04.เริ่มแล้วนะ

“พูดอะไรน่ะ” ธาราที่รับรู้ได้ถึงความไม่ปลอดภัย ก้าวถอยหลังช้าๆ หวังจะหนีไป

แต่ไม่ทันที่ร่างบางจะได้เดินออกไป มือหนาคู่ใหญ่ก็คว้าแขนทั้งสองข้างของเธอดึงเอาร่างบางมาแนบชิดกับอกกว้างที่ไม่มีอะไรปกปิด จนหน้าของหญิงสาวปะทะกับอกแกร่งเข้าอย่างจัง

“ว๊าย!!” 

“นี่... นาย นายจะทำอะไร ปล่อยฉันนะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้” ธาราดิ้นอย่างแรงเพื่อที่จะหนีห่างจากคนตัวใหญ่ แต่ก็ไม่เป็นผลเลยสักนิด

มือหนาโอบกอดร่างน้อยไว้แน่นเพื่อไม่ให้เธอดิ้นหลุดไปได้

“ฉันบอกเธอแล้วไง ว่าฉันจะเอาคืนให้สาสม ครอบครัวของเธอก็ต้องอับอายไม่ต่างจากฉัน และถ้าคืนนี้เธอคิดหนีออกจากห้องนี้ฉันจะส่งคนตามล่าพี่สาวเธอ”

เมื่อเสียงเข้มพูดจบจึงลากตัวหญิงสาวในอ้อมกอดไปยังที่ที่เขาจะจัดการกับเธอ เห็นทีคำขู่นี้จะได้ผล ธาราหยุดดิ้นไปทันทีที่ได้ยิน ทำให้ภูผาลากเธอไปถึงเตียงได้ไม่ลำบาก

“นายจะทำอะไรของนาย นายจะแก้แค้นผู้หญิงด้วยวิธีต่ำๆ แบบนี้น่ะเหรอ” เสียงเล็กที่เอ่ยถามนั้นดูสั่นเทา หลังจากที่เธอถูกเขาลากมาจนถึงเตียงนอนใหญ่

เขากดตัวเธอลงให้นอนราบไปกับฟูกนิ่ม อีกทั้งยังทิ้งน้ำหนักตัวที่แสนหนักทับร่างบางของธาราอย่างไม่ไยดี

ดวงตากลมโตที่มองเขาประหนึ่งอ้อนวอนให้เขาปล่อยเธอจากการคุกคามในครั้งนี้ แต่ยิ่งสายตาธาราเว้าวอนเขามากเท่าไหร่กลับยิ่งดูเย้ายวนใจภูผามากเท่านั้น

ยิ่งเห็นร่างบางบิดร่างหนีไปมา ภูผายิ่งปรารถนาเธอมากกว่าที่จะปล่อยไป

อกอวบที่รัดรึงอยู่ภายใต้ชุดเกาะอกสีขาวที่เกือบจะหลุดแล้วตอนนี้ เนื่องจากการขัดขืนนั้น มันอวบอิ่มเต่งตึงจนทำให้เขายิ่งอยากได้ตัวเธอมากขึ้น

“ฉันก็จะทำในสิ่งที่เจ้าบ่าวเขาทำกับเจ้าสาวในคืนแต่งงานไง ทำเป็นไร้เดียงสาไปได้”

ถึงจะไม่ได้เป็นคนแรก แต่ได้ครอบครองเธอสักครั้งเผื่อว่าเขาอาจจะหายเสียดายเธอขึ้นมาก็ได้

ริมฝีปากหนาโฉบลงที่เรียวปากบางอย่างเร็วประหนึ่งงูฉก บดขยี้อย่างแรง หมายจะเปิดปากหญิงสาวออก

ธาราตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นไม่น้อยเลย นี่มันจูบแรกของเธอ มันควรเป็นของคนที่เธอรักและรักเธอเช่นกันสิ

เธอพยายามดิ้นรนและขัดขืน ธาราเผยอปากออกเล็กน้อยตั้งใจที่จะกัดปากหนานั้น ไม่ใช่เพราะยอมจำนนเขาแต่อย่างใด

“โอ๊ย!” ชายร่างใหญ่ถึงกับร้องเสียงดังออกมาพร้อมกับปล่อยมือออกจากร่างบางอย่างเสียอารมณ์เพื่อจับดูปากที่มีเลือดซึมเล็กน้อยของตน

ทว่าสองขาแข็งแกร่งยังคร่อมทับกดร่างบางเอาไว้

“นี่เธอจูบประสาอะไรของเธอเนี่ย ที่ผ่านมาไม่เคยมีใครสอนให้จูบหรือไง แบบนี้ไงผู้ชายถึงได้เมิน ลองครั้งเดียวแล้วก็คงทิ้ง”

“ลองเข้ามาอีกสิ จะกัดให้ลิ้นขาดเลย” ฟันบนซี่น้อยๆ ของธารากัดริมฝีปากล่างอวบอิ่มเอาไว้แน่น กลัวว่าจะถูกล่วงล้ำอีก ทั้งหอบหายใจถี่จนอกอวบอูมขยับขึ้นลงตามจังหวะลมหายใจ

ท่าทีแบบนั้นของธาราทำให้ภูผาคิดว่าเธอกำลังยั่วเขา ไร้เดียงสาบ้าบออะไรกัน นี่มันดาวยั่วชัดๆ

“อย่าเล่นตัวนักเลยน่า ต่อให้แกล้งทำเป็นไร้เดียงสาแค่ไหนฉันก็ไม่หลงกลเธอหรอก และมันก็ไม่เหมาะกับผู้หญิงอย่างเธอด้วย”

“ฉันไม่ได้ใช้ให้นายมาจูบฉันนะ ฉันก็ขยะแขยงนายเหมือนกัน สกปรก นายเองก็คงผ่านผู้หญิงมานับร้อย ติดโรครึเปล่าก็ไม่รู้”

ปากหนาโฉบเข้ามาหาปากเรียวเล็กอีกครั้งอย่างเร็ว แต่ธาราเบี่ยงหน้าหลบไปมาเป็นเหตุให้ปากของภูผาเลื่อนไปถูกแก้มบ้าง ตาบ้าง จมูกบ้าง พลาดไปมาอย่างน่าหงุดหงิด

มือใหญ่ข้างหนึ่งของเขานั้นต้องจับข้อมือเรียวเล็กทั้งสองข้างของธารารวบกดไว้ที่เหนือหัว ส่วนมืออีกข้างจับหน้าเธอไว้ไม่ให้หันหนีไปทางไหนได้

แล้วปากของทั้งสองก็ได้ประกบกันอีกครั้ง ปากเรียวเล็กนั้นถูกบดขยี้อย่างแรงจนบวมเจ่อ

เขาจูบเธอเนิ่นนานจนธารารู้สึกเจ็บร้าวที่ริมฝีปากนุ่มและได้ลิ้มรสคาวเลือดจากริมฝีปากนั้น เธอขัดขืนจนสุดแรงสะบัดหน้าไปมาจนปากทั้งสองหลุดออกจากกันอีกครั้ง

แต่ร่างกายยังอยู่ภายใต้การกักขังของร่างใหญ่ที่กดทับอยู่

ฝ่ามือที่สากหนาที่จับใบหน้าสวยก่อนนั้น เลื่อนลงมาบีบเน้นเค้นคลึงอกอวบอิ่มอย่างแรงผ่านชุดแต่งงานสวยราคาแพง

ที่ดูเหมือนว่ามันช่างเป็นสิ่งกีดขวางอารมณ์ดิบของภูผาตอนนี้ ที่กำลังพลุ่งพล่านเพียงแค่ได้เค้นคลึงอกอวบนั้น 

เขาไม่ได้คิดจะเบามือแต่อย่างใด บีบขยำซ้ายที ขวาที สลับกันไป เพราะคิดว่าธาราเองก็คงเชี่ยวชาญอยู่แล้ว

ส่วนท่าทีเหนียมอายกับร่างกายที่สั่นเทานั้น อาจเป็นกลเม็ดเด็ดเอาไว้มัดใจลูกค้าของเธอก็ได้

กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ปนกับกลิ่นกายสาวของธารามันยั่วยวนใจและปลุกอารมณ์ปรารถนาของภูผาให้ลุกโชนมากแล้ว

มือหนากระชากเจ้าเกาะอกสีขาวลงมากองอยู่ที่เอวคอดกิ่วในคราเดียว

“กรี๊ด”

หญิงสาวร้องลั่นเมื่อเกาะอกที่รัดความอวบอิ่มของเธอเลื่อนหลุดไปพร้อมกับบราปีกนกจนเผยให้เห็นอกอวบเต่งตึงรวมถึงปลายยอดปทุมสีชมพูอ่อนนั้นด้วย

เธออยากเอามือมาปกปิดไว้เหลือเกิน แต่ก็ทำไมได้เพราะยังถูกรวบกดไว้อยู่เหนือหัวด้วยมือข้างเดียวของเขา