รุ่งเช้า
กะ กรี๊ดดดดดด!
สโนว์ที่ตื่นมาอยู่ในสภาพเปลือยกายบนเตียงนอนขนาดคิงส์ไซด์ของเขา เธอรีบกระชับผ้านวมผืนไว้แน่นแนบที่อก
แค่ขยับร่างกายเล็กน้อย ก็รู้สึกเหมือนร่างกายปวดหนึบไปทุกส่วนซ้ำยังปวดร้าวไปทั่วตัว สายตาสั่นระริกกวาดมองไปรอบ ๆ ห้อง มองเห็นเสื้อผ้าชุดทำงานสีแดงของตัวเองถูกถอดแล้วโยนเอาไว้อยู่ข้างเตียง
สภาพนี้ไม่บอกก็รู้ว่าเธอคง…
แกร๊ก!
เสียงประตูภายในห้องน้ำถูกเปิดขึ้น พร้อมกับร่างสูงโปร่งของเอริคเดินออกมา ร่างกายเต็มไปด้วยหยดน้ำเกาะอยู่ประปรายตามลำตัว กล้ามเนื้อท้องแน่นซิกแพคดูกำยำจนละสายตาแทบไม่ได้ รอบเอวมีผ้าขนหนูสีขาวพันไว้ที่เอวสอบ
“โวยวายอะไร?” เขาเลิกคิ้วมองเด็กสาวที่กำลังมีสีหน้าตื่นตระหนกอย่างสุดขีดอยู่บนเตียง
“คะ คุณข่มขืนหนูเหรอคะ!”
“แล้วเธอคิดว่ายังไงล่ะ”
“คะ คุณทำจริง ๆ ใช่ไหมคะ อึก” สโนว์รู้สึกเหมือนน้ำตาพานจะไหลแต่กลับไหลไม่ออกเพราะเธอยังไม่หายตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“ทะ ทำไมคุณต้องฉวยโอกาสมอมเหล้าหนูด้วยละคะ”
“จำได้ว่าเธอดื่มเหล้าแก้วนั้นแก้วเดียวนะ ถ้าแก้วเดียวไม่น่าเรียกว่ามอมเหล้าได้”
“อึก…” ใช่สิเธอดื่มแก้วนั้นแก้วเดียวจริง ๆ แล้วภาพก็ตัดไปเลย สโนว์คงลืมคิดไปว่าตัวเองคออ่อนมากแค่ไหน
“ลุกไปอาบน้ำได้แล้ว! เช้านี้ฉันต้องกลับเข้าบ้าน”
เอริคพ่นลมหายใจแรง ๆ ออกมาอีกรอบ ก่อนจะเดินตรงมาที่เตียงนอน แต่ในสภาพที่เขาเดินเปลือยท่อนบนมาแบบนั้น ยิ่งทำให้สโนว์กลัวจนต้องกระชับผ้าห่มนวมเอาไว้แน่นกว่าเดิม
“…”
“ว่าไง หรือเธอจะนอนรอแบบนั้นให้ฉันเข้าไปข่มขืนเธอ!”
“คุณเป็นผู้ชายที่เลวร้ายมากที่สุดในชีวิตเท่าที่หนูเคยเจอ คุณกล้าข่มขืนหนูตอนที่…”
“สรุปไม่อาบ? หรืออยากให้ฉันทำแบบที่พูดจริงๆ” เอริคไม่รอให้สโนว์พล่ามจบ แต่เขากลับพูดแทรกขึ้นมาก่อน
“หา…ยังไงนะคะ หมายความว่าไงคะ”
สโนว์ทำหน้าเหวอ เพราะเมื่อกี้เอริคเพิ่งพูดว่า
-หรืออยากให้ทำแบบที่พูดจริงๆ -
คือหมายความว่าเขายังไม่ได้ทำอะไรเธอเลยใช่ไหม
แล้วทำไมเธอถึงแก้ผ้า?
แล้วทำไมถึงได้รู้สึกปวดตัว?
ใบหน้าของสโนว์เต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถามเต็มไปหมด ได้แต่มองเอริคที่เดินเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ
“เมื่อคืนฉันไม่ได้ทำอะไรเธอ! เธอเมาจนหลับสนิท ให้นอนที่โซฟาข้างนอกเธอก็กลิ้งตกลงมา ฉันถึงต้องพาเธอมานอนในนี้”
“อ่า…” สโนว์รู้แล้วว่าทำไมเธอถึงได้ปวดตัว
“ส่วนเสื้อผ้าที่กองอยู่ที่พื้นนั่นเธอก็ลุกขึ้นมาถอดเองบอกว่ามันอึดอัด”
“จะ จริงเหรอคะ” ข้อนี้เห็นจะจริงเพราะเธอไม่ชอบใส่เสื้อผ้าชุดรัดรูปเพราะมันอึดอัดอย่างที่เขาว่า
“ฉันบอกแล้วไง ว่าไม่กินเด็ก! โดยเฉพาะเด็กแบบเธอ!”
อึก…
“เพราะงั้นมีเวลาห้านาทีให้เธอไปอาบน้ำ ไม่งั้นฉันจะจัดการเธอจริงๆ”
“อะ อ่า ดะ ได้ค่ะ”
สโนว์ถอนหายใจโล่งอกที่ไม่ได้โดนทำอะไรมิดีมิร้ายอย่างที่คิด แม้จะรู้สึกอายหน่อย ๆ ที่เผลอถอดเสื้อผ้าออกตอนนอนเพราะรู้สึกอึดอัด แน่นอนแหละว่าเขาคงเห็นของเธอหมดแล้วเป็นแน่
งื้อ…น่าอายชะมัด
เธอรีบโกยผ้าห่มนวมหนาขึ้นมาพันไว้รอบตัว ก่อนจะกระโดดลงจากเตียง เป็นจังหวะเดียวกับที่เอริคเดินเข้ามาใกล้
ทว่า…เพราะผ้าห่มนวมสีดำที่มีขนาดใหญ่กว่าตัว ทำให้สโนว์สะดุดมันล้มหน้าขมำ สองมือไขว่คว้าหาที่ยึดตรงหน้าที่มีเอริคยืนอยู่
หมับ!!
ผ้าขนหนูสีขาวที่พันเอาไว้รอบเอวถูกสโนว์ดึงลงมา พร้อม ๆ กับใบหน้าของเธอที่ฟุบลงกับพื้น โดยมีผ้าขนหนูของเขารองใบหน้าเอาไว้ ทำให้หน้าของเธอที่กระแทกลงพื้นดูเจ็บน้อยกว่าที่คิด
โอยยยย…แต่กระนั้นก็เรียกเสียงโอดโอยของคนที่หน้าคว่ำลงที่พื้นได้อยู่ดี
สโนว์ค่อย ๆ ผงกหัวขึ้นก่อนจะยกมืออีกข้างคลำหน้าผากของตัวเองเบา ๆ ระดับสายตาของเธอที่นอนคว่ำหน้าอยู่ เหลือบไปเห็นปลายเท้าของเอริคที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากใบหน้าของตัวเอง
จากปลายเท้าของเอริค สโนว์ค่อย ๆ ไล่สายตาขึ้นไปทีละนิด ไล่ขึ้นไปจนถึงหน้าแข้งที่มีหยดน้ำเกาะอยู่เล็กน้อย และไล่สายตาเขยิบขึ้นไปจนถึงหัวเข่า , หน้าขา และสูงขึ้นไปเรื่อย ๆ
ภาพบางอย่างปรากฏชัดเต็มสองตาอยู่ตรงหน้าเมื่อสโนว์หยัดตัวลุกขึ้นนั่ง
“อ๊ะ กรี๊ดดดดดด!” สโนว์รีบเอาผ้าขนหนูสีขาวที่ติดมือมาปิดหน้าปิดตา แต่พอนึกขึ้นได้ว่ามันเพิ่งใช้พันรอบเอวและอาจจะสัมผัสไอนั่นของเขาอยู่ก็รีบโยนทิ้ง ก่อนจะโกยผ้าห่มเอาขึ้นมาปิดหน้าแทน
“ฉันว่า…เหมือนเธอจะมีปัญหากับไอนี่ของฉันเป็นรอบที่สามแล้วนะ!”
“นะ หนูเปล่า”
“หยิบผ้าขนหนูนั่นมาให้ฉัน!”
“ค่ะ ได้ค่ะ” สโนว์เบือนหน้าหนีมองไปทางอื่นก่อนหยิบผ้าขนหนูขึ้นมาส่งให้กับเอริค รู้สึกเหมือนหัวใจตัวเองจะวาย เพราะเกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่มาก็เพิ่งจะเคยเห็นของผู้ชายเต็มๆ ตาแบบนี้
“ดูเหมือนเธอจะอยากทำอย่างอื่น มากกว่าอาบน้ำสินะ”
“หา ปะ เปล่านะคะ หนูจะไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้ ตะ แต่คุณอย่าเหยียบผ้าห่มเอาไว้แบบนี้ได้ไหมคะ”
สโนว์พยายามดึงผ้าห่มออกจากเท้าของเอริค แต่เมื่อเขาเหยียบเอาไว้แบบนี้ มันทำให้เธอลุกไปไหนไม่ได้เลย
“อย่าบอกนะว่า เธอจะเอาผ้าห่มของฉันหอบเข้าไปในห้องน้ำด้วย!”
“ละ แล้วคุณจะให้หนูแก้ผ้าไปหรือไงคะ”
“ใช่!”
“โรคจิต!” สโนว์อดไม่ได้ที่จะเถียงกลับไป เพราะถ้าจะให้เธอแก้ผ้าต่อหน้าเขาอีกรอบเธอคงไม่ยอมทำเป็นแน่
“หึ…สงสัยว่าเธอคงอยากโดนฉันจัดการเธอจริงๆ”
ว้ายยยย!
ผ้าเช็ดตัวจากรอบเอวของเอริคถูกดึงออก! ในขณะที่สโนว์รีบหลับตาปี๋ ก่อนจะค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาพบว่า ผ้าเช็ดตัวของเขาถูกคลุมอยู่บนหัวเธอ
“รีบอาบน้ำอย่าให้ฉันพูดซ้ำ!”
“แต่นี่มันผ้าเช็ดตัวคุณไม่ใช่เหรอ”
“มีผืนเดียว ถ้าเธอไม่ใช้ก็เดินแก้ผ้าไปทั้งแบบนั้น แต่ห้ามเอาผ้าห่มของฉันขนเข้าไปในห้องน้ำเด็ดขาด!”
ห้องน้ำภายในห้องนอนของเอริค เป็นห้องน้ำแบบกระจกชนิดที่มีฝ้าคาดบังไว้แค่ช่วงตัว ทำให้พอมองเห็นเรือนร่างราง ๆ ของคนที่กำลังอาบน้ำอยู่
เขาที่แต่งตัวเสร็จแล้ว แต่ยังคงนั่งอยู่ที่ปลายเตียง สายตาคมกริบกับจ้องไปที่เรือนร่างของสโนว์ภายในห้องน้ำนั่นอย่างเงียบ ๆ ก่อนที่จะสั่งให้คนไปเอาชุดในล็อกเกอร์พนักงานของเธอขึ้นมาให้แล้ววางไว้ให้ที่หน้าประตูห้องน้ำ
แกร๊ก..
ร่างบางที่พันผ้าขนหนูไว้รอบอกชะโงกหน้าออกมาอย่างอาย ๆ เพราะเธอเพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่าไม่ได้หยิบเสื้อผ้าเข้ามาด้วย
เธอไม่เห็นถุงเสื้อผ้าที่เขาวางเอาไว้ และเขาก็ตั้งใจไม่บอกเธอ แต่กลับปล่อยให้สโนว์เข้าใจไปเองว่าเธอเหลือแค่เพียงชุดที่ใส่มาเมื่อคืน
“เออ…คุณชะ ช่วยหยิบชุดสีแดงที่กองอยู่ตรงนั้นมาให้หน่อยได้ไหมคะ” สโนว์โผล่หน้ามาแค่หัว ก่อนจะชี้ไปที่ชุดสีแดงของตัวเองที่ยังกองอยู่
“นี่เธอกล้าใช้ฉัน?”
“หนูไม่ได้ใช้สักหน่อย แค่วาน” สโนว์หน้าง้ำ เพราะถ้าจะให้เธอออกไปทั้งผ้าเช็ดตัวพันโดยไม่มีอะไรอยู่ข้างในเลยก็ใช่ที่ ถึงเขาจะเห็นมันหมดแล้วก็ตามเถอะ ><
Waiting for the first comment……
Please log in to leave a comment.