Chapter 32 -I was so lost-

┈┈┈┈◦•✩•◦┈┈┈┈

Madilim na ang gabi. Ang tanging ilaw na nagbibigay liwanag sa dalampasigan ay ang buwan na bahagyang natatakpan ng ulap at ang ilang bonfire ng mga taong nagkakasiyahan. Kaunti na lang ang mga taong nasa harap ng dalampasigan, ang iba ay naglalakad ng payapa, parang ninanamnam ang katahimikan ng gabi, habang may ilan namang nasa harapan ng nag-aapoy na bonfire at nagkakatuwaan, nagtatawanan, nagkukwentuhan, at tila ba walang ibang iniintindi kung hindi ang kasiyahan ng sandali na magkakasama sila. Malapit lang ang mga bar na malapit sa hotel, maririnig ang mahinang tunog ng musika mula dito, mga boses na naghahalo sa tunog ng alon... sa ingay ng mga baso, at ang tawanan ng mga estrangherong nag-eenjoy sa kanilang masayang bakasyon.

Si Janine naman ay mag-isa……