เช้านี้อากาศดี แดดไม่แรง มีลมเย็นพัดกลิ่นอายของเช้าวันใหม่ที่สดชื่น เข้ามาปะทะผิวแก้มเบาๆ แต่ทำไม ขอบตาของผมถึงร้อนขึ้นเรื่อยๆ หัวใจคล้ายเต้นช้าลง ทั้งที่ขยับปากพูดให้ตัวเองสดชื่นไปกับเช้าวันใหม่ เช้าที่ท้องฟ้าแจ่มใส เพราะเป็นฟ้าหลังฝนที่ลงเม็ดมาทั้งคืน และเพิ่งหยุดไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้ว ...เมื่อคืนฝนตกทั่วฟ้า ...และทั่วทั้งหัวใจผม ไม่มีส่วนไหนของก้อนเนื้อเล็กๆ ที่เต้นไหวนี้จะไม่เปียกปอนและบอบช้ำ จากสายน้ำตาที่หลั่งไหลอย่างบ้าคลั่งทั้งคืน ...เมื่อคืนฝนตกถึงเช้า ไม่ต่างกับผมที่ร้องไห้จนถึงเช้า “ขอให้เรื่องเมื่อวานเป็นเพียง...” ผมสูดลมหายใจเข้าลึก กัดปากตัวเองจนรู้สึกเจ็บ นานกว่าจะปล่อยคำพูดที่เหลือออกมาได้ “...ความฝันได้ไหม” ...แค่ฝันร้ายที่ไม่เป็นความจริง เมื่อตื่นขึ้นมาแล้วทุกอย่างจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม น้ำฟ้า...ผู้ชายอกหัก ถูกทิ้ง
พีรัช...แอบรักใครคนหนึ่งมาโดยตลอด แม้รู้ความความรักครั้งนี้สังคมไม่ยอมรัก หากแต่เขาก็ยังรัก ปรารถนาอ้อมกอดของผู้ชายคนหนึ่ง คนที่อยู่ใกล้แสนใกล้ แต่เหมือนไกลสุดขอบฟ้า แม้แต่แค่เอื้อมมือก็ยังไปไม่ถึง...หัวใจของผู้ชายคนนั้น อารยะ... ใครจะรู้ว่าเขารักใครคนหนึ่ง ปรารถนาเด็กคนนี้มากเหลือเกิน เพียงแต่สถานนะและความรับผิดชอบกีดกันและขู่บังคับให้เขาต้องเฉยเมยต่อหัวใจตัวเอง...
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.