Selvi
Kahvaltı masasına oturduğumda bunu beklemeyen Saruhan ailesi ile kısaca bakıştık. Güçlü olmalı, onlara meydanı bırakmayacağımı göstermeliydim.
“Günaydın herkese.”
Fırat bu çıkışımdan memnun bir gülümseme ile “Günaydın sevgili gelinimiz,” dedi. Normalde bana böyle hitap etmezdi. Bahar’a gönderme yapıyordu. Bu tavrı hoşuma gitmişti. Fırat beni yine yanıştmamış, yanımda olduğunu böylece ailesine göstermişti.
Bahar’a baktım. Kara gözlerini tabağından kaldırmıyordu. Dün benimle muhabbet eden, okumak isteyen o köylü kızına nasılda üzülmüştüm. Şimdiyse acınacak halde olan bendim.
“Eee anlat kumacığım. Kocam için kaç çocuk doğurmayı planlıyorsun?”
Bahar başını kaldırıp yüzüme bön bön bakarak “Anlamadım abla,” dedi.
“Senin ablan değilim. Gayet açık bir soru sordum. Bu çatı altında kocamın kaç çocuğu……
Waiting for the first comment……
Please log in to leave a comment.