พอมีปัญหาคนเดียวที่ฉันนึกถึงก็คือเขา... เดย์มองฉันด้วยสายตานิ่งเรียบ ในมือของเขามีบุหรี่ที่จุดไฟติดอยู่หนึ่งมวนคอยยกมันมาจ่อริมฝีปากเป็นระยะ ฉันอ่านสายตาของเขาไม่ออก เดาความคิดของผู้ชายพูดน้อยต่อยหนักไม่เคยออกเลยสักครั้ง รู้เพียงว่าในโลกอันโหดร้ายของฉัน มีแค่เดย์เท่านั้น... คือเพื่อนที่ดีที่สุด ทว่านานวันเข้า เดย์กลับมีอิทธิพลต่อชีวิตของฉันมากขึ้นเรื่อยๆ นับเปอร์เซ็นต์ก็คงได้สักแปดสิบ กระทั่งถึงวันที่ฉันมีปัญหาอีกครั้งแล้วเขาพูดว่า "เธอเป็นของฉัน...แพรว.... จำเอาไว้ว่าเธอเป็นของฉันคนเดียว!!" ฉันถึงเพิ่งรู้ว่ามันเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์ต่างหาก
ฉันตั้งใจเข้าหาพี่ไฟเพียงเพราะต้องการความคุ้มครอง แต่ไม่คาดคิดว่าฉันจะถูกไฟร้อนแรงอย่างเขาแผดเผาทั้งเป็นให้ตกหลุมรักจนยากจะถอนตัว -------------- "ฉันมีเวลาให้เธอแค่หนึ่งนาที" "ห๊ะ! เอ่อ.." หนึ่งนาทีเนี่ยนะ ฉันออกอาการลนลานปากสั่นพับๆ แต่พอคิดว่าทุกวินาทีมีค่าก็เลยเลือกพูดประโยคที่สำคัญที่สุดออกไป "พี่มีแฟนไหม ขอหนูเป็นเด็กพี่ได้ไหมคะ" วิ๊ง! ฟิ้ว! สิ้นประโยคทุกอย่างรอบตัวก็เงียบสงัด อากาศร้อนจัดแต่กลับหนาวยะเยือกในความรู้สึกของฉัน ยิ่งได้ฟังคำตอบด้วยแล้ว "ไปซะ อย่ามากวนใจฉัน"
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.