MY SISTER : 08

แฮ่กกก….แฮ่กกก….แฮ่กกกกก///

ฉันรีบสูดเอาอากาศเข้าปอด นี่ไม่ใช่จูบแรกของฉันหรอกนะแต่ไอ้เด็กบ้านี่จูบเก่งชะมัด ที่เขาเรียกว่าจูบกระชากวิญญาณมันเป็นอย่างงี้นี้เอง ฉันเกือบตายแล้วจริงๆ แต่เดี๋ยว...นี่มันใช่เวลามาอวยไอ้เด็กบ้านั่นไหม

ใจฉัน...หมอนี่ทำให้ใจฉันเต้นไม่ปกติอีกแล้ว ฉันไม่กล้ามองหน้าเขาด้วยซ้ำ ความร้อนเห่อขึ้นมาทันที มันเรื่องบ้าอะไรเนี่ย เขาบอกว่าช่วยลบร่องรอยพวกนั้น แต่…..

“ไอ้สารเลวนั่น...ไม่ได้จูบฉันซะหน่อย” ฉันพูดขึ้นพลางหันหน้ากลับไปจ้องเขาอย่างไม่เข้าใจ ฉันแค่อยากรู้ทำไมเขาทำแบบนี้กับฉัน เขาลุกยืนขึ้นเต็มความสูง

“รีบไปอาบน้ำเถอะ ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน” เขาเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินออกไปจากห้อง หมดความอดทน...อดทนกับอะไร รึว่า…เวลาแบบนี้เขายังกล้าคิดกับฉันแบบนี้อีกเหรอ บ้าจริง!

โอ๊ยยยยย……

ฉันกำลังจะลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่ก็ต้องนั่งลงที่เตียงเหมือนเดิม ลืมไปเลยไอ้สารเลวนั่นมันต่อยท้องฉันตั้งหลายที เจ็บร้าวไปหมด เรื่องที่นายดินทำเมื่อกี้มันทำให้ฉันลืมเรื่องเลวร้ายพวกนั้นไปได้สนิทเลย เขาทำได้ยังไงกันนะ ตอนนี้ในหัวของฉันมีแค่การกระทำของเขาเท่านั้น….

ฉันพยายามพาตัวเองไปอาบน้ำด้วยความทุลักทุเล

พออาบน้ำเสร็จฉันก็ค่อยๆ เดินลงมาข้างล่าง รู้สึกครั้นเนื้อครั้นตัวเหมือนจะไม่สบายยังไงยังงั้น

“ได้...เดี๋ยวกูตามไป”

หมอนั่นกดวางโทรศัพท์แล้วลุกจากโซฟาหันมาเจอฉันพอดี สายตาเขาเกรี้ยวกราดมาก แสดงถึงอารมณ์ในตอนนี้ ใครกันนะทำให้เขาเป็นแบบนี้ ฉันคิดว่าเขาคงฆ่าคนคนนั้นได้เลยแหละ ขนาดฉันยังตกใจเลย

“ลงมาทำไม” เขาพยายามปรับอารมณ์ให้เป็นปกติแล้วเอ่ยถามฉัน

“ฉะ...ฉัน มาเอายาน่ะ”

“อืมมม กินยาแล้วก็นอนซะ ล็อกห้องด้วย”

“นายจะไปไหน”

“ทำธุระนิดหน่อย”

“อ๋อ...ไปซิ มายืนทำอะไรอยู่เล่า”

เขาจ้องฉันแล้วขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างสงสัย…

พรึบบบบบ….หวืดดดด

ร่างฉันลอยขึ้นมาอยู่ในอ้อมกอดของเขา เขาอุ้มฉันอีกแล้ว

“ปล่อยนะ…อะ...โอ๊ยยยยย” ฉันดิ้นแรงไปหน่อยจนลืมว่าฉันปวดร้าวอยู่ที่ช่วงท้อง จึงรีบเอามือมากุมท้องไว้ เขาค่อยวางฉันลงบนโซฟาและจับชายเสื้อฉันเปิดขึ้น

อร๊ายยยยยย….!!!!

“ไอ้เด็กบ้า... อ๊ะ!”

“อยู่เฉยๆ อยากเจ็บกว่านี้รึไง” ฉันพยายามจะห้ามเขาแต่มันเจ็บไปหมด ฉันขยับแรงไม่ได้เลย เลยต้องปล่อยให้เขาเปิดเสื้อฉันขึ้นมาเผยให้เห็นรอยจ้ำบนหน้าท้อง เขาน่าจะรู้แหละว่าฉันโดนอะไรมา สายตาเขาเหมือนเมื่อกี้เลย น่ากลัวชะมัด

“ทำไมไม่บอกฉัน...ฮะ!!!!” ฉันสะดุ้งสุดตัวเลยเขาตะคอกฉันแรงมาก

“กะ...ก้อ….”

หวืดดดด….ปึกกกกก…...เพล้งงงงงง

“โธ่…เว้ยยยย!!!!” เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ นั่นมันกระจกนะ

เลือด….เลือดเต็มมือเขาเลย ฉันทำอะไรผิดอะ ทำไมอยู่ดีๆ เขาก็ลุกไปต่อยตู้กระจกนั่น นี่มันอะไรกัน

เสียงขบกรามแน่นแสดงถึงอารมณ์ของเขาได้ชัดมาก ใครมีเรื่องกับเขาตอนนี้มีแต่ตายกับตาย แล้วเขาก็เดินหายเขาไปในครัว ตอนนี้ฉันไม่กล้าขยับตัว ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจเลย เขามันปีศาจชัดๆ

สักพักเขาก็เดินออกมาพร้อมของบางอย่างในมือ….ฉันขยับตัวหนีเขาทันทีแต่ก็ถอยได้แค่นิดเดียวติดโซฟาแล้ว

เขาจะฆ่าฉันไหม ฉันยกมือสองข้างขึ้นปิดตาแน่น ฉันกลัวแล้ว จากนั้นฉันก็รู้สึกมีอะไรเย็นมาโดนที่หน้าท้องของฉัน จึงค่อยๆ เอามือออก เขาทายาให้ฉัน

“มือนาย…” ฉันเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่ามืออีกข้าของเขายังเต็มไปด้วยเลือด ฉันเห็นในกระเป๋าเสื้อเชิ้ตของเขามีผ้าเช็ดหน้า จึงถือวิสาสะหยิบออกมาแล้วเอามาพันแผลให้เขา

“ทำไมทำแบบนี้...นายโกรธฉันก็ต่อยฉันซิ ไปต่อยกระจกทำไม ถ้าต่อยฉัน นายก็จะไม่เจ็บแบบนี้ ไอ้เด็กบ้า” นี่มันอะไรกันทำไมฉันรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมาที่ใจล่ะ

“ฉันไม่ได้คิดจะต่อยแค่กระจกหรอกนะ…แต่ฉันจะไปส่งไอ้ชาติชั่วนั่นลงนรกด้วย”

“อะ...อะไรนะ” สายตาเขาตอนนี้บ่งบอกมากว่าเขาไม่ได้ล้อเล่นกับฉันแน่ๆ เขาลุกขึ้นยืนและกำลังจะเดินออกไปจากตรงนั้น ไม่ได้ฉันไม่ยอมให้เขาทำแบบนั้น

หมับบบบบ

ฉันกะจะคว้าตัวเขาเอาไว้ แต่ฉันเตี้ยเกินไป คว้าได้แค่ต้นขาเขาเท่านั้นและกอดมันไว้แน่น

“ไม่ได้นะ...นายทำแบบนั้นไม่ได้” คนตัวโตหยุดกึกแต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมา

“มันบาปนะ...ปล่อยให้ตำรวจจัดการมันก็ได้นิ ฉันไม่ยอมให้มือนายมาเปื้อนเลือดเพราะฉันหรอกนะ ฮึก…นะๆ ฉันขอร้อง อย่าทำแบบนั้นเลย อยู่กับฉันที่นี่ อย่าไปไหนเลยนะ ฮึก…ฉันไม่อยากอยู่คนเดียว…” หมอนั่นแกะมือฉันออกแล้วนั่งลงข้างๆ ตอนนี้ฉันยอมทำทุกอย่างเพื่อให้เขาอยู่ตรงหน้าฉันไม่หายไปไหน ฉันไม่มีวันยอมให้เขาฆ่าใครเพราะฉัน ไม่มีทาง…ฉันโผเขากอดเขาอย่างไม่อาย

“นายห้ามไปนะ…”

เขากอดตอบ เรากอดกันอยู่อย่างนั้นฉันไม่รู้ว่านานแค่ไหน แต่ฉันจะไม่มีทางปล่อยเขา…..

[Patapee Talk]

ผมตกใจนิดหน่อยกับการกระทำของคนตัวเล็กในอ้อมกอดผม แต่ผมกลับรู้สึกดีแปลกๆ ที่ยัยเตี้ยนี้อยากให้ผมอยู่กับเธอ ผมรับรู้ได้ถึงลมหายใจที่สม่ำเสมอ นั่นแสดงว่าคนในอ้อมกอดผมหลับสนิทแล้ว เธอคงจะเพลียและก็เหนื่อยมาก ผมจึงอุ้มเธอขึ้นไปนอนบนห้อง

พอถึงผมก็บรรจงวางเธอลงบนเตียงอย่างเบามือที่สุดเพราะกลัวร่างบางจะตื่น ตอนเธอหลับนี่น่ารักชะมัด ใบหน้านี้ต้องมีมนตร์สะกดแน่ๆ ผมหลงใหลใบหน้านี้ตั้งแต่เจอเธอนอนหลับอยู่ข้างล่างครั้งแรก และไม่อยากละสายตาไปจากใบหน้านี้เลย แต่ร่องรอยที่อยู่บนตัวเธอทำให้ผมคลั่งเหมือนคนบ้า ยิ่งรอยที่หน้าท้องน้อยๆ นั่น ดูก็รู้ว่าเธอถูกไอ้สารเลวนั่นทำร้ายมาอย่างหนัก...และผมก็จะไม่ยอมให้ยัยเตี้ยนี้ถูกทำร้ายฟรีๆ แน่ แต่ผมจะไม่ฆ่ามันหรอกนะ แต่ผมต้องส่งมันไปนรกแน่ๆ

@ สนามแข่งรถ

ผวัะ….ผวัะ….ปึกกกก

ผมเดินเข้ามาในโรงเก็บรถก็เห็นลูกน้องไอ้ยูตะกำลังซ่อมไอ้เหี้ยนั่นอยู่

“เอาปืนมาให้กู” สิ้นเสียงผมไอ้ธามก็ส่งปืนมาให้ ผมรับและเดินตรงไปหาไอ้เหี้ยนั่น ก่อนส่งสัญญาณบอกให้ลูกน้องไอ้ยูตะหยุด

“ไงมึง...มือข้างไหนที่มึงตบผู้หญิงของกู” พูดพลางจ่อปืนไปที่หัวของมัน

“ได้....”

ปังงงงงง!!!! อ๊ากกกกกกก……!!!!

ผมยิ่งเข้าที่ฝ่ามือข้างขวาของมัน….จนมันร้องลั่นลงไปนอนกุมมือข้างที่ถูกยิงนั่น

“มือข้างไหนที่มึงต่อยท้อง ผู้หญิงของกู” ผมพยักหน้าส่งสัญญาณให้ลูกน้องไอ้ยูตะจับมืออีกข้างของมันยื่นออกมา

ปังงงงงง!!!! อ๊ากกกกกกก……!!!!

ผมลั่นไกอีกนัดไปที่มืออีกข้างของมัน ผมมั่นใจว่าแผลแค่นี้ไม่ทำให้มันตายหรอก เพราะปืนที่ผมใช้ไม่ได้แรงอะไรมากมาย แต่มันจะทรมานแน่ๆ

“ปากนี้เหรอ ที่มึงกล้าดูดคอ ผู้หญิงของกู” ผมบีบคางมัน และใช้กระบอกปืนตบเข้าไปที่ปากมันอย่างแรงจนหน้ามันสะบัดไปอีกทาง

“จำไว้ อย่าเสือกมายุ่งกะคน...ของ...กู” ผมเดินออกมาจากตรงนั้นและส่งปืนคืนให้ไอ้ธาม ตอนนี้ไม่มีใครกล้าพูดอะไรกับผมทั้งนั้น พวกมันรู้จักผมดีที่สุด ผมหันไปพยักหน้าให้ไอ้ยูตะ มันรู้ดีว่าต้องทำไงต่อ นรกที่ผมว่า ไอ้ยูตะจะเป็นคนส่งมันไปแทนผม เพราะบ้านเฮียๆ ของมันมีธุรกิจที่ต้องล่องเรืออยู่กลางทะเล ถ้ามันขึ้นไปบนเรือลำนั่นรับรองมันได้ผัวหลายสิบคนแน่...หึ

พอเสร็จธุระ ผมก็เอารถไปคืนเฮียต้นและกลับให้ถึงบ้านโดยเร็วที่สุดเพราะถ้ายัยเตี้ยนั่นตื่นมาไม่เห็นผมเป็นเรื่องแน่…..