ตอนที่ 13 แสนเสน่หา (2)

คอมดอนที่เพื่อนให้เป็นของขวัญถูกใช้จนหมดเกลี้ยง ยังไม่พอต้องใช้กล่องที่ซื้อมาจากข้างนอกอีกหนึ่งกล่อง เขาใช้งานสาวน้อยหนักหน่วง จนตอนนี้ร่างบอบบางถึงกับสลบไสล เนื่องจากกว่าที่มาลินีจะได้นอนก็เกือบจะสว่างแล้ว

ดนุนัยยังไม่หลับ เขาเอาแต่นั่งมองดวงหน้ารูปไข่ซึ่งเวลานี้หลับสนิทไปแล้ว เมื่อเห็นรอยจ้ำแดงไปทั้งตัวของเธอแล้วนึกอาทร เอื้อมมือไล้พวงแก้มนุ่มอย่างเอ็นดู เห็นเธอมาตั้งแต่อ้อนแต่ออก จนกระทั่งเธอโตเป็นสาวแล้ว ที่ผ่านมาถึงอยากจะแตะต้องตัวเธอมากแค่ไหนเขาทำได้แค่อดทนอดกลั้น เพราะอยากรอให้ถึงเวลาเสียก่อน แต่ตอนนี้เขาได้ครอบครองเธออย่างสมบูรณ์แล้ว และก็พร้อมจะรับผิดชอบกับสิ่งที่ทำลงไป ดนุนัยจรดริมฝีปากจูบกลีบปากแดงเรื่อเบา ๆ เขาไม่แน่ใจว่าพรุ่งนี้เธอจะลุกไหวไหม เพราะเจอศึกหนักขนาดนี้ ซึ่งตอนนี้เขาทั้งสัมผัสและหยอกเล่นกับเธอสาวน้อยก็ยังไม่รู้สึกตัวเลย

…..

รุ่งเช้าวันต่อมา แสงแดดอ่อน ๆ ที่ลอดเข้า……