BEAUTIFUL STRANGER

disclaimer: This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the product of author's imagination or used in a fictitious manner. __________________________________________ "Asan ka na ba?" tanong ko sa kapatid ko na kausap ko sa cellphone. "Malapit na. Masyadong traffic ngayon kaya mahirap makalusot." Ani nito at pinatayan na ako ng tawag. "Arrgghhh kainis. Bakit ngayon pa nasira ang sasakyan ko." Frustrated kong wika. Papasok na sana akong opisina dahil may importanteng tao akong i me meet. Pero nasira ang kotse ko buti na lang at naigilid ko ito at hindi sa gitna ng kalsada tuluyang nasira. Kaya tinawagan ko ang kapatid ko para siya na ang maghahatid sa akin dahil medyo malapit lang ang condo nito sa kinaroroonan ko pero dahil sobrang traffic ngayon ay mahihirapan siyang makalusot. "Arrgghhh late na ako." Inis ko pang sabi at sinipa sipa ang gulong ng sasakyan ko. Ngayon ko kasi i me meet yung magiging bussiness partner ko para sa itatayo kung bagong branch. _ _ Kinuha ko ulit ang cellphone ko sa bulsa at tatawagan ko sana ulit ang kapatid ko. Nang may bigla akong nakabungguan kaya nahulog ang hawak kong cellphone. Nahulog din ang hawak-hawak nitong mga libro. Nang mag aangat ako ng tingin para sa na sigawan ito ay agad itong umupo at pinulot ang librong nahulog niya. Hindi ko nakita ang mukha niya dahil nagmamadali ito sa tingin ko ay nag aaral pa ito dahil Naka uniform ito ng pang college. Yumuko ako at pinulot ang cellphone ko. Aalis na sana ito ng bigla siyang huminto pero nakatalikod pa rin. "Sorry po." Ani nito kasabay ng bahagyang paghangin ay na amoy ko ang pabango nitong nanuot sa aking ilong. Magsasalita na sana ako para tanungin ang pangalan nito ng bigla itong tumakbo at tuluyan ng umalis. Iwan ko ba bigla akong na curious sa babaeng iyon. Sakto namang may bumusina at ng lingunin ko ito ay ang kapatid ko. Lumapit ako dito at sumakay sa sasakyan niya. _ _ Pagdating sa opisina ay tinanong ko ang secretary ko kung nandoon na si Mr. Smith pero sabi nito ay wala pa kaya nakahinga ako ng maluwag. _ _ "I'm sorry, I'm late, Masyado kasing traffic." Ani Mr. Smith ng makarating ito. "It's okay." Wika ko naman. _ _ Lumipas ang isa't kalahating oras ay natapos din kami sa pinagmemetingan namin. _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ Nagmamadali akong maglakad kasi late na late na ako. Alas siyete ba naman kasi ako nagising eh alas otso mag uumpisa ang klase namin. Ni hindi ko na nga nagawang kumain. Habang naglalakad ako ay may kinakalkal ako sa bag ko kaya hindi sa daan ang focus ng mga mata ko. Hinahanap ko kasi yung cellphone ko pero mukhang naiwan ko ata sa pagmamadali ko. Hanggang sa hindi ko napansin na may nakabungguan ako na siyang dahilan para magsilaglagan ang mga hawak kung libro na hiniram ko pa sa library. Hindi ko na pinansin ang lalaking nakatulala lang sa cellphone niyang nahulog. Well yeah he's handsome pero wala akong time na pagpantasyahan siya dahil male late na ako. Agad akong umupo at pinulot ang mga libro, matapos kung mapulot lahat ng yun ay aalis na sana ako ng may nakalimutan akong sabihan don sa lalaki. "I'm sorry." Wika kong nakatalikod at tumakbo na paalis dahil baka maiwan ako ng jeep na sasakyan ko. _ _ Pagdating ko sa school ay late na late na nga ako kaya ang ginawa ko ay pumunta na lang sa cafeteria para kumain dahil nagugutom na rin ako. Aantayin ko na lang matapos yung unang klase ko at tsaka ako papasok. Matapos kung kumain ay pumasok na ako sa second class namin. Nakinig lang ako sa prof. namin. Buong maghapon ay yun lang ang ginawa ko. _ _ Pagsapit nang uwian ay sinundo ako ng manager ko para sa photoshoot ko. Nag e endorso kasi ako ng mga alak. At ayan katulad ng dati, ay hindi pala dati, araw-araw. Palagi na lang akong pinag chi-chismisan dahil sa trabaho ko. At iyan ang isang dahilan kung bakit wala akong kaibigan dahil lahat ng tingin sa akin ng mga kapwa ko babae ay marumi ako, isang p********e kumbaga. Samantalang ang kalalakihan ay gusto ako. Gusto lang nila ang katawan ko at hindi ako. Sino ba naman kasing hindi ako pag-isipan ng masama kung ang trabaho ko ay mag endorso ng alak yung katulad ba sa mga babae na nakikita niyo sa kalendaryo yung naka panty at bra habang hawak hawak ang isang bote ng alak. Minsan pa nga walang bra at tanging yong mga kamay mo lang ang ginagamit pantakip. _ _ _ Halos tatlong taon na rin ang lumipas ng palayasin ako ni Dad at mom dahil hindi ako nakagraduate mas inuna ko kasi ang mag bar, magbulakbol at itong career na napili ko. Imbes na pumasok ako sa school ay laging nasa photoshoot ako pag gabi naman ay laging nasa bar kasama ng mga kaibigan ko na ngayon ay may kanya-kanya nang pamilya at successful na sa buhay. Sino ba naman kasing mag aakala na sa edad kung 26 ay nasa college palang ako. Nang palayasin ako sa bahay ng mga magulang ko ay wala akong naramdamang takot o kaba. Mas natuwa pa nga ako ng palayasin nila ako kasi ang nasa isip ko noon ay wala nang magkokontrol sa mga gusto kong gawin wala na akong maririnig na sermon araw-araw sa mga magulang ko. Basta pakiramdam ko nun Masaya ako dahil wala ng mangingialam sa buhay ko. _ _ Nang pina freeze ng mga magulang ko lahat ng ATM ko doon na ako napaisip na paano na ako? paano ako magsisimula muli? maraming tanong na pumasok sa aking isipan bagay na hindi ko naisip ng palayasin nila ako. Buti na lang at may nabili akong condo. yung perang pinambili ko ay galing mismo sa pagmomodelo ko kaya kahit papaano ay hindi ko na iisipin kung san ako titira. Dahil walang wala na ako nun ay naisipan kong mag apply sa mga company pero ni isa walang tumanggap sa akin dahil isa lang ang rason nila hindi ako nakapagtapos ng pag-aaral. Dun ko lang naisip na importante pala talaga ang makapagaral ka para makakuha ng magandang propesyon na gusto mo. Nung nasa poder kasi ako ng mga magulang ko hindi ko iniisip ang mga ganung bagay dahil mayaman naman ang pamilya ko kaya hindi ko na kailangang magtrabaho para sa sarili ko. Pero mali dahil hindi mo rin pala makukuha ng ganun lang kadali ang pera kailangan talaga itong paghirapan. Nung araw din yon ay kailangan magbawas ng agency ng mga model dahil masyadong daw marami at isa nga ako doon sa natanggal. Gusto two ko mang bumalik sa mansion at humingi ng tawad sa mga magulang ko ay inunahan ako ng hiya at kaba na baka di na nila ako tanggapin at tuluyang itakwil. _ _ _ C O N T I N U E . . .