ตอนที่ 1 ดอกไม้ของอานิก (2)

ดอกไม้ของอานิก 1186 words 2023-07-09 13:56:25

เมื่อกลับเข้ามาในเรือนหลังเล็ก เป็นบ้านที่นายจ้างสร้างเป็นบ้านพักส่วนตัวให้ป้าของเธออาศัยอยู่มาเกือบยี่สิบปีแล้ว มาลินีรั้งกระเป๋าจากไหล่แล้ววางลงบนโต๊ะหน้าทีวี พร้อมกวาดตามองหาร่างอวบอั๋นในวัยห้าสิบปลาย ๆ ของผู้เป็นป้าซึ่งไม่ต่างอะไรกับแม่คนหนึ่ง เพราะท่านรับเธอมาเลี้ยงดูตั้งแต่ที่เธออายุเพียงสองขวบหลังจากที่พ่อแม่ของเธอเสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุไปด้วย

พอไม่เห็นท่านอยู่ในห้องโถง ร่างเล็กจึงคลาไคลไปหาในห้องครัวซึ่งอยู่ทางขวามือของบ้าน เดินไปไม่กี่ก้าวมาลินีก็มายืนอยู่ที่หน้าประตูห้องครัวขนาดกะทัดรัดแต่ครบครันไปด้วยเครื่องครัว แล้วก็เห็นคนที่เธอกำลังมองหา ง่วนอยู่กับงานบางอย่างตรงเคาน์เตอร์ครัว

หญิงสาวรีบเข้าไปกอดร่างอวบในชุดคลุมยาวลายดอกไม้ซึ่งเป็นชุดที่เธอเห็นป้าใส่มาตั้งแต่เด็ก ก่อนแนบดวงหน้าเล็กกับแผ่นหลังที่หอมกรุ่นไปด้วยแป้งตรางู ป้าเคยบอกว่าสมัยเธอยังเด็กก็ทาแป้งตัวนี้ให้กับเธอเหมือนกัน แต่ตอนนี้เธอเปลี่ยนไปใช้ยี่ห้ออื่นแล้ว เพราะรู้สึกว่าแป้งรุ่นนี้น่าจะเหมาะกับวัยของป้ามากกว่า

“ป้าอบทำอะไรอยู่คะหอมจัง” ถามพลางซุกไซ้จมูกกับแผ่นหลังอวบ คล้ายลูกหมาออดอ้อนเจ้าของ ทำเอาคนที่ถูกโอบกอดจากด้านหลังขยับรอยยิ้มบาง

“ป้ากำลังลองทำขนมกลีบลำดวนรสอัญชันอยู่น่ะ อาทิตย์หน้าก็จะถึงวันเกิดของคุณนิกแล้ว เห็นว่ามีเพื่อนสนิทของคุณเขามาร่วมงานด้วยนี่ ป้าจะได้นำขนมสูตรใหม่นี้ไปเสิร์ฟในงานด้วยไง” อบรำไพวางถาดในมือลงแล้วหันมาทางสาวน้อยขี้ประจบประแจง

“ทำไมวันนี้เรากลับดึกจัง?” ถามหลังจากเงยหน้ามองนาฬิกาบนผนังห้อง ซึ่งขณะนี้บอกเวลาสามทุ่มกว่าแล้ว

“มะลิมีงานกลุ่มค่ะป้า” บอกแล้วมือเล็กเอื้อมไปหยิบแอปเปิ้ลที่วางอยู่บนตะกร้าสาน เตรียมจะอ้าปากงับกิน แต่ถูกคนเป็นป้าตีเพี้ยะ! เบา ๆ ที่มือ จนเจ้าตัวรู้ว่าต้องทำยังไง

ร่างเล็กในชุดนักศึกษารีบขยับไปยืนหน้าซิงค์ล้างจาน ก่อนจะเปิดก๊อกน้ำแล้วล้างมือให้สะอาด อย่างที่ป้าเคยสอนว่า ‘ก่อนจะหยิบจับอะไรเข้าปากสักชิ้น ต้องล้างมือให้สะอาดก่อนทุกครั้ง’

“เรียบร้อยแล้วค่ะ” สองมือเล็กกางออก พลิกซ้ายขวา เพื่อยืนยันว่าเธอทำความสะอาดเรียบร้อยแล้วเหมือนสมัยยังเด็ก ชวนให้คนเป็นป้าหัวเราะเบา ๆ “ดี คราวหลังอย่าลืมอีกล่ะ”

สาวน้อยที่พิงสะโพกกลมอิงแนบกับขอบเคาน์เตอร์พยักหน้าก่อนจะงับแอปเปิ้ลในมือคำใหญ่ ๆ เคี้ยวกร้วม ๆ จนเห็นแก้มป่อง ตาก็มองขนมที่วางอยู่ในถาดเพิ่งปั้นเสร็จ ลักษณะคล้ายดั่งดอกลำดวน มีกลีบดอกสามกลีบนำมาประสานติดกัน และมีเกสรวางไว้ตรงกลาง ทำให้ขนมแลดูงดงาม ยิ่งพอเพิ่มสีสันของขนมเป็นสีเดียวกับดอกอัญชันด้วยแล้ว ก็ยิ่งทำให้ขนมน่ากินเข้าไปอีกหลายเท่าตัวด้วยแววตาชื่นชมในฝีมือของแม่ครัวใหญ่

“ป้าอบเก่งจัง” เอ่ยชมแล้วก็ยิ้มแป้น

อบรำไพมองคนปากหวานที่กินผลไม้ ไม่มีความเป็นกุลสตรีแล้วส่ายหน้าไปมา หล่อนเคยบอกหลานสาวหลายครั้งแล้วว่า ก่อนจะกินผลไม้ให้ปอกให้เรียบร้อยก่อน แต่ดูเหมือนว่าคำพูดของหล่อนไม่เข้าไปอยู่ในหูของหลานสาววัยกำลังกินกำลังนอนคนนี้เอาเสียเลย ครั้นจะดุเธอเหมือนสมัยเด็ก ๆ ก็เบื่อจะบ่นละ จึงพูดเรื่องอื่นแทนที่ว่าจำเป็นไม่แพ้กัน

“คุณนิกน่ะมีบุญคุณกับพวกเรามากแค่ไหน มีอะไรที่ช่วยก็ช่วยพวกคุณ ๆ ทำงานอย่างเต็มที่ก็แล้วกัน” สิ้นประโยคลำเลิกบุญคุณแทนเจ้าของวันเกิดที่จะถึงนี้ มาลินีผงกหัวแรง ๆ เพราะประโยคนี้เธอได้ยินมาตั้งแต่เด็กจนฝังหัวไปแล้ว

“รู้แล้วป้า” พยักหน้าแล้วก็กัดกินผลไม้คำโต ๆ ต่อ เธอรู้ว่าครอบครัวของดนุนัยมีบุญคุณกับพวกเธอมากขนาดไหน ป้าเคยเล่าว่าตอนที่เธอเสียพ่อแม่ใหม่ ๆ ป้ากลับไปรับเธอที่ต่างจังหวัด แล้วพาเธอมาอยู่ด้วย ในตอนนั้นเธออายุเพียงแค่ขวบกว่าจะสองขวบเท่านั้นยังไม่รู้ความอะไร แต่พ่อแม่ของดนุนัยท่านก็ใจดีอนุญาตป้าอบพาเธอมาอยู่ที่นี่ ซึ่งพวกท่านก็คอยสนับสนุนเธอในทุก ๆ ด้าน ไม่เฉพาะให้ที่อยู่อาศัยเท่านั้น พวกท่านยังใจดีให้เธอได้เข้าเรียนโรงเรียนดี ๆ พอ ๆ กับลูกหลานของท่าน พอสิ้นท่านทั้งสองเมื่อสิบปีก่อนด้วยอุบัติเหตุเครื่องบินตกที่ไปเที่ยวต่างประเทศ ก็เป็นดนุนัยที่ออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดรับผิดชอบเธอและทำอย่างไม่ขาดตกบกพร่องเหมือนที่บิดามารดาเคยทำ

มาลินีมองคนทำหน้าจริงจังแล้วจึงขยับเข้าไปหาพร้อมแนบศีรษะกับต้นแขนกลมกลึงอย่างออดอ้อน “หนูจะรักและเทิดทูนคุณนิกยิ่งชีพค่ะป้า” เธอรู้ว่าดนุนัยสนับสนุนค่าใช้จ่ายทุกอย่างโดยไม่เสียดายทรัพย์สินส่วนนั้น บุญคุณนี้เธอไม่มีวันลืม แต่มันมากกว่าบุญคุณนั่นก็คือเธอหลงรักผู้มีพระคุณนี่สิ เธอต้องเก็บซ่อนความรู้สึกนี้ไม่ให้ใครรู้ แต่ก็ไม่อาจปกปิดผู้เป็นป้าที่เหมือนมีหูทิพย์ตาทิพย์รู้ไปถึงจิตใจของเธอแทบทุกเรื่องได้

“เทิดทูนน่ะได้ ส่วนรักน่ะก็ได้นะ แต่รักแบบผู้มีพระคุณต่อเราก็พอ อย่าคิดไปไกลเลย” อบรำไพยกมือลูบหัวทุยเบา ๆ อึดใจต่อมาคนถูกขัดใจผละหัวออก ตากลมโตจับจ้องคนเป็นป้า ก่อนจะทำหน้ามุ่ย “ก็มันรักไปแล้ว ป้าก็รู้นี่คะ เรื่องหัวใจมันห้ามกันได้ที่ไหน” ท้ายประโยคคนพูดทำปากขมุบขมิบ แถมท้ายด้วยการสัพยอกคนทำหน้าจริงจังบ้าง

“ป้าเองก็ยังเคยแอบรักคุณดนัยพ่อของคุณนิกเลย” พูดพลางรีบถอยออกห่างก่อนที่จะโดนหยิกแขน

“เอ็งนี่! พูดอะไรออกมาเดี๋ยวมีคนได้ยินหรอก” ฝ่ามือหยาบลอยขึ้นหมายจะตีแขนเธอ แต่มาลินีไม่ยอมโดนตีอยู่แล้ว หญิงสาววิ่งแจ้นออกไปก่อนพร้อมหันมาแลบลิ้นให้หญิงวัยกลางคนที่ทำหน้าขึงขัง จากนั้นตรงไปยังห้องนอนตัวเอง โดยไม่สนใจถ้อยคำดุของผู้เป็นป้าดังมาจากในห้องครัวอีก

*************

น้องมะลิชอบเเหย่ป้าอบเป็นเรื่องปกติค่ะ

Previous Next
You can use your left and right arrow keys to move to last or next episode.
Leave a comment Comment

Waiting for the first comment……

Please to leave a comment.

Leave a comment
0/300
  • Add
  • Table of contents
  • Display options
  • Previous
  • Next

Navigate with selected cookies

Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.

If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.