MY SISTER : 07

ผมรีบวิ่งตามเสียงนั่นไปทันทีและภาพที่เห็นทำให้ใจผมหล่นวูบ ไอ้เหี้ยนั่นคร่อมอยู่บนร่างบางที่เหมือนจะไม่มีแรงเลยสักนิด

ปึกกกก...ผัวะ….ผัวะ….

ผมตรงเข้าไปถีบไอ้เหี้ยนั้น จนร่างมันกระเด็นไปอีกทางและตามเข้าไปเอาปืนตบหน้ามันอีกสองทีและกดปลายกระบอกปืนเข้าที่ขมับของมัน ผมขบกรามแน่นด้วยความโมโห

“มึง...กล้าดี...ยังไง มาแตะต้องคนของกู...ฮะ!!!!” ผมเอ่ยเสียงเรียบและทิ้งท้ายด้วยการตะคอกใส่หน้ามัน ภาพที่ผมเห็นเมื่อกี้มันทำให้ผมเป่าหัวไอ้สารเลวนี่ได้ง่ายๆ เลยนะ แต่มันตายก็จะง่ายไปซะหน่อย มันยกมือขึ้นพนมเชิงขอร้องผม

“ผะ...ผม ขะ..ขอโทษ ปะ...ปล่อย...ผมไป...เถอะ”

“ปล่อย...หึ” ผมลุกขึ้นยืนเต็มความสูงทั้งเตะทั้งกระทืบมันอยู่อย่างนั้น จนมันสลบคาตีน ก่อนจะเก็บปืนแล้วหันไปหาคนตัวเล็กที่ตอนนี้ตัวเธอสั่นเทาไปหมดเพราะความกลัว ผมเอื้อมมือไปจับตัวเธอ….

อร๊ายยยย….!!!!

“อย่าเข้ามานะ...ออกไป ฮือๆๆ ออกไป” เธอร้องกรี๊ดและพยายามไล่ผม อาจเป็นเพราะมันมืดมากเธอเลยไม่รู้ว่าผมเป็นใคร

“หนู...ดา หนูดา”

“ดะ...ดิน ดินนนน ดินๆ” เธอเรียกชื่อผมซ้ำๆ ก่อนจะโผเข้ากอดผม ราวกับเธอกำลังดีใจมากที่คนที่อยู่ตรงหน้าคือผม

“กลับบ้านกันนะ” ผมเอ่ยพร้อมช้อนร่างบางขึ้นมาอยู่ในท่าเจ้าหญิง ร่างบางยกแขนขึ้นโอบรอบต้นคอผมพลางกระชับแน่นราวกับกลัวผมจะหายไป เธอคงจะตกใจและกลัวมาก เธอยังคงร้องไห้ ผมรับรู้ได้จากแรงสะอื้นและน้ำตาที่เปียกชุ่มอยู่ตรงคอของผม แต่ผมไม่ได้รังเกียจเธอสักนิด ในทางกลับกันผมอยากให้เธอกอดผมไว้แบบนี้นานๆ ด้วยซ้ำ…

ผมบรรจงวางร่างบางลงบนเบาะหน้าฝั่งคนนั่ง แต่มือของเธอยังคงคล้องคอผมอยู่อย่างนั้นไม่ยอมปล่อย จึงทำให้หน้าผมอยู่ห่างจากเธอแค่ช่วงแขนเท่านั้นใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยคาบน้ำตา ดวงตาสั่นระริก น้ำใสๆ ยังคงไหลลงมาไม่หยุด เธอจ้องหน้าผม ราวกับจะบอกไม่ให้ผมไปไหน ให้ผมอยู่กับเธอ ผมคิดไปเองรึเปล่านะ ผมเห็นแก้มเธอมีลอยขึ้นเป็นปื้นและมุมปากนั้นยังมีเลือดซิบออกมาด้วย ไอ้เหี้ยนั้น...มันไม่ตายดีแน่

“ไม่ต้องกลัว ฉันไม่ได้ไปไหน” ผมบอกพลางแกะมือเธอออกและเดินอ้อมไปอีกฝั่งเพื่อจะขับรถพายัยเตี้ยนี่กลับบ้าน ผมค่อยหันมองเธอเป็นระยะๆ และเอื้อมมือไปจับมือเล็กๆ นั้นที่กำแน่นอยู่บนตัก เธอสะดุ้งเล็กน้อยแต่ก็ยังคงมองไปนอกกระจก เพราะเธอหันหน้าออกนอกรถเลยทำให้ผมสังเกตเห็นรอยแดงเป็นจ้ำที่ต้นคอขาวๆ ของเธอ คล้ายกับรอย...ไอ้เหี้ยนั่นอีกแล้วซินะ มันได้ไปนรกสมใจแน่ ผมจะทำยังไงดีนะ จะให้เธอเห็นรอยนั้นไม่ได้ ขนาดนี้ยังร้องไห้ไม่หยุด

พอถึงบ้านผมก็ลงจากรถและเดินไปอุ้มเธอออกมาจากรถและไม่ลืมที่จะหยิบกระเป๋าเธอมาด้วย เธอไม่มีท่าทีขัดขืนแถมยังซุกหน้ามาที่แผงอกผมอีก ผมอยากดูแลปกป้องยัยเตี้ยชะมัด ทำไมนะ เธอแทบจะไม่ได้ทำอะไรเลย แล้วผมก็ยังไม่ได้ลึกซึ้งจนถึงขั้นนั้นแต่ผมกลับอยากเก็บเธอไว้ข้างๆ ตัว ไม่อยากให้ห่างเลยแม้แต่วิเดียว สงสัยยัยเตี้ยนี่จะเป็นแม่มดจริงๆ ผมวางเธอลงเพื่อจะไขประตูบ้านและประคองเธอไว้ด้วยแขนเพียงข้างเดียว

“กุญแจห้องอยู่ไหน” ผมถามขึ้นเมื่อเปิดประตูเข้ามาในบ้านและเธอก็ชี้มาที่กระเป๋า ผมเลยอุ้มเธอเดินขึ้นบันไดไปหยุดอยู่หน้าห้อง ทำไมเธอเหมือนไม่มีแรงเลย ทั้งทีก็ไม่ได้เมาซะหน่อย ผมไขกุญแจแล้วพาเธอมาวางลงบนเตียง ทำไมเธอเอามือจับท้องตลอดเลย

“อยากอาบน้ำไหม”

ฮืออ….ฮืออออออ

เธอร้องไห้โฮเลยทีนี้ ผมเลยนั่งลงบนเตียงข้างๆ เธอ ดึงเธอเข้ามากอดและลูบหัวเธอเบาเหมือนเป็นการปลอบประโลม

“ฮึก...ถ้านายมาไม่ทัน ฉันจะทำยังไง ฮึก...แล้วจะมีใครมาช่วยฉันไหม ฮึก...ฉันจะเป็นยังไง ฮึก…”

“ก็มาทันนิ...แล้วฉันก็ไม่ยอมให้เธอเป็นอะไรหรอก” ร่างบางสะอึกสะอื้นแล้วก็บ่นเสียงอู้อี้อยู่ในอ้อมกอดผม ผมดันตัวเธอออกใช้มือเชยคางเธอขึ้นมา แล้วใช้นิ้วโป้งแตะที่มุมปากของเธอ

“เจ็บไหม” ผมเอ่ยถามร่างบางตรงหน้า

“เจ็บ” ใจผมกระตุกวูบกับคำตอบนั้นและหยดน้ำตาที่ยังคงไหลออกอาบสองแก้ม

“มันทำอะไรเธออีก”

“มัน...ฮึก...แตะต้องตัวฉัน ไอ้สารเลวนั่น มันแตะต้องตัวฉัน ฮืออออ” ร่างบางไม่พูดเปล่ายังเอามือปัดป่ายไปทั่วทั้งคอ ทั้งหน้า ราวกับอยากจะลบรอยพวกนั้น

“เธอรังเกียจฉันรึเปล่า…?” ผมพูดพลางจับมือทั้งสองข้างเธอไว้เพื่อเป็นการหยุดการกระทำ เธอเงยหน้ามองผมก่อนจะส่ายหัวแทนคำตอบ ผมค่อยๆ เลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆ เธอและกดจูบเข้าที่ซอกคอขาว

“นะ...นายยยย” เธอสะดุ้งเล็กน้อยกับการกระทำของผม จากจูบก็เปลี่ยนเป็นการดูดเม้มให้เกิดรอย ผมตั้งใจจะให้รอยของผมมาแทนรอยที่เกิดจากไอ้สารเลวนั่น

“ทะ...ทำอะไรของนาย” สิ้นเสียงของร่างบางผมก็ผละออกจากคอระหงด้วยความเสียดาย กลิ่นหอมอ่อนจากตัวเธอยังติดที่ปลายจมูกผม แค่สัมผัสเพียงนิดเดียวก็ทำให้ตัวตนของผมปวดหนึบได้ขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย

“ลบรอย...รอยนี้ฉันเป็นคนสร้างมันขึ้นมา ไม่ใช้ไอ้สารเลวตัวไหนทั้งนั้น” ผมพูดพลางใช้นิ้วโป้งลูบรอยนั่น

“แต่...อุ๊บบบบ” ผมรั้งท้ายทอยเธอมาประกบจูบทันที เสียงเธอถูกกลืนไปกลับจูบที่ผมมอบให้ ผมขบกัดปากล่างเธอเพื่อเป็นการเปิดทางให้ลิ้นสากของผมเข้าไปฉกชิมเอาความหวานจากปากเธอ

อืม...หวานมาก

ความไม่ประสีประสาของเธอทำให้ผมหลงไปกับรสจูบ ถ้าไม่ติดว่าร่างบางจะขาดอากาศตายซะก่อนผมคงไม่ยอมถอนจูบง่ายๆ แน่…..