---
Hapon, 5:00 PM
Matapos ang buong araw ng meetings, paperwork, at paghahanda para sa biyahe nila bukas, inayos na ni Kelsey ang gamit sa kanyang mesa. Medyo pagod pero kuntento siya sa mga natapos ngayong araw.
Tumayo na siya at naglakad papunta sa elevator nang marinig niya ang tinig ni Liam mula sa likuran.
“Kelsey!”
Napalingon siya. “Yes, sir?”
Ngumiti si Liam habang papalapit. “Liam na lang, di ba?”
Napangiti rin si Kelsey. “Right. Anong meron?”
“Uwian ka na?” tanong ni Liam.
Tumango siya. “Oo. Diretso na sana ako pauwi. May naiwan pa ba akong kailangang ayusin?”
Umiling si Liam. “Wala naman. Gusto lang kitang ihatid pauwi.”
Nagulat si Kelsey, pero hindi niya maikakaila ang kilig na naramdaman. “Ihatid? Hindi na… may masasakyan naman ako.”
“Alam ko. Pero bukas pa tayo aalis, baka next week na ulit kita makita sa Maynila,” biro ni Liam.
Natawa si Kelsey. “Apat na araw lang ‘yun.”
“Exactly,” sagot ni Liam, sabay ngiti. “Sakay ka na. Nasa baba ang kotse.”
Saglit siyang nag-isip, pero sa huli, tumango rin. “Sige.”
Sabay silang lumabas ng building, simple lang pero may kakaibang kilig ang ihip ng hangin — at ang umpisa ng bagong yugto sa kanilang dalawa.
Eto ang kasunod na eksena — habang nasa loob na sila ng kotse pauwi si Kelsey:
---
Sa loob ng sasakyan
Tahimik lang sa unang bahagi ng biyahe. Banayad ang tugtog sa radyo, at ang city lights ay dahan-dahang dumadaan sa bintana. Si Kelsey ay nakatingin sa labas habang si Liam ay tahimik lang na nagmamaneho.
“Pagod ka?” tanong ni Liam habang nilingon siya sandali.
“Kaunti,” sagot ni Kelsey, ngumiti ng tipid. “Pero masaya. Natapos din lahat ng kailangang ayusin.”
Tumango si Liam. “Salamat pala sa effort mo today. Alam kong maraming adjustments, lalo na sa biglaang biyahe bukas.”
“No worries,” sagot ni Kelsey. “Trabaho ko naman ‘yun.”
Tahimik ulit ng ilang sandali.
“Excited ka ba sa Bataan?” tanong ni Liam, kaswal lang.
Napaisip si Kelsey. “Honestly? Oo. Matagal-tagal na rin akong hindi nakalabas ng Maynila. Pero... mas excited akong makita kung paano ka magtrabaho sa field.”
Napatingin si Liam at bahagyang natawa. “Ganun ba? Aba, kailangan ko yatang i-prove na marunong din ako sa ground.”
“Hindi naman sa ganun,” sagot ni Kelsey. “Curious lang. Iba kasi kapag nasa opisina, iba rin kapag nasa site.”
“Fair point,” tugon ni Liam. “Pero I promise, magiging productive tayo doon. And hopefully… enjoyable din.”
Napangiti si Kelsey, at nagkahulihan sila ng tingin. Wala nang nasabi pa, pero sapat na ang katahimikan para maramdaman ang lumalalim na koneksyon sa pagitan nila.
eto ang karugtong ng eksena — habang nasa biyahe pa rin sina Liam at Kelsey:
---
Napatingin muli sa bintana si Kelsey at sabay sabi, “Maganda kaya ang Bataan, Sir Liam? Ano kaya ang itsura ng resthouse ng engineer? May swimming pool ba o dagat?”
Napangiti si Liam, saka tumingin sandali kay Kelsey. “Actually… beach rest house resort 'yon. Pwedeng mag-enjoy din doon. May infinity pool, tapos tanaw mo agad ang dagat. Gano’n ang pagkaka-design ng lugar—modern, pero relaxing.”
“Wow,” bulalas ni Kelsey, tila nabigla. “Parang ang sarap tumambay sa ganun.”
“Deserve mo rin naman mag-relax kahit paano,” sagot ni Liam. “Magaling kasi talaga si Engr. Alberto. Siya ang nag-design ng buong lugar. May private access sa beach, tapos may maliit na garden area pa. Magugustuhan mo.”
“Parang gusto ko tuloy magdala ng pang-swimming,” natatawang sabi ni Kelsey.
Natawa rin si Liam. “Sige lang. May free time din naman tayo sa hapon kapag wala nang site visit. I’ll make sure may time kang makapagpahinga.”
Napangiti si Kelsey habang bumabalik ang tingin sa labas. Ngayon pa lang, nararamdaman na niyang magiging espesyal ang biyahe nila sa Bataan—hindi lang dahil sa trabaho, kundi dahil sa lalaking unti-unti nang gumugulo sa puso niya.
---
ito na ang eksena sa pagdating nila sa bahay ni Kelsey:
---
Pumarada ang sasakyan sa tapat ng bahay nina Kelsey. Maaliwalas ang gabi, at tahimik ang paligid. Bumaba agad si Liam at pinagbuksan ng pinto si Kelsey, bagay na ikinangiti ng dalaga.
“Salamat sa paghatid, Sir Liam,” sabi ni Kelsey habang hawak ang handbag.
“Liam na lang kapag wala tayo sa opisina,” sabay kindat ni Liam, dahilan para mapailing si Kelsey na may halong ngiti.
“Okay, Liam,” tugon niya.
Bago tuluyang pumasok si Kelsey sa gate, muling nagsalita si Liam, “Don’t forget to bring comfortable clothes bukas, ah. Casual lang, para hindi hassle sa biyahe. And… kung gusto mo, pwede ka na ring magdala ng swimwear.”
Napataas ang kilay ni Kelsey, ngunit ngumiti rin. “Noted. Good night, Liam.”
“Good night, Kelsey. See you tomorrow.”
Pumasok na si Kelsey sa loob, at habang pinagmamasdan siya ni Liam sa paglalakad, hindi niya mapigilang mapangiti. Pagkaalis ng sasakyan, saglit pang napatigil si Kelsey sa may pintuan, hawak ang dibdib—parang pinipigilan ang sarili niyang kiligin.
May kung anong kakaiba sa gabing iyon—isang pakiramdam na may magandang mangyayari.
Perfect! Heto ang kasunod na eksena:
---
Habang si Kelsey ay abala na sa loob ng bahay nila, nakarating na rin si Liam sa hacienda ng mga Serrano. Pagpasok pa lang sa mansyon, sinalubong siya ng masarap na aroma ng hapunan.
“Nandiyan ka na pala, anak,” bati ni Donya Beatrice mula sa hapag-kainan.
“Good evening, Ma. Kumain na ba kayo?” tanong ni Liam habang inilalagay ang kanyang blazer sa upuan.
“Malapit na. Sige, sabay ka na sa amin,” sagot ng ina.
Tahimik na kumain si Liam kasama ang kanyang mga magulang. Paminsan-minsan ay natatanong siya ng ama tungkol sa takbo ng opisina, ngunit sa isip niya, lumilipad na siya sa Bataan.
Pagkatapos ng hapunan, nagpaalam na siya at umakyat sa kanyang silid. Binuksan niya ang kanyang closet at nagsimulang mag-empake—mga polo shirt, casual pants, beach shorts, at siyempre, swimwear. Isa-isa niyang inilagay sa kanyang travel bag ang mga kakailanganin para sa apat na araw.
Habang nag-aayos, napatigil siya saglit, napangiti habang naaalala ang ngiti ni Kelsey kanina.
“Magiging interesting ang trip na 'to,” bulong niya sa sarili.
---
Perfect! Heto ang kasunod na eksena:
---
Habang si Kelsey ay abala na sa loob ng bahay nila, nakarating na rin si Liam sa hacienda ng mga Serrano. Pagpasok pa lang sa mansyon, sinalubong siya ng masarap na aroma ng hapunan.
“Nandiyan ka na pala, anak,” bati ni Donya Beatrice mula sa hapag-kainan.
“Good evening, Ma. Kumain na ba kayo?” tanong ni Liam habang inilalagay ang kanyang blazer sa upuan.
“Malapit na. Sige, sabay ka na sa amin,” sagot ng ina.
Tahimik na kumain si Liam kasama ang kanyang mga magulang. Paminsan-minsan ay natatanong siya ng ama tungkol sa takbo ng opisina, ngunit sa isip niya, lumilipad na siya sa Bataan.
Pagkatapos ng hapunan, nagpaalam na siya at umakyat sa kanyang silid. Binuksan niya ang kanyang closet at nagsimulang mag-empake—mga polo shirt, casual pants, beach shorts, at siyempre, swimwear. Isa-isa niyang inilagay sa kanyang travel bag ang mga kakailanganin para sa apat na araw.
Habang nag-aayos, napatigil siya saglit, napangiti habang naaalala ang ngiti ni Kelsey kanina.
“Magiging interesting ang trip na 'to,” bulong niya sa sarili.
Heto ang pagpapatuloy ng eksena:
---
Natapos na rin sa pag-iimpake si Kelsey. Maayos na nakaayos sa gilid ng kanyang kama ang kanyang maliit na maleta. Humiga siya at niyakap ang unan, bahagyang napapikit, pero maya-maya'y kinuha rin niya ang cellphone sa nightstand.
Ilang segundong nag-isip bago nag-type ng mensahe kay Liam:
"Thank you sa paghatid sa akin kanina. Good night. Kita-kits bukas."
Nag-send. Napangiti siya ng bahagya.
Sa kabilang banda naman, kasalukuyang nag-aayos pa rin si Liam sa kwarto niya nang tumunog ang kanyang cellphone. Binasa niya ang message mula kay Kelsey at hindi mapigilang mapangiti.
Agad siyang nag-reply:
"Anytime. Ingat ka rin at magpahinga ka na. Excited na ako sa Bataan. See you tomorrow."
Pagkatapos mag-reply, humiga na rin siya sa kama, mas magaan ang pakiramdam. Ang gabi ay unti-unting nilamon ng katahimikan, pero sa puso ng dalawa, may excitement nang unti-unting namumuo para sa bukas.
Waiting for the first comment……
Please log in to leave a comment.