Oks-Ya

Ben Asya Süreyya'nın ezik kız kardeşi kaderi annesinin iki dudağı arasında hayatına karışılan okuldan alınıp evlere gündeliğe giden Asya. Hayalleri büyük ama hayata ve annesine karşı küçücük olan Asya. Ablam evlenip gidince evimizdeki pek çok şey değişmişti. Mesela babam uzatmalı sevgilisini hamile bırakmış birde erkek çocuk diye oradan gelmez olmuştu. Annem ne kadar yalvar yakar olsa da babamdan defalarca dayak yese de babam eve dönmemişti. Annemse babamdan alamadığı intikamını hıncını sanki sorumlusu benmişim gibi benden çıkartıyordu. Her fırsatta hoş fırsata gerek yoktu annem için ama su istese azcık geç getirsem bana kızıp vuruyordu. Bana vurması sorun değildi de ergenliğe girdiğim şu zamanda beni bu kadar ezmesi gücüme gidiyordu. İnsan hayat verdiği çocuğuna neden böyle davranırdı anlamış değildim. Ablamın neden bu evden gittiğini artık anlamaya başlamıştım. İlk zamanlar ablama kızmış gönül koymuştum da şimdi zamanında ona yapılanların bana yapıldığını görünce haklı oluşuyla üzülmüştüm. Ablam evlendikten sonra 2 kez izne gelmişlerdi ve ikisinde de biz abla kardeş olarak kıyıda köşede gizli saklı görüşmüştük. Bir keresinde annem eve almamıştı kapıda ağlamaktan kızarmış gözlerini saklamıştı benden bir keresinde de annem görünmeden gizlice görüşmüştük. Zaten en son görüşmemizde ablam beni de yanına almış ve benim yeni hayatım böylelikle başlamıştı. Liseyi kazanıp birinci dönemde her şey yolundaydı. Annem her ne kadar bana eziyet de etse kitap alamasam da öğle aralarında kuru ekmek yiyip boş boş su içsem de okuyabiliyor olmam yüzünden hiç yüksünmedim. Benim okumama karışmasınlar gık demezdim. Ama annem babam evi terk edip birde erkek çocuk olacağını öğrenince beni ikinci sınıfın 2. döneminde okuldan almıştı. Öğretmenlerim yalvarmışlardı da annem başını eğmemişti. Bende mecbur peşine takılıp evin yolunu tutmuştum. Esma abla arada ablamla konuştururdu beni ve parada yollardı. Bir keresinde Esma abla ablama annemin beni okuldan aldığını ve işe gittiğimi söylemiş ablam delirmiş ve son kez buraya geldiğinde yanında tanımadığım bir adamla kız vardı. Beni de alıp Sivasa getirdiler ben devlet parasız yatılıyı kazanmıştım. Kaydım yapılmış ablam her ihtiyacımı eksiksiz almıştı. Ben ablam olsa da boşandığını çok sonradan öğrenip yeni eşiyle sorun yaşamasın diye istediğim her şeyi en minimuma indirgemiştim. Bana her ay düzenli olarak kendisinin açtığı hesaba para yolluyordu ama şu ana dek hiç kullanmamıştım. Umarım hiçte gerek duymazdım. Başarılı olduğumdan tam bursluydum ve yatılı okuduğum için hiç bir şeye de ihtiyacım olmuyordu. Tek yapmam gereken bir an evvel okumak ve işimi elime alıp kimseye muhtaç olmadan bu hayatta var olabilmekti. Derslerime öyle asılmıştım ki her dönem okul birincisi oluyor hocalarımın gözüne giriyordum. Ders çalışmaktan başka işim yoktu. Sınıftaki okuldaki herkes bana İnek lakabını takmışlardı. Umurumda bile değildi. Kimse benim nerelerden geçerek buraya geldiğimi aç kaldığım geceleri ellerimin acıyışını bilmiyordu. Lise son yılımda rehber hocam hangi üniversiteyi istediğimi sorduğunda direk Hacettepe Hukuk Fakültesi dedim. Hocam hem sevinmiş hem şaşırmıştı. "Ben sana güveniyorum Asya kesin tam burslu okursun" diyerek omzumu okşamıştı. Canım hocam üzerimdeki emeklerini yadsıyamazdım. Sözümü tutmuş Hacettepe Hukuk Fakültesini kazanmıştım hemde derece yaparak. Hocalarım benimle gurur duyuyordu. Bu arada ablam Yavuz adında kocaman evet evet kocaman ama yakışıklı bir adamla evlenmişti. Ben okulumdan geri kalmak istemediğimden ve hakkım olmadığını düşündüğümden nikahlarına yada düğün işte neyse gitmemiş sosyal medyadan görmüştüm. Ablam Serkan abiyle evlenirken idama gider gibiydi ama bu adamın yanında yüzünde güller açıyordu . Seviyorlardı galiba birbirlerini. Kısa süre sonrada bebeklerinin olacağını duymuştum telefonda hemde üçüz . Ne bereket ne ateş varsa gülmeden edemedim. Hacettepeyi hocamın dediği gibi tam burslu kazanmıştım ve durumumdan dolayı devlet yurdu çıkmıştı. Okul kütüphanesinde hocamın yardımıyla part time işte bulmuştum. Artık başka paraya ihtiyacım olmayacaktı. Gerekirse başka işte de çalışabilirdim. Ablam arada bana açtığı hesaba para yatırıyordu ama asla kullanmıyordum. Çünkü çalışmıyordu kocasından alıyordur herhalde 3 tane bebekleri oldu birde benim masraflarımla uğraşsın sıkışsın eşinin yanında ezilsin istemiyordum. Bana yolladığı parayla bebeklere ve ablama arada hediyeler alıp kargoyla yolluyordum. Ablamın evine hiç gitmemiştim ne bileyim utanmıştım sanırım. Ablam ısrar etse de ayaklarım gitmemişti. Son yılımda hocalarımdan yurt dışına gitmek istediğimi son yılımı orada tamamlamak istediğimi ve yüksek lisansımı da yurt dışında yapmak istediğimi ama imkanlarımın olmadığını söylemiştim. Hocalarım sağolsunlar sürekli derece yapan başarılı bir öğrenciye hemen bir sürü burs bulmuşlardı.Tam burs için İngiltere’de Jean Monnet iyi bir seçenek olarak gözüküyordu. İlla yaşamak için bir iş bulabilirdim.Ablam ısrarla bulundukları Malatyaya gelmemi orada bana yazıhane açacağını söyleyip duruyordu ama istemiyordum. Ben büyük hayalleri olan ve bunları gerçekleştirmek için canla başla çalışan biriydim. Küçücük bir yazıhanede birinin dava getirmesini beklemeyecektim. Birleşik krallıkta ki yüksek lisans sonrası kanunlarına hakim olursam orada kalmayı bile düşünüyordum. Amacım belki de köklerimi tamamen koparıp atmaktı. Biraz acımasız gelebilir ama ardıma dönüpte bakmak istemiyordum. Ablamın bebekleri doğmuş dünya tatlısı olmuşlardı. Arada telefonla konuşup bana fotolarını yolluyordu. İnşallah kaderleri güzel olurdu. Fakültenin son yılında stajımı yapmak için yine hocalarımın yardımıyla Ankarada hatrı sayılır hatta avukatlık mesleğinin duayenlerinden olan Oktay Tuna'nın yanında staja başlamıştım. Adam 45 yaşındaydı ama hala bekardı çünkü tam bir işkolik ve çok diktatör. Beni ve cv mi inceleyip kendisi bizzat istemişti. Görüşmeye gittiğimde uzun boylu kırlaşan kumral saçları ve iri dudaklı karakteristik bir burun eşşek gözlü yüzü aydınlık ama kaşları her an çatılmaya hazır bir adamla karşılaştım. Sekreteri olan orta yaşlı kadın beni odasına buyur ettiğinde Masadan kalkıp önümde durmuş ve elini uzatmıştı. "Hoşgeldiniz Asya hanım ben Oktay Tuna Hukuk camiasını Azraili. " Evet doğru diyordu lakabı azraildi. aldığı davayı kazanmadan bırakmazdı ille kafa kopartırdı. Elini sıkıca tutup sıktım ve memnun oldum dedim. "Buyrun" eliyle deri koltukları gösterdi. Kalem eteğimle zorlukla otursam da çantamı yanıma bırakıp tüm odağımı Oktay beye verdim. "Methinizi çok duydum. Sanırım yerime gelecek dişi Azraili ellerimle yetiştireceğim" diyerek gülümsedi. Çok karizmatik bir adamdı. Bakışlarım yüzünde asılı kaldı hemen kendimi toparlayıp "Umarım sizden gerekli bilgileri öğrenip tatbik etme şansım olur" diyebildim. "Bundan eminim staj için yüzlerce başvuru aldım ama içlerinde sadece sen dikkatimi çektin ve sadece seni eğitmek istiyorum." dediğinde gözlerim fal taşı gibi açıldı ve öne doğru eğildim. "Öyle mi? Neden ben?" diye çıktı ağzımdan. Kahkahamsı sesi ve başını geriye atışıyla adama bakakalmıştım. "Okul hayatın boyunca hep derece ile mezun olmuşsun bir gün devamsızlığın yok. Tüm derslerden sözlün 100 en dikkat çekeniyse hocalarının senin hakkında hiç bir tereddütlerinin olmaması ve seni bir mücevher gibi sahiplenip kıymet vermesi. Çok çalışmış olmalısın? " "Haklısınız hayalini kurduğum hayatı yaşamak için yapmak zorundaydım. Başta zordu ama zamanla bu koşturmayı sevdim. Diğerleri kendiliğinden geldi. Yani Oktay bey çok çalışırım asla durmam ve yorulmam pes etmek lügatımda yoktur." "İşte benim kızım " dediğinde ağzımdan "Hııı?" diye kaçtı. Bir an göz göze geldik ve bakışlarını ilk kaçıran o oldu. "Şimdi gerekli belgeleri sekreterime en kısa zamanda ulaştırıp en kısa zamanda da seni burada yanımda görmek isterim." diyerek ayağa kalktı ve bende. Sonra tekrar elini uzatıp bekledi. "Aramıza hoşgeldin Asya " diyerek elimi uzunca bir süre eline esir etti. "Teşekkür ederim" zorla çıkmıştı ağzımdan . Kapıyı aralayıp dışarı çıktım ve sekreterin istediği evrakları hazırlamak için oradan ayrıldım. Adam bana dişi azrailim demişti kızım demişti içeride neler olmuştu? Ben yurt dışına gidecektim ki burada kalmayacaktım niye sanki Oktay bey izin vermez yada kabul etmez gibi geldi ki? Altı üstü bir dönem staj göreceğim ve belki birbirimizi bir daha görmeyeceğiz. Bir sürü bilinmezlikle yurda doğru yürüdüm. Gelecek ne getirecekti bilinmez ama bu heyecan bu koşturmayı seviyordum. Yaşadığımı hayatta olduğumu hatırlatıyordu. Bu her şeye değerdi...