ตอนที่22ปกป้องเท่าชีวิต

ตูม! น้ำแตกกระเซ็น ตัวฉันไหลไปกับสายน้ำพยายามตะเกียกตะกาย

ต่อสู้กับสายน้ำเท่าที่แรงจะพอสู้ไหวรื้อฟื้นวิชาว่ายน้ำที่ได้เรียนเมื่อสมัยมัธยมมาใช้

พยายามลอยคอเอาปากเหนือผิวน้ำครูบอกตัวลอยจะไม่จม พยายามทำตัวให้เบาเข้าไว้ใช้ขาตีน้ำพยุงตัวในขณะที่แขนก็ผลักมือซ้ายขวาในน้ำไปด้วย

ตะเกียกตะกายเอาขีวิตรอดเมื่อตัวลอยดีแล้วจากนั้นพยายามว่ายให้ถึงฝั่ง

เข้าฝั่ง ต้องเข้าฝั่ง แต่ระยะทางมันไกลพอสมควร จากตรงนี้แรงก็ใกล้จะหมดหันมองไปทางท่านรองฯ

เห็นเขาว่ายน้ำใกล้เข้ามาแล้ว

อีกนิดเดียว

พ่อจ๋าแม่จ๋าท่านเจ้าป่าเจ้าเขาช่วยน้ำขิงด้วย

เฮือกสุดท้ายของชีวิต ย่อมนึกถึงผู้เป็นที่รักที่สุดและสิ่งศักดิ์สิทธิ์เป็นที่พึ่ง

ช่วยน้ำขิงด้วยนะคะ

น้ำขิง เสียงตะโกนดังก้องไปทั้งเกาะ

จากนั้นตัวฉันก็โดนดึงขึ้นจากน้ำอย่างทุลักทุเล

ฉันรู้สึกตัวทุกอย่างแต่ลืมตาขึ้นไม่ได้ รู้ได้แต่เพียงว่าหลังจากที่พยายามลอยตัว

ใช้ขาตีน้ำก็แล้วแต่มันจมไปได้อย่างไรนั้……