ERIC & SNOW - 1 จำเมียตัวเองไม่ได้เหรอ

Bad Love บอสสุดหื่น (Nc18+) 1354 words 2023-01-08 10:47:01


“ฮือ สโนว์ แกช่วยฉันด้วย ฮือ” เสียงคร่ำครวญจากปลายสายพร้อมกับเสียงดนตรีแทรกเข้ามาจนแทบฟังไม่ได้ศัพท์แต่ก็พอจับใจความได้ว่าปลายสายน่าจะมีอาการเมามายพอประมาณ ไหนจะเสียงร้องไห้ที่สะอึกสะอื้นเข้ามาอีก ทำเอาคนที่รับสายอย่างสโนว์เริ่มใจคอไม่ดี

“กะ แก เสียงแกร้องไห้อยู่นี่ แกอยู่ไหนอะ วาวา!”

“ฮือ ฉันอกหักอะแก ฉันจับได้ว่าแฟนฉันมีคนอื่น อึก ฮือ”

“เสียงแกเมามากเลยนะ ใจเย็น ๆ ก่อน ค่อย ๆ บอกฉันว่าแกอยู่ที่ไหน บอกมาดิ้เดี๋ยวฉันรีบไปหา”

“ผับแองเจิล”

“หา…ผับแองเจิล”

“ฮือ แกจะมาหาฉันจริง ๆ เหรอ แต่แกไม่ชอบมาที่แบบนี้นินา ฮือ”

“เออไม่ชอบ แต่ฉันจะไป ที่ไปคือจะไปรับแกกลับมาหอนะ โอเคปะ แกอย่าไปไหนนะ เดี๋ยวฉันจะรีบออกไป แค่นี้นะ”

สโนว์รีบเปลี่ยนกางเกงขาสั้นที่ใส่นอนก่อนจะสวมกางเกงยีนสีซีดตัวเก่ง ส่วนเสื้อก็เสื้อยืดคอย้วยเพราะเตรียมจะนอนอยู่รอมร่อเลยไม่ได้พิถีพิถันอะไรมากนัก ก่อนจะรีบคว้ากุญแจรถเก๋งคันเก่า แล้วขับรถออกไปหาเพื่อนรักของเธอที่น่าจะเมามายอยู่ในผับชื่อใกล้มอ.

ซึ่งนั่นก็คือ…

ผับแองเจิล เป็นผับที่เป็นศูนย์กลางแห่งแสงสีเสียงที่คลาคล่ำไปด้วยผู้คนจากทั่วสารทิศมีทั้งนักศึกษา และผู้คนวัยทำงาน โดยผับจะถูกแยกเป็นสองโซนคือโซนที่เป็นผับสำหรับบุคคลทั่วไปที่นักศึกษาชอบเข้า กับ อีกโซนที่เป็นโซนวีไอพีคลับที่ต้อนรับเฉพาะคนนักธุรกิจหรือคนทำงานที่พอมีฐานะเท่านั้น

สโนว์เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยปีสาม เธอมีเพื่อนสนิทชื่อวาวา สนิทกันตั้งแต่มัธยมปลายและมาเรียนต่อมหาวิทยาลัยเดียวกัน แค่เรียนคนละคณะ แต่ถึงไม่ได้เรียนด้วยกันทั้งคู่ก็เรียกได้ว่าเป็นเพื่อนที่สนิทกันพอสมควร

ยี่สิบนาทีต่อมา สโนว์ก็มายืนอยู่ที่หน้าผับแองเจิล ทว่าพอมาถึงการ์ดเกือบจะไม่ให้เธอเข้าไปข้างใน ด้วยเพราะว่าหน้าตาของสโนว์ดูเด็กมาก หน้าตาท่าทางบุคลิกไม่ต่างกับเด็กอายุไม่ถึงสิบแปด หน้าใสผมดำยาวสนิท ส่วนสูงแค่ 165 เซนติเมตร ตัวเล็กผอมบาง ยิ่งไม่แต่งหน้าแล้วดูเผิน ๆ แทบไม่ได้แตกต่างจากเด็กมัธยมปลายคนหนึ่ง โดยเฉพาะการแต่งตัวแบบเสื้อยืดตัวโคร่ง กางเกงยีนเก่า ๆ ผมมัดรวบเป็นหางม้าแบบง่ายๆ

ดูยังไงก็…

“เข้าไม่ได้นะครับหนู กลับไปเถอะ”

“หนูบ้าอะไรล่ะ ฉันอายุยี่สิบแล้วนะ”

สโนว์กัดริมฝีปากด้วยความโมโห ไม่ใช่การ์ดคนนี้คนแรกหรอกที่คิดว่าเธอเป็นเด็กมัธยมปลาย เธอเจอคนทักเรื่องอายุมานับสิบ หน้าเด็กก็ลำบากหน่อย

แต่ที่ลำบากสุด ๆ คือต้องเสียเวลาค้นบัตรประชาชนเพื่อแสดงตัวตนว่าตัวเองอายุยี่สิบของจริง

“ดูบัตรค่ะลุง อะนี่”

การ์ดรับบัตรประชาชนมามองพร้อมกับหลี่ตาเหมือนไม่เชื่อ ทว่ารูปในบัตรยืนยันตัวตนเป็นอย่างดี การ์ดยกบัตรมาเทียบใบหน้ากับสาวน้อยที่ยืนจ้องหน้าเขาอยู่

“ขโมยบัตรประชาชนพี่สาวมาหรือเปล่า”

“แล้วหน้าตาฉันกับในบัตรประชาชนต่างกันตรงไหนไม่ทราบ!”

สโนว์จ้องหน้าเอาเรื่อง แถมยังยื่นหน้าไปให้การ์ดมองดูใกล้ ๆ นั่นแหละการ์ดเลยจำยอมต้องเชื่อในหลักฐานที่เห็น แล้วถึงจะยอมปล่อยให้สโนว์เข้าไปด้านในได้ แต่กว่าจะเข้าไปก็ยื้อเวลากันอยู่นาน

โคตรเสียเวลาเธอเลย

#ด้านในของผับแองเจิล

เพียงก้าวขาเข้ามาเสียงดนตรีที่เร้าใจก็ดังกระหึ่ม ทำเอาสโนว์ถึงกับยกมือขึ้นมาปิดหูเพราะเธอไม่ชอบสถานเที่ยวที่แบบนี้ จะว่าเป็นวัยรุ่นเฉย ๆ คนหนึ่งเลยก็ได้

เป็นคนไม่ชอบเสียงดัง ไม่ชอบความวุ่นวาย ไม่ชอบกลิ่นบุหรี่ ไม่ชอบสถานที่อโคจร ไม่ชอบทั้งหมดที่เป็นที่สถานที่แบบนี้

และถ้าจะมีแฟนสักคน สาบานได้ว่าจะไม่มีวันเลือกผู้ชายที่มาเที่ยวสถานที่แบบนี้ไปทำสามีเด็ดขาด! เธอเกลียดมากกกกก

“ให้ตายเถอะ เสียงดังเป็นบ้า”

เดินมองหาเพื่อนไป บ่นไป ทั้งยังต้องคอยหลบผู้คนที่เต้นไปเต้นไปมาน่าปวดหัว ก่อนจะตัดสินใจยกมือถือลองโทรหาเพื่อนรักดูอีกครั้ง

“แกอยู่ไหนวาวา” น้ำเสียงแทบจะตะโกนแข่งกับเสียงตื้ดของดนตรีที่ดังกระหึ่มฟังจนแทบไม่ได้ยิน

“แล้วแกล่ะสโนว์”

“เข้ามาในผับแล้ว ยืนอยู่ตรงประตูทางเข้า”

“อ่อโอเค แล้วแกมองเห็นป้ายห้องน้ำไหม เดินมาเลยนะ นับจากป้ายห้องน้ำ ฉันอยู่ทางขวาโต๊ะที่สิบเก้า”

“อืม แกรออยู่ที่นั่น เดี๋ยวฉันไป” สโนว์ชะเง้อตามก่อนจะเดินเบียดฝ่าฝูงชนที่พากันเต้นโยกย้ายเป็นไส้เดือนกิ้งกือ บ้างก็กอดกันซบอยู่ตามทาง บ้างก็เดินเมาเซไปเซมา มันน่าเที่ยวตรงไหนก่อน? แต่กว่าจะเดินไปจนกระทั่งไปเจอโต๊ะของวาวาแทบเหงื่อตก ทว่าพอไปถึงกลับเห็นเพื่อนกำลังซดเบียร์สดอยู่พอดี

“โอ๊ยวาวา พอแก! เลิกดื่ม จะดื่มทำไมเยอะแยะเนี่ย” สโนว์เข้าไปแย่งแก้วเบียร์จากมือของออกมา ก่อนจะมองดูเหยือกเบียร์บนโต๊ะ แสดงว่าเพื่อนสาวของตัวเองจัดไปหลายแก้วพอสมควร

“ฮือ แกมาแล้วเหรอเพื่อนรัก” ทันทีที่เห็นหน้าสโนว์ วาวาก็สะอึกสะอื้นมารอบ ก่อนจะโผตัวเข้าหาแล้วร้องไห้หนักขึ้น

“ฮือ สโนว์ฉันโดนทิ้งอะแก”

“โอ๊ยแกอย่าร้องดิ้ ฉันจะร้องตาม เอาน่าแกไม่ต้องร้องนะ ไม่เป็นไรแก ช่างมันเถอะผู้ชายเฮงซวยพรรค์นั้น”

“แต่เขาหล่อมากกกกก”

“หล่อแต่เลวคือไม่ผ่านโอเคปะ แต่เอ๊ะไม่ใช่ว่าแฟนแกชื่อพี่ต้นอะไรเหรอ”

“ฮือ แกฉันโดนเท” คนเมาดูพูดจาไม่รู้เรื่อง ส่วนสโนว์รับหน้าที่เป็นแพทย์สนามคอยปลอบเพื่อนตอนอกหัก ถามว่าสนิทกันมากไหมที่พอจะรู้ว่าเพื่อนคบใคร ก็พอรู้ แต่ด้วยเพราะอยู่กันคนละคณะเธอเลยไม่ค่อยสนใจเรื่องแฟนของเพื่อนเท่าไหร่นะ

“แกน่าจะเมามากแล้ว พวกเรากลับกันเถอะ” ทั้งลากทั้งประคองแต่คนเมาไม่ขยับเขยื้อนแถมยังร้องไห้โวยวายหนักกว่าเก่า

“ฮือแก แกบอกฉันสิสโนว์ คือฉันต้องเป็นผู้หญิงแบบไหนวะ ผู้ชายถึงจะชอบ ต้องแรดเหรอ หรือต้องสวยเหรอ หรือฉันสวยไม่พอเหรอ ฮือ ถ้าผู้ชายชอบคนแรด ๆ ฉันจะแรดให้มันสุด”

“เพ้อเจ้อหนักแล้วแก คนจะรักยืนเฉย ๆ เขาก็รักเว้ย ต่อให้แกจะแรดหรือไม่แรด ก็ไม่ได้ทำให้ใครสักคนเขาเลือกแกเพราะตรงนี้ แต่เขาเลือกเพราะจะรัก”

“อึก...แกซ้ำเติมฉันเปล่าเนี่ยสโนว์ ฮือ”

“ไม่ได้ซ้ำเติมค่ะ แค่สอน แค่เตือนสติเพราะแกเป็นเพื่อนฉัน”

“งั้นเอางี้ แกเป็นเพื่อนฉันใช่ปะ งั้นแกดื่มเป็นเพื่อนฉันเลย เอาเบียร์กับแก้วมาเพิ่มอีกหน่อยดิ”

วาวาโยกมือโบกเรียกบ๋อย แต่พอจังหวะดนตรีตื้ดเพลงแม่เสือสาวเธอก็โยกตัวไปด้วยตามจังหวะ สโนว์ละอยากจะเกากะบาล

“ไม่เอาฉันไม่ชอบกินเบียร์ ปะแก กลับกันเหอะ”

“ดะ เดี๋ยว!”

วาวาผงกหน้าตาปรือ ก่อนชี้นิ้วไปทางผู้ชายที่กำลังเดินมาคู่กับสาวชุดรัดรูปสีแดง

“อะไรแก”

“นั่น ผู้ชายที่หล่อ ๆ คนนั้นคนที่ทำให้ฉันอกหัก”

Previous Next
You can use your left and right arrow keys to move to last or next episode.
Leave a comment Comment

Waiting for the first comment……

Please to leave a comment.

Leave a comment
0/300
  • Add
  • Table of contents
  • Display options
  • Previous
  • Next

Navigate with selected cookies

Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.

If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.