MY SISTER : 11

[ Neerada Talk ]

อร๊ายยยยย.....

////// ฉันกรีดร้องออกมาเมื่อตื่นขึ้นก็เห็นว่าร่างตัวเองอยู่ใต้อ้อมกอดของใครบางคน

แป๊ะ...แป๊ะๆๆ

ฉันกระหน่ำตีแขนที่เต็มไปด้วยกรามแน่นๆ ของเขา

“โอ๊ยยยย...อะไรของเธอเนี่ย”

“นายนอนกอดฉันอีกแล้วนะ” หมอนั่นลุกขึ้นลูบแขนตัวเองป้อยๆ

“เหอะ!!! กอดอย่างเดียวก็ดีแค่ไหนแหละ” เขาพูดแล้วลุกขึ้นจากที่นอน ปล่อยให้ฉันนั่งเหวออยู่บนที่นอน หน้าฉันเห่อร้อนขึ้นมาอีกแล้ว ฉันเกลียดไอ้เด็กบ้านี่

อร๊ายยยย /////

“นะ...นายทำไรน่ะ” ฉันรีบยกมือขึ้นมาปิดตาทันที ไอ้เด็กบ้านั่นมันถอดเสื้อต่อหน้าฉัน

“ก็จะอาบน้ำ...”

“ทำไมไม่ไปถอดในห้องน้ำ!!!!” ฉันกางนิ้วออกเล็กน้อยแล้วแอบมองกล้ามเป็นมัดๆ นั้น ฉันกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ไอ้เด็กบ้านั่นหุ่นดีชะมัด…

“ไม่ต้องแอบดู...ฉันไม่หวง” สะดุ้งเลยฉัน เขาเห็นได้ไงเนี่ย…

“ใคร...แอบดู ม่ายยยมี๊” ฉันเอ่ยเสียงสูงปรี๊ด แสดงถึงความจริงสุดๆ พลางลุกจากที่นอนของเขาและกำลังเก็บหมอนกับผ้าห่มของฉันเพื่อเอากลับห้อง

อ๊ะ…..หมอนี้มายืนอยู่ข้างหลังฉันตั้งแต่เมื่อไรเนี้ย ฉันหันกลับมาเกือบจะชนเขาแน่ะ

เอื๊อกกก /////

ฉันลอบกลืนน้ำลายอีกแล้ว

“อยากกินฉัน...เหรอ หนูดาคนสวย”

“นี่!!! ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นนายนะ เรียกฉันแบบนั้นได้ยังไง...ฮะ!!!!” ฉันหอบผ้าหอบผ่อนออกมาจากห้องเขา ไอ้เด็กบ้านี่ ชักจะลามปามใหญ่แหละ เผลอเล่นด้วยไม่ได้เลยจริงๆ ฉันขึ้นมาบนห้องแล้วทิ้งตัวลงบนที่นอนพลางคิดเรื่องของหมอนั่น เขาห้ามใจตัวเองได้ ฉันก็ไว้ใจเขาได้ในระดับหนึ่ง ถึงจะไม่เต็มร้อยแต่ก็ถือว่าได้ เขาดูแลปกป้องฉันได้ถึงแม้ว่าจะเด็กกว่าฉัน เขากำลังทำลายกำแพงนั้นและฉันกำลังใจอ่อน ฉันกำลัง...ชอบเขาอยู่รึเปล่านะ

ครืดด…...ครืดดดด

~คุณพัศกร~

เอ๊ะ...พี่กรโทรหาฉันทำไมเนี่ย….มีงานด่วนเหรอ ฉันจึงเลื่อนสไลด์เพื่อรับสายเขา

“คะ...พี่กร”

[วันนี้หนูดาว่างไหม]

“ว่างนะคะ พี่กรมีอะไรรึเปล่าคะ”

[พอดีพี่ต้องไปเลือกซื้อของขวัญวันเกิดให้คุณแม่น่ะ หนูดาช่วยพี่หน่อยได้ไหม]

“อืมมมม ข้าวมือนึง”

[ได้ซิ กี่มือก็ได้ สำหรับหนูดา]

“หนูดาล้อเล่นนะคะ เรื่องแค่นี้สบายมากกกก”

[งั้นเดี๋ยวพี่ไปรับที่บ้าน ตอนบ่ายโมงนะครับ]

“อ๋อ...ได้ค่ะ”

พอฉันวางสายจากพี่กรก็นอนเล่นต่ออีกสักพักมีเวลาอีกตั้งสองชั่วโมง เดี๋ยวค่อยไปอาบน้ำน้ำก็ได้ ฉันไม่ได้ชอบพี่กรจริงๆ ด้วย ไม่เห็นมีความตื่นเต้นสักนิด ใจก็ปกติดี หน้าก็ไม่ร้อน ตรงกันข้ามกับตอนอยู่กับนายดินอย่างสิ้นเชิง

[ Patapee Talk ]

@ ผับ

ผมเปิดประตูเข้ามาในห้อง VIP และทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาพลางหยิบแก้วมารินเหล้าดื่มที่เดียวจนหมดแก้ว แต่นั่นมันยังไม่พอ ผมดื่มตามไปอีกแก้ว และกำลังจะดกแก้วที่สาม แต่….

“เห้ย...เห้ยยยย!!!! โมโหใครมาวะ มาถึงก็ดกเอา ดกเอา ” ไอ้ยูตะเอ่ยขัดขึ้นพลางห้ามไม่ให้ผมดกเหล้าแก้วนั้น

ปึกกกกก….

ผมกระแทกแก้วลงที่โต๊ะอย่างแรง ใช่ผมกำลังโมโห...โมโหมากด้วย พลางนึกถึงเรื่องที่ยัยเตี้ยนั่นออกไปกับผู้ชายที่เคยมาส่งเธอครั้งก่อนตั้งแต่บ่ายกลับเข้ามาอีกทีก็เกือบสองทุ่ม แถมผมถามยังไม่ยอมบอกอีก น่าโมโหชะมัด

“แล้วเมียมึงอะ…” ผมหันขวับไปหาไอ้ธามทันที

“.......”

“อุ้ย!!!! กู...พูดไรผิดว่ะ” ไอ้ธามรีบหันกลับไปถามไอ้ยูตะที่นั่งอยู่ข้างมัน

“กู...ว่า เมียไม่ให้มันแน่ คิ คิ” ไอ้ยูตะตอบแล้วทำท่าหัวเราะคิกคัก

เพล้งงงงงง…

ผมปาแก้วเหล้าลงพื้นจนแตกกระจายเต็มพื้นไปหมด

"เชี่ยยยยยย...ตกใจหมด"

“ถ้าพวกมึงไม่หยุดพูด ใบต่อไป...อยู่ที่หัวพวกมึงแน่” ผมหยิบแก้วใบใหม่มาแล้วชี้ไปทางพวกมันสองตัวที่ตอนนี้หันไปคนละทิศคนละทาง

“เกรี้ยวกราดมาก…” ไอ้ยูตะเอ่ยพึมพำอยู่คนเดียวแต่ผมได้ยิน

“กูกับหนูดายังไม่ได้มีไรกัน”

“ฮะ!!!!” พวกมันผสานเสียงกันเป็นโอเปร่าเลย ตกใจไรกันขนาดนั้น

“ไอ้ดิน...มึงอำกูใช่ป้ะ เนียนนะมึง”

“หน้ากูดูเหมือนล้อเล่นเหรอ” ไอ้ยูตะหุบยิ้มทันที

“กูฝันอยู่แน่ๆ มึงตบกูที”

เพี้ยะ!!!!

“สัส...มึงเข้าใจคำเปรียบเปรยไหมเพื่อน...ซี้ดดดส์” ผมได้ยินเสียงฝ่ามือฟาดลงบนหน้าดังลั่น จนหน้าไอ้ยูตะสะบัดไปอีกทาง หึ...สมหน้า ปากดีนัก

“อ้าววว...ก็มึงบอกให้กูตบ” ไอ้ธามพูดขึ้น

“ซื่อจังนะมึง...แล้ว ไอ้ดิน ที่มึงทำ คือไร มึงคือหวงหนูดามาก” ไอ้ยูตะถามขึ้นขณะที่มันยังเอามือลูบแก้มอยู่ปอยๆ

“กูไม่รู้...มันดูชัดขนาดนั้นเลยเหรอวะ”

“เหอะ!!! ม่ายยยย ไม่ชัดเลยเพื่อน มึงเกือบฆ่าไอ้สารเลวนั่นเพราะเธอ และมึงก็จับปืนเพราะเธอ” นั่นดิ...ทั้งๆ ที่ผมเคยพูดว่าจะไม่เป็นเหมือนป๊าเด็ดขาด แต่เธอทำให้สติผมหลุด จนควบคุมตัวเองไม่ได้เลย วันนั้นถ้าเธอไม่ขอผมไว้ ผมคงฆ่ามันไปแล้วจริงๆ

“กูไม่เคยเห็นมึงเป็นแบบนี้…” ไอ้ธามเอ่ยเสริมขึ้น

“และให้กูเดานะ ที่มึงเป็นอยู่ตอนนี้ ก็เพราะหนูดา” ไอ้ยูตะแม่งรู้ทางผมทุกอย่าง

“นี่มึง...รักเธอ...ตั้งแต่ยังไม่มีไรกันเนี่ยนะ” ไอ้ธามพูดพลางย้ำคำว่า รัก ผมรักเธอเหรอ... ไม่ใช่หรอก ผมแค่อยากได้เธอเท่านั้น ทุกอย่างที่ผมทำก็แค่อยากได้ในตัวเธอเท่านั้น ถึงแม้ว่าเธอจะทำให้ผมใจสั่นได้บ่อยครั้งก็เถอะ...

“กูแค่ยังไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ และถ้ากูยังไม่ได้ ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์แตะต้องเธอ”

“แค่อยากได้...เหตุผลฟังไม่ขึ้นว่ะ สำหรับมึงถ้าจะเอาผู้หญิงสักคน ไม่ใช่เรื่องยากป่าวว่ะ” พูดอีกก็ถูกอีก เรื่องแค่นี้ทำไมผมต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่ด้วยว่ะ อยากได้ก็แค่เอาเหมือนผู้หญิงคนอื่น

“แต่กูไม่ชอบบังคับใคร”

“หมายความว่า...พี่สาวคนสวยเขาไม่ยอมมึงซินะ” ไอ้ยูตะถามผมด้วยหน้าตาเยาะเย้ย หมั่นไส้หน้ามันฉิบ

“แต่ถ้ากูได้แล้ว...กูก็คงจะเบื่อเหมือนคนอื่นๆ นั่นแหละ”

“กูจะ รอ ดู”

“เออออ!!!! มึงรอดูได้เลย ถ้ากูได้เอาเมื่อไรนะ กูจะเขี่ยทิ้งให้มึงดู” พูดจบผมก็ลุกออกมาจากห้องทันทีและไม่ลืมที่จะหยิบกุญแจรถติดมือมาด้วย ผมให้ไอ้ยูตะมันเอารถมาให้ผม เพราะต่อจากนี้ผมอาจจะจำเป็นต้องใช้รถ

@ ลานจอดรถ

“เห้ยยย!!! เดี๋ยว” ผมกำลังจะเปิดประตูแต่ก็ต้องชะงักเพราะมีใครบางจับไหล่ผมไว้ ผมจึงปัดมือมันออกพลางหันกลับไปเผชิญหน้ากับมัน

“มึง!!!...ไอ้กร”

“จิ๊...มึงนี่ไม่มีมารยาทเหมือนเดิมเลยนะ”

“หึ...คนอย่างมึงควรเคารพงั้นซิ” และผมกับมันก็จ้องหน้ากันอย่างเอาเป็นเอาตาย...มันเป็นอีกคนที่จะทำให้ผมเป็นฆาตกร เพราะผมเคยเกือบจะฆ่ามันไปแล้วครั้งหนึ่ง...ถึงมันจะอายุมากกว่าผมหลายปีแต่ก็ไม่มีผลหรอกนะ

ผมไม่เคยกลัวมันและไม่เคยกลัวตายด้วย ที่มันมีอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะมันหักหลังป๊าผมและทำให้แม่ผมต้องตาย เพราะแม่รักมันมากไม่รู้ทำไมถึงรัก รู้แต่ว่าแม่เอามันมาเลี้ยงตั้งแต่เล็ก แต่มันก็ไม่สำนึกบุญคุณ ชาติชั่วจริงๆ ทำไมป๊าถึงปล่อยมันไว้นะ ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน

“ปากดี...จังนะมึง ไอ้เด็กเมื่อวานซืน เอาเป็นว่าวันนี้กูมาดี แค่...จะฝากไอ้นี่ไปให้...หนูดา หน่อยอะ” ตอนแรกผมก็ไม่ได้สนใจมันและกำลังจะเปิดประตูขึ้นรถ แต่...หนูดา ทำไมมันถึงเอ่ยชื่อหนูดา

“มึงรู้จักเธอ...ได้ยังไง” ผมหันกลับไปกระชากคอเสื้อมันทันที

“โอ้ววว...ใจเย็น ไอ้หนู”

“กูถามว่า...มึงรู้จักหนูดาได้ยังไง...แล้วทำไมของเธอถึงมาอยู่กับมึง” มันกระตุกยิ้มใส่ผมแล้วดึงมือผมออกจากเสื้อมัน

“เรื่องนี้มึงคงต้องกลับไปถาม...หนูดาคนสวยเอาเองนะ ผู้หญิงอะไร...ทั้งสวยทั้งแซ่บ...ครางเสียงหวานฉิบ”

ผัวะ….

ผมซัดหมัดเข้าไปที่ปากของมันจนมันล้มลงและตามไปคร่อมร่างมัน กล้าดียังไงแตะต้องคนของผม...มันกับหนูดามีอะไรกันงั้นเหรอ

“มึงกล้าแตะต้องเธอได้ยังไงฮะ!!!!”

“ฮ่าๆๆๆ”

“หัวเราะเชี่ยไร!!!”

“นี่พี่แย่งผู้หญิงของน้องเหรอเนี่ย...โทษทีว่ะ”

ผัวะ...ผัวะ….พรึบ….ผัวะ

ผมกับมันผลัดกันแลกหมัดซัดกันนัวเลยก็ว่าได้ จนมีคนเดินมาเห็นและแยกเราออกจากกัน ผมชี้หน้ามันอย่างคาดโทษ ผมอยากจะฆ่ามันใจจะขาด แต่ตอนนี้ผมต้องไปจัดการอีกคนก่อน ผมขึ้นรถและเหยียบคันเร่งเต็มตีนเพื่อจะไปถึงบ้านให้เร็วที่สุด ตอนนี้ให้หัวผมมีคำถามเต็มไปหมดและผมต้องการคำตอบจากปากคนตัวเล็กนั่น….