เลขาอย่างเธอต้องทำหน้าที่ตามคำสั่งของเจ้านาย ไม่ว่าเขาจะใช้เธอไปซื้อถุงยางอนามัยเธอก็จะต้องไป แม้ใจจะเจ็บปวดก็ต้องทำ การแอบรักเจ้านายของตัวเองนั้นมันไม่ใช่เรื่องง่าย เมื่อต้องปกปิดความรู้สึกของตัวเองเอาไว้ ความเฉิ่มเชยราวกับป้าอย่าเธอใครเขาจะหันมาสนใจ เธอต้องยิ้มเอาไว้เสมอเมื่อต้องมาเห็นชายหนุ่มควงไปกับผู้หญิงคนอื่น และผู้หญิงเหล่านั้นล้วนสวยและดีกว่าเธอ "อย่าให้ดาริกาคนนี้สวยบ้างก็แล้วไป"
ในชีวิตของ'ลดา'คงไม่มีอะไรให้น่าตกใจไปกว่า การที่ตัวเองตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเธอนั้นได้เสียความบริสุทธิ์ให้กับ'เขา' หลังจากเธอพึ่งจะเลิกรากับแฟนหนุ่มที่คบหากับมาหลายปีได้ไม่กี่ชั่วโมง "ทำไมน้องลดาไม่กล้าเข้าใกล้พี่อย่างนั้นเหรอครับ หรือว่ากลัว"ปลายนิ้วชี้เคาะลงบนโต๊ะทำงานอย่างเป็นจังหวะ สายตาคมกริบมองลูกกวางน้อยที่ยืนตัวสั่นอยู่ตรงหน้าอย่างพิจารณา คิ้วเข้มทั้งสองข้างขมวดเข้าหาเมื่อเห็นชุดที่เธอใส่มันสั้นอวดเรียวขาขาว "ลดาไม่ได้กลัวค่ะ แต่ลดาไม่เคยอยู่ใกล้ชิดกับผู้ชายที่พึ่งรู้จักกันสองต่อสองแบบนี้" "หึ ๆ แน่ใจเหรอครับว่าเราพึ่งจะรู้จักกัน พี่ว่าคืนนั้นเรารู้จักกันดีเลยนะครับ แถมยังแนบชิดกันมากกว่านี้ด้วยซ้ำ" "คุณอิทธิพล" "ครับ ลดาที่รัก"
เธอ ต้องอยู่ในสถานะที่ไม่สามมารถบอกให้ใครรับรู้ได้ เป็นได้เพียงแค่เงาทับซ้อนของใครอีกคน ได้แต่รอเพียงแค่เศษเสี้ยวเวลาของเขาก็แค่เพียงเท่านั้น ความหวังของผู้หญิงทุกคนรวมถึงเธอคือต้องการเป็นผู้หญิงเพียงหนึ่งเดียวของชายคนรักเท่านั้น แต่ทุกอย่างมันกลับพลิกผันเมื่อชายหนุ่มผู้นั้นดันหลอกลวงเธอด้วยคำว่า “รัก” เขาคาดหมายแค่ร่างกายอันแสนจะเย้ายวนของเธอเพียงเท่านั้น คำว่ารักของเขามันเปรียบดั่งสายลมพัดผ่านพ้นร่างกายของเธอไปก็เท่านั้นเอง แต่กว่าเธอจะรู้ตัว ชีวิตอันสุดแสนจะอาภับก็ต้องเข้ามาอยู่ในชีวิตของเขาด้วยสถานะ เมียน้อย
เป็นเมียหลวงก็ใช่ว่าจะดีถ้ามีคู่ชีวิตเป็นสามีที่แสนเลว เพราะคืนเข้าหอของวันแต่งงานเธอไม่ยินยอมมีอะไรกับเขา ความน้อยใจและความมักมากในกาม สามีคนดีจึงหันไปประชดเธอด้วยการมีผู้หญิงอื่นอีกมากมาย เขาทำให้เธอได้เห็นว่าเธอนั้นได้เลือกคู่ชีวิตอย่างผิดมหันต์อย่างไม่น่าให้อภัย แต่ผู้หญิงแกร่งว่าชายไทยมีหรือจะต้องมาแย่งผู้ชายที่มีดีแค่เพียงหน้าตา ถ้าเขากล้ามีคนอื่นเธอก็พร้อมจะกล้าอดทน แต่ถ้าหากวันไหนเธอหมดความอดทนเรื่องระหว่างเราสองคนคงต้องจบลงด้วยการหย่าและเลิกรากันไป
น้องคนผมสีแดงลุกขึ้นยืนแนะนำตัวหน่อยครับ"ทุกคนหันไปมองยังร่างเล็กของแองเจิ้ลเป็นตาเดียว เพราะเธอมีสีผมที่โดดเด่นที่สุด พรึ่บ "สวัสดีค่ะ หนูแองเจิ้ล บริหารปีหนึ่ง" "พี่มีคำถามจะถามน้องครับ"กัปตันยังไม่หยุดเขาเหลือบมองสีหน้าเพื่อนสนิทก่อนจะหันไปสนใจกับรุ่นน้องปีหนึ่งคนนั้นต่อ "รุ่นพี่มีอะไรจะถามหนูเหรอคะ" "พี่เห็นน้องแองเจิ้ลนั่งมองหน้าเพื่อนพี่นานแล้ว ไม่ทราบว่ามีปัญหาอะไรกับมันหรือเปล่าครับ"คนโดนตั้งคำถามถึงกับชะงักอยู่เหมือนกันไม่คิดเลยว่าแววตาของเธอจะสามารถบอกความรู้สึกที่เปิดเผยได้มากขนาดนี้ "ว่ายังไงครับ มองหน้าเพื่อนพี่อยู่นานมีปัญหาอะไรกับมันหรือเปล่าครับ" "แองเจิ้ลไม่ได้มีปัญหาอะไรกับรุ่นพี่เพลิงกัลป์หรอกค่ะ" "..." "แค่ชอบ อยากได้" ฮือ ฮา เกิดเสียงฮือฮาของนักศึกษาคนอื่น ๆ ดังขึ้นกับความชัดเจนตรงไปตรงมาของหญิงสาว ทุกคนต่างหมองหน้าแองเจิ้ลสลับกับเพลิงกัลป์ก่อนจะเป็นฝ่ายชายนั้นที่ทนต่อไม่ไหว "ฉันมีแฟนแล้ว" "ก็แค่แฟน หรือเปล่าคะ"
คำว่ารักของเขาเปรียบเสมือนเข็มนับพันเล่มทิ่มแทงลงกลางใจ แม้ปากจะบอกว่ารักเธอสักเท่าไหร่แต่เขากลับใช้ร่างกายเสพสุขหาความสนุกกับผู้หญิงคนอื่นอยู่เรื่อยไป "เขียนฟ้ารักวันวานนะครับ" "..." "เราสองคนแต่งงานกันนะ"คำพูดประโยคนี้เธอรอฟังจากเขามาตลอดทั้งสิบปี แต่ตอนนี้มันกลับไร้ความหมายเมื่อเธอนั้นไม่ได้อยู่ข้างกายของเขาเสียแล้ว "อย่าบอกรัก ในวันที่ฉันไม่ได้ยิน" "อย่าเรียกร้องในวันที่ฉันกลับไปหาคุณไม่ได้" "อย่าฉุดรั้งในวันที่ฉันเดินจากไป" "ร้องไห้ตายยังไง ฉันก็กลับไปหาคุณไม่ได้อยู่ดี"
ไม่รู้ว่านี่คือความโชคดีหรือโชคร้ายของนับดาวกันแน่ การมาเดินแบบชุดเครื่องเพชรในครั้งนี้ทำให้เธอแทบจะเอาชีวิตไม่รอดเมื่อมีกลุ่มโจรที่ถูกขนานนามเรื่องความชั่วร้ายเข้ามาชิงตัวเธอพร้อมกับขโมยเครื่องเพชรชุดใหญ่ไป ทางด้านผู้จัดงานอย่างท่านชีคราฮิมไม่นิ่งนอนใจเขารีบบุกเข้าไปช่วยหญิงสาวด้วยความร้อนใจเพราะเธอคือคนสำคัญที่สามารถทำให้หัวใจชายแกร่งดั่งอย่างหินผาของเขานั้นสั่นไหวได้ยามเมื่อสบตากับเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน
ในเมื่อความรักระหว่างเธอกับสามีมันไม่ใช่รักที่ดีอีกต่อไป มิ่งขวัญจึงเลือกจะปล่อยใจให้เขาได้เดินออกไปจากชีวิตของเธอ "เราหย่ากันเถอะค่ะเหม ขวัญทนรักผู้ชายมักมากอย่างคุณต่อไปไม่ได้อีกแล้ว" "ไม่ ผมไม่หย่า ผมรักคุณนะมิ่งขวัญคุณคือผู้หญิงคนเดียวที่ผมรัก และจะรักตลอดไป"ชายหนุ่มวิ่งเข้ามากอดขาเปล่งเสียงขอร้องออกมาอย่างไม่คิดจะอายใคร น้ำตาของลูกผู้ชายไหลออกมา "เราสองอย่าได้มีความรักกันต่อกันอีกเลยนะคะ กลับไปรับผิดชอบน้องสาวของขวัญกับลูกในท้องของคุณเถอะค่ะ ปล่อยขวัญไป ปล่อยหัวใจของขวัญออกมา"
ความรักของคนสองคนมันไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเสมอไป ความรักที่ยิ่งใหญ่แต่กลับถูกครอบครัวของท่างฝ่ายชายกีดกัน เพราะเธอนั้น จน "ออกไปจากชีวิตของลูกชายฉันสะ" "แต่หนูกับดินเรารักกันนะคะ" "คนอย่างเธอน่ะ ไม่เหมาะสมกับลูกชายของฉันหรอก หึ เป็นเพียงลูกสาวของแม่ค้าที่ขายขนมกระจอก ๆ คิดหวังจะจับลูกชายของฉันเหรอ เหอะ ไม่มีทาง" โรแมนติก
ความดีของเธอไม่เคยชนะใจเขาได้ ไม่ว่าจะด้วยวิธีไหน รณที ก็มีแต่ความชิงชังให้ พรรณารา เพราะในใจของเขามีแต่ หยาดฟ้า หญิงสาวผู้เป็นดั่งรักแรก รักเดียวในใจของรณทีเสมอมา เขาตราหน้าหาว่าเธอเป็นผู้หญิงหิวเงินยอมเอาตัวเข้าแลกเพื่อความสุขสบายจนทำให้แฟนสาวถึงกับหอบเสื้อผ้าหนีหายไป หัวใจของรณทีร้อนดังไฟเผาเขาจงเกลียดจงชังรักแกทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจของเธอ แต่กว่าจะคิดได้ทุกอย่างก็แทบจะสายเกินแก้ 'พรรณต้องการหย่ากับคุณค่ะ' 'ผมไม่หย่า'
"ตอนนี้ดาวไม่มีทางเลือกแล้วจริง ๆ ถ้าคุณจะกรุณา ดาวอยากจะขอ" "นอนกับฉัน" "คุณลีโอนาร์ท"แสงดาวมองหน้าลีโอนาร์ทด้วยความมประหม่า นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มคู่นั้นยามเมื่อมองมายิ่งทำให้ร่างกายของเธอหนาวสั่นคล้ายกับคนกำลังจะเป็นไข้ "ถ้าอยากให้แม่ของเธอหาย ก็ใช้ร่างกายของเธอให้เป็นประโยชน์สิ" "คือว่าดาว" "ถ้าไม่ยอมก็ไสหัวออกไป" "..." "ถ้าอยากให้แม่ของเธอหาย ก็ถอดเสื้อผ้า" "..." "แล้วคลานมาหาฉัน"
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.