Chapter 05

Kabanata Lima: Sa Gitna ng Sayaw

Matapos ang ilang bahagi ng programa at isang maikling speech mula kina Don David at Donya Beatrice para sa kanilang pagbabalik na anak, nagsimulang mag-relax ang mga bisita. Ang live band ay tumugtog ng mas mellow na musika habang ang iba ay nagsimula nang magkwentuhan sa kani-kanilang mesa.

Sa isang table malapit sa center, magkasamang kumakain sina Liam, Kelsey, Sheena, at John. Masaya ang usapan—may halong biro at kaunting tawanan.

"Grabe, ang sarap ng roast beef," komento ni Sheena habang tinutusok ang gulay sa kanyang plato.

"Pero mas masarap 'to kung may kasamang wine," sagot ni John, sabay taas ng kanyang baso.

Ngunit si Liam, bagama’t nakikisabay sa usapan, ay hindi maiwasang mapatingin kay Kelsey paminsan-minsan. Tahimik siyang nakatitig habang inaayos nito ang buhok niya, o kapag napapangiti. Hindi niya maipaliwanag, pero may kakaiba sa presensya ni Kelsey ngayong gabi—parang ang bawat kilos nito ay may sariling rhythm, tahimik ngunit mapang-akit.

Nahuli siya ni Kelsey na nakatitig.

“May dumi ba ako sa pisngi?” tanong ni Kelsey, sabay tawa.

Umiling si Liam, sabay ngiti. “Wala. Tinitingnan lang kita.”

Nagkatinginan sila ng ilang segundo bago muling bumalik sa pagkain.

Pagpapatuloy ng Kabanata Lima: Sa Gitna ng Sayaw

Biglang tumahimik ang paligid nang muling nagsalita ang M.C. sa gitna ng entablado.

“Ladies and gentlemen, tonight wouldn’t be complete without a special moment. We now invite all couples—whether old flames or new connections—to join us on the dance floor.”

Kasabay nito, bumaba ang mga ilaw sa buong venue. Tanging makukulay na ilaw na gumagalaw sa taktika ng musika ang naiwan, nagbibigay ng romantikong liwanag sa dance floor.

Tumayo si Liam, saka humarap kay Kelsey. “Sayaw tayo?”

Napatingin si Kelsey sa paligid, saka bahagyang ngumiti. “Wala akong choice, ‘di ba? Boss kita.”

Napatawa si Liam. “Hindi ito utos. Imbitasyon ito.”

Kinuha ni Liam ang kamay ni Kelsey at dinala siya sa gitna ng dance floor. Kasunod naman sina John at Sheena—tila nagkatinginan muna bago sabay na tumayo, walang sinasabi, pero parehong may ngiting parang may inaamin.

Sa unti-unting saliw ng mabagal na musika, nagsimulang gumalaw ang mga pares.

Sa braso ni Liam, napansin ni Kelsey ang init ng kanyang palad, at ang paraan ng kanyang pagtitig—hindi mapangahas, pero punô ng intensyon.

“Kanina ka pa tahimik,” bulong ni Liam habang sila’y dahan-dahang umiikot. “Hindi ka ba sanay sa ganito?”

“Sanay akong magplano ng events. Hindi sumasayaw sa gitna nito,” sagot ni Kelsey, mahina ang tawa.

“Bakit parang palagi mong nilalagyan ng pader ang sarili mo?” tanong ni Liam, malumanay pero seryoso.

Sandaling natahimik si Kelsey. “Mas safe kasi sa likod ng pader.”

Tumingin si Liam diretso sa mga mata niya. “Pero paano mo makikita ang ganda ng gabi kung palagi kang tago?”

Napabuntong-hininga si Kelsey. “Ikaw ba, Liam? Hindi ka ba natatakot masaktan ulit?”

“Natakot. Pero hindi ibig sabihin titigil na akong magmahal.”

Sa di kalayuan, si John at Sheena naman ay tila abala rin sa kanilang sariling mundo.

“Nag-eenjoy ka ba?” tanong ni John habang marahang ginagabayan si Sheena sa indak ng tugtog.

“Oo,” sagot ni Sheena. “Akala ko magiging boring ‘to. Pero... okay pala kasama ka.”

“Wala pa ‘tong kalahati ng kung gaano ako kagaling sumayaw,” biro ni John. “Pero baka takasan mo ‘ko kapag todo na.”

“Subukan mong sumayaw ng moonwalk, lalayasan talaga kita,” sagot ni Sheena, sabay tawa.

Maya-maya pa, sumali na rin sa sayawan ang mga magulang ni Liam—sina Don David at Donya Beatrice, kasama ang iba pang mga bisitang magkasama. Napuno ang dance floor ng mga ngiti, titig, at musika ng mga damdaming hindi kailangang sabihin ng malakas.

Sa gitna ng liwanag at musika, parang lumiliit ang mundo para kina Liam at Kelsey. Para bang ang buong gabi ay itinakdang magtagpo ang kanilang mga damdamin

Pagpapatuloy ng Kabanata Lima: Sa Gitna ng Sayaw

Biglang tumahimik ang paligid nang muling nagsalita ang M.C. sa gitna ng entablado.

“Ladies and gentlemen, tonight wouldn’t be complete without a special moment. We now invite all couples—whether old flames or new connections—to join us on the dance floor.”

Kasabay nito, bumaba ang mga ilaw sa buong venue. Tanging makukulay na ilaw na gumagalaw sa taktika ng musika ang naiwan, nagbibigay ng romantikong liwanag sa dance floor.

Tumayo si Liam, saka humarap kay Kelsey. “Sayaw tayo?”

Napatingin si Kelsey sa paligid, saka bahagyang ngumiti. “Wala akong choice, ‘di ba? Boss kita.”

Napatawa si Liam. “Hindi ito utos. Imbitasyon ito.”

Kinuha ni Liam ang kamay ni Kelsey at dinala siya sa gitna ng dance floor. Kasunod naman sina John at Sheena—tila nagkatinginan muna bago sabay na tumayo, walang sinasabi, pero parehong may ngiting parang may inaamin.

Sa unti-unting saliw ng mabagal na musika, nagsimulang gumalaw ang mga pares.

Sa braso ni Liam, napansin ni Kelsey ang init ng kanyang palad, at ang paraan ng kanyang pagtitig—hindi mapangahas, pero punô ng intensyon.

“Kanina ka pa tahimik,” bulong ni Liam habang sila’y dahan-dahang umiikot. “Hindi ka ba sanay sa ganito?”

“Sanay akong magplano ng events. Hindi sumasayaw sa gitna nito,” sagot ni Kelsey, mahina ang tawa.

“Pero bagay sa’yo. Ang sayaw. Ang gabi.”

Napalingon si Kelsey, bahagyang natawa. “Bolero ka pala.”

“Hindi ako madalas magbigay ng compliments, pero kapag totoo, bakit ko pipigilan?”

Napabuntong-hininga si Kelsey, saka muling tumingin sa kanya. Wala mang binabanggit tungkol sa personal na buhay o nakaraan, pero sapat na ang katahimikan at musika para maramdaman ang koneksyon nilang dalawa.

Sa di kalayuan, si John at Sheena naman ay tila abala rin sa kanilang sariling mundo.

“Nag-eenjoy ka ba?” tanong ni John habang marahang ginagabayan si Sheena sa indak ng tugtog.

“Oo,” sagot ni Sheena. “Akala ko magiging boring ‘to. Pero... okay pala kasama ka.”

“Wala pa ‘tong kalahati ng kung gaano ako kagaling sumayaw,” biro ni John. “Pero baka takasan mo ‘ko kapag todo na.”

“Subukan mong sumayaw ng moonwalk, lalayasan talaga kita,” sagot ni Sheena, sabay tawa.

Maya-maya pa, sumali na rin sa sayawan ang mga magulang ni Liam—sina Don David at Donya Beatrice, kasama ang iba pang mga bisitang magkasama. Napuno ang dance floor ng mga ngiti, titig, at musika ng mga damdaming hindi kailangang sabihin ng malakas.

Sa gitna ng liwanag at musika, parang lumiliit ang mundo para kina Liam at Kelsey. Para bang ang buong gabi ay itinakdang magtagpo ang kanilang mga damdamin—hindi pa man lubos na kilala ang isa’t isa, pero sapat na ang bawat sulyap at galaw para magsimula ng bagong kwento.

Habang marahan pa rin silang umiindayog sa saliw ng musika, bumulong si Liam, "Kelsey… may tatanungin sana ako, kung okay lang."

Napatingin si Kelsey sa kanya, bahagyang nakakunot ang noo. "Ano 'yon?"

"May... may boyfriend ka ba?"

Bahagyang natigilan si Kelsey. Natawa siya ng mahina, pero hindi sa pang-aasar. "Wala. Bakit mo naitanong?"

Umiling si Liam, at ngumiti. “Wala lang. Curious lang ako... kasi kung meron man, masyado kang generous para sayawan ako nang ganito katagal.”

Napangiti si Kelsey at umiling. "Wala nga. At kung meron man, siguro hindi ako nandito sa sayaw na 'to."

Napatingin si Liam sa kanya, mas tumalim ang titig. “Good to know.”

Sandaling katahimikan, hanggang sa si Kelsey naman ang nagsalita.

"Eh ikaw? May girlfriend ka ba?"

Tumawa si Liam ng bahagya, pero hindi binawi ang titig. "Wala rin. Not anymore."

"Not anymore?" tanong ni Kelsey, maingat.

Tumango si Liam, at saka ngumiti nang marahan. “Pero ayoko munang pag-usapan ‘yon. Mas gusto kong i-enjoy ‘tong gabing ‘to… lalo na ‘tong sayaw na ‘to.”

Ngumiti si Kelsey, at bahagyang isinandal ang ulo sa balikat ni Liam.