The Sentinels : Arrow

NAGISING Yzaak sa kalagitnaan ng gabi nang makarinig ng kaluskos mula sa ibaba ng bahay nila. Bumangon siya sa kama niya at tinungo ang pinto ng kanyang kwarto. Mula sa malamlam na liwanag na galing sa ilaw sa kisame ng hallway na nagsisilbi niyang tanglaw, dahan-dahan siyang bumaba ng hagdan, ngunit tila bigla siyang naitulos mula sa kinatatayuan nang makita ang ilang mga estranghero sa living room ng kanilang bahay. Duguan at nakahandusay rin sa lapag ang ilan nilang kasambahay. Ang ilan ay sira pa ang mga damit na tila sinadyang winasak. Akmang sisigaw siya nang may tumakip na panyo sa kanyang bibig at ilong. Nalanghap niya ang matapang na amoy ng kemikal na nandoon hanggang sa tuluyan siyang mawalan ng malay. Nagising na lamang siya na nakatali siya sa isang upuan. Mas lalong ikinagimbal ng mura niyang isip nang makita ang kalunos-lunos na itsura ng kanyang ama at ina, pati na ang kanyang nakatatandang kapatid na babe. "P-please..n-no..spare my wife and my children.. ako na lang ang patayin niyo.." walang magawa ang walong taong gulang na si Yzaak kundi ang lumuha habang nakatingin sa amang nahihirapang nakadapa sa sahig, maga ang buong mukha at katawan nito dahil sa mga tinamong bugbog, mayroon itong tama ng baril sa kaliwang binti at kanang braso. Nagtawanan lamang ang mga hindi kilalang armadong lalaki na nanloob sa bahay nila. Nang-uuyam na ngumisi ang pinakalider ng grupo sa kanyang ama. "Huwag ka mag-alala Federico, papatayin ka din namin. Pero mamaya na kasi papatayin muna namin yung anak mong babae at asawa sa sarap." muling nagtawanan ang mga lalaki. Parang hayok sa laman na kinubabawan ng mga lalaki ang kanyang ina at kapatid na babae. "N-no! P-please. . maawa na kayo samin! H-huwag--" nanghihinang tumigil sa kapupumiglas ang kanyang ina nang ubod lakas itong sikmuraan ng isa sa mga lalaki. Lupaypay at wala itong malay na nakahiga sa sahig. Nagpumilit na gumapang ang kanyang ama patungo sa mga hayop na mga lalaki na lumalapastangan sa kanyang ina at kapatid. Pinilit naman niyang makawala sa pagkakatali sa isang upuan, halos magdugo na ang pulsuhan niya ngunit bigo siya. Wala siyang magawa kundi ang umiyak. Napansin niya ang isang lalaki na nasa gilid lamang ng silid na nakatingin lamang sa mga kasamahan niya. Nang mapadako ang tingin nito sa kanya ay nabasa niya ang takot at habag sa mga mata nito. Agad naman itong nag-iwas ng tingin sa kanya. Mas lalo siyang nagimbal ng makarinig ng tatlong sunod-sunod na putok ng baril. Natulala na lamang siya nang makita nang walang buhay na katawan ng kanyang ama, may tama ito ng baril sa ulo samantalang ang kanyang ina at kapatid na parehong may tama ng baril sa dibdib sa tapat ng puso habang walang buhay ding nakahandusay sa kama at sahig ng kuwarto Walang tigil ang pagdaloy ng mga luha sa kanyang mga mata habang nakatulala. Dugo. Nagkalat ang napakaraming dugo sa paligid. Hindi na niya kaya. Nanghihina na din siya. Inaantay na lamang niya ang pagsapit ng sariling kamatayan. Hindi na niya namalayan ang mga sumunod na sandali, hanggang sa unti-unti na siyang lamunin ng kadiliman...