Elif,
Üzerimdeki yemek kokulu elbiseyi değiştirdikten sonra adımlarım geri geri giderken merdivenleri inmeye başladım.
Bu defa gelen Cansu hanımın ailesi olduğu için nasıl olsa kimse benimle ilgilenmez, kendi kendime otururum diye kendimi sakinleştirmeye çalışsam bile şu an tek istediğim odaya kapanıp kimseye gözükmemekti.
Kendimi Azad’ın hayatında bir ayıp gibi görüyordum.
Bizim topraklarımızda kuma da olsa bir eşin ailede yeri vardı. Kimse tepeden bakmaz yada rahatsız etmezdi. Kocasına gösterilen saygının hatırına kuma da gözetilirdi.
Ben burada Azad’ın kendi saygınlığının bile olduğunu zannetmiyordum.
Kendi memleketinde, ağa soyu olarak el üstünde tutulacakken bu tuhaf hayatı benimsemesi besbelli karısına olan sevgisindendi.
Cansu hanımı bu kadar çok severken hayatlarına beni neden soktuğunu i……
Waiting for the first comment……
Please log in to leave a comment.