ตอนที่6.ฉันเมา

"ผมไปส่ง”

สายตาคมสื่ออารมณ์ที่หลากหลายยากแก่การคาดเดา ฉันลังเลใจว่าเขาจะมาไม้ไหน ทุกวันที่ออฟฟิศเป็นท่านรองฯ ที่คอยจิกกัดฉันตลอดทั้งวัน

แล้วไหงวันนี้เขาใจดีหรือว่ากินยาผิดสำแดงมาหรือเปล่า

"น้ำขิงยังมีคิวอีกหนึ่งชั่วโมงค่ะ"

"ไม่เป็นไรผมรอได้"

"หืม..."

สายตาเขาเป็นประกายระยิบระยับ มือใหญ่ยังลูบเบาๆ ที่ต้นแขนอย่างทะนุถนอมชวนให้คนเคลิบเคลิ้ม

โคตรหล่อ ฉันยังเด็กอยู่นะ ท่านรองฯ จะมาทำแบบนี้ไม่ได้ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันมีอาการเขินต่อเพศตรงข้าม กับไอ้กอล์ฟก็ไม่เคยเป็นแบบนี้

นั่งมานานรู้สึกคอแห้ง จึงเอื้อมไปหยิบแก้วโค้กของตนเองแล้วดื่มลงคอจนหมดแก้วในคราวเดียว

"อึ๊ก..."

ฉันทำตาโต รู้สึกได้ว่ามันเป็นรสชาติแปลกใหม่ที่ยังไม่เคยได้ลิ้มลอง ฉันใช้หลังมือปาดคราบน้ำที่ริมฝีปากบาง

"นี่มันเหล้านี่"

ดื่มเข้าไปแล้วก็ได้แต่นั่งมองหน้าเจ้าของแก้วอย่างรู้สึกผิด ฉันเห็นท่านรองฯใช้สายตาจับอยู่ที่แก้วเหล้าราคาแพงของเขา ที่ฉันดื่ม……