Chapter 06

Kabanata 6 (Karugtong)

Habang nauupo si Kelsey sa kanilang table, sumulyap siya sa dance floor kung saan tuloy pa rin sa pagsasayaw sina John at Sheena. Tila ba hindi napapagod ang dalawa—nagtatawanan, nagkakasundo sa bawat galaw ng musika.

Napangiti si Kelsey habang pinagmamasdan ang kaibigan. “Mukhang nage-enjoy si Sheena, ah,” bulong niya.

“Hindi lang siya,” sagot ni Liam mula sa tabi niya. “Si John din. Matagal ko na siyang kilala, ngayon ko lang siya nakitang ganyan ka-aligre sumayaw.”

Nagkatinginan sila ni Kelsey. Pareho silang ngumiti, parang may nabubuong kasiyahan sa kanilang mga puso para sa dalawang kaibigan.

Habang bumabagal ang tugtog, naging mas banayad ang kilos nina John at Sheena. Seryoso na ang ekspresyon ng mukha ni John habang tinititigan si Sheena.

“Sheena…”

“Hmm?”

“Pwede ba kitang ligawan?”

Napatingin si Kelsey sa saglit na katahimikan. Medyo napaayos siya ng upo.

Nakita niya ang bahagyang gulat sa mukha ni Sheena, kasunod ng matamis na ngiti nito.

“Pwede,” sagot ni Sheena. “Subukan mo.”

Sabay napatingin sina Liam at Kelsey sa isa’t isa—sorpresang may halong tuwa.

“Wow,” sabay nilang nasabi, tapos ay natawa nang magkasabay ang kanilang reaksyon.

“Ang bilis ng pangyayari,” sabi ni Kelsey.

“Pero minsan, kapag totoo… hindi kailangan ng matagal,” sagot ni Liam.

Sandaling katahimikan. Pareho nilang muling tiningnan ang sayaw ng dalawa—ngayon ay mas makahulugan, mas malapit.

“Parang magandang simula, ano?” dagdag pa ni Liam.

Ngumiti si Kelsey. “Oo. Parang… may bagong love story na umusbong ngayong gabi.”

Kabanata 6 (Wakas)

Habang unti-unting humihina ang tugtog at nagsisimula nang magsiuwian ang ibang bisita, nanatili sina Liam at Kelsey sa kanilang mesa. Tila ayaw pang tapusin ng gabi ang mahahalagang sandaling naganap.

Luminga si Liam, kita sa mukha niya ang pag-iingat at sinseridad.

“Pwede ba kitang tanungin ng personal?”

Napatingin si Kelsey sa kanya, medyo nagulat pero hindi umiwas. “Sure,” sagot niya.

“Pansin ko lang… parang hirap kang buksan ang sarili sa ibang tao. Parang may iniingatang damdamin.”

Napabuntong-hininga si Kelsey. “Minsan, mas okay na tahimik muna. Lalo na kung may mga bagay pa akong gustong ayusin sa sarili.”

Tumango si Liam. “Gets kita. Pero kung sakaling handa ka na… baka sakaling nandito pa rin ako.”

Napatingin si Kelsey sa kanya, natigilan, pero nakita niya ang sinseridad sa mga mata ni Liam. “Salamat. Hindi ko 'yan makakalimutan.”

Nagkahulihan sila ng tingin. Tahimik. Komportable. Walang pilitan. Parang sapat na ang katahimikan para sabihing: may nabubuong koneksyon.

Maya-maya, lumapit si Sheena na may dalang maliit na clutch bag. “Kels, mukhang uwian na. Baka gabihin pa tayo.”

Tumayo si Kelsey. “Oo nga.”

Tumayo na rin si Liam. “Hatid namin kayo ni John. I insist.”

“Sigurado ka?” tanong ni Sheena, medyo nagulat pero ngumiti.

Tumango si Liam. “Sigurado. Hindi ko hahayaang basta na lang kayo umuwi ngayong gabi.”

Kasunod nilang lumapit si John, bitbit ang kotse keys. “Let’s go, ladies.”

Habang naglalakad sila palabas ng hacienda, napatingin si Kelsey kay Liam at bahagyang ngumiti. Walang salitang binigkas, pero sapat na ang tinginan nila para sabihing—maganda ang simula ng gabing iyon.