Chapter 9

                                Kenric POV

"Hanggang kailan kayo rito?" Tanong niya sa mga kaibigan

"Kung gaano ka rin katagal dito ganoon rin kami rito sa isla" Sagot ni Keegan

"Baliw! ikaw lang yun may business trip ako bukas ng hapon, pagkatapos ko rito diretso na ako sa London" Sagot ni Mason at inisang lagok ang basong hawak na may lamang alak

"Sipag naman ng Ceo ng Fletech, baka kayo na ang mag-top sa business technology next month ah, bakit hindi niyo ako gayahin just chilling and vibing at kayang pagsabayan ang trabaho" Keegan.

"Tambak na ako ng gawain nagagalit na rin si dad baka palitan pa ako ng kapatid ko sa labas kapag pinabayaan ko ang company niya."

"Kapatid sa labas na nakalimutan papasokin." biro ni Keegan

"Damn you"

"E ikaw Mr. Mysterious hanggang kailan ka rito sa little paradise ni Tito Bruce." Bumaling naman si Keegan kay Kenric

"Kapag okay na ang sales ng hotel" Sagot niya at inagaw ang pagkain ni Keegan na hindi man lang nabawasan

"Okay naman ang sales ng hotel niyo ah, hoy! Akin yan kumuha ka ng iyo" Sinubukan niyang kuhain ngunit iniwas lang ito ni Kenric at tumalikod paharap sa gilid ni Nathan na kanina pa nakikinig sa kanilang usapan.

"Para kayong mga bata meron naman doon pwede kayo kumaha" Turo ni Nathan sa mahabang catering table na nakahilira sa gilid ng stage na kinuha niya para mag-serve sa mga bisita niya ng mga pagkain at inumin.

"T*ng*na naman kung gusto mo ng pagkain ko dapat sinabi mo hindi yung hinahablot mo"

"Hindi mo naman kinakain e, wala ngang kabawas-bawas."

"Kakainin ko yan wala pa nga lang akong gana kanina."

"Kumuha ka na lang ng bago" Ani ni Kenric na panay ang subo

"Gutom na gutom pre? Parang hindi ka kumain buong maghapon" Tanong ni Mason

"Ang yaman-yaman niyo mga patay gutom kayo dito sa charity event ko" Pagsusungit ni Nathan

"Anong gusto mo gawin namin dito makipag-usap sa ibang business man, nakakabagot na kaya at isa pa nangangalay na panga ko kakangiti" Reklamo ni Keegan

"Sino ba nagsabi sayo na ngumiti ka?" Pambabara ni Kenric

"Oo nga masyado mo namang ginagalingan kumuha ng investor para sa company niyo. Palugi na ba kayo?" Pagsang-ayon ni Mason

"Uwi na ako" Paalam ni Kenric sa mga kaibigan at mabilis na tumayo.

"Ganun na lang yun? Pagkatapos mong agawin at kainin ang pagkain ko aalis ka. Ikaw na talaga."

Kenric faced his friend who complained as if he were his girlfriend—venting his frustration just because he didn't get what he wanted. He called a waiter and ordered food. When the waiter returned, he was carrying two plates full of food.

"Ubosin mo yan, mabulonan ka sana" Malamig niyang ani at umalis na sa kanilang table.

"Hanep ginawa akong baboy." Bago makalayo ay narinig niya pa ang sinabi ng kaibigan.

Napailing na lamang siya dahil sa pagiging reklamador at palaging may side comment sa lahat ng sinasabi o ginagawa ng mga tao sa paligid niya.

Pagkarating sa hotel na pag mamay-ari nila ay dumiretso siya ng higa sa sofa. Balak niyang magpahinga sandali at pagkatapos ay maliligo para gumaan ang kanyang pakiramdam. Habang nagpapahinga ay biglang nag-vibrate ang kanyang cellphone. Napakunot ang kanyang noo dahil galing ito sa isang numero na walang pangalan.

From: 09********8

"Hi, good evening, Sir. Thank you for saving me. I just wanted to let you know that I arrived home safely."

Unti-unti naman nawala ang pagkakunot ng kanyang noo at naalala ang nangyari kanina. Ito iyong babae na bunggo niya at tumulong sa kanya sa bar. Mukhang hindi siya na mukhaan ng dalaga ngunit mas mabuti na rin iyon. Ang mahalaga ay nakabawi na rin siya rito sa pagtulong sa kanya sa bar. Kung hindi siya nito tinulongan ay baka sa sahig na siya ng bar natulog at baka samantalahin pa siya ng mga hostess dahil nakainom siya.

To: 09**********8

"No worries! I’m just glad you made it home safe."

Pagkatapos kong magreply ay pumasok na ako ng banyo at naligo. Hindi rin ako nagtagal sa pagligo dahil sa nararamdamang antok at pagod.

"Sir!"

My eyes were still heavy with sleep as I looked toward the door, disturbed by the noise. Annoyed, I got up and opened the door to my penthouse in the hotel. This person better make sure what they have to say is important — it’s far too early to be waking me up like this.

As he opened the door, he shot a sharp glare at his secretary, who looked troubled. The secretary felt a wave of nervousness and seemed at a loss for words about the news he wanted to tell his boss.

"Sir, kumalat ang picture niyo sa social media." Sabi nito at inabot ang kanyang dalang tablet.

He furrowed his brows and stared at the photo circulating on social media. His vision darkened even more at what he saw.

"Kuha ang ibang picture sa labas ng hotel at police station." Ani nito na nag-aalangan na sabihin dahil alam nito na ayaw ng kanyang amo ang ganitong balita. Masyadong private na tao ito at bihira lang pumunta sa mga okasyon lalo na kapag may mga imbitado na reporter at iba pang mga social media outlet.

"Fix this." He commanded angrily and threw the tablet to the floor.

Hindi pa rin maiwasan ni Xavier na magulat sa ginawang pagbasag ni Kenric sa tablet. Mabuti na lang at ibang brand ang dala niya dahil alam niyang mangyayari ito. Mahilig nitong ibato o ihagis ang mga tablet na ginagamit niya lalo na kapag hindi maganda ang kanyang ibabalita. Ang maganda naman sa kanyang amo ay bumibili ito ng kapalit kaya wala rin siyang reklamo kapag may sinisira ito.

"Copy, sir" Agad naman itong tumalima.