ZEYŞAN | TÖRE |

'' Kemal Bergiran Bey neredesin! Bak borcumun karşılığını getirdim. '' Borcunun karşılığı... Ben amcamın Kemal Bergiran Ağa'ya olan yüklü miktarda ki borcun can bulmuş karşılığı... Bir paspas gibi attı beni ağa'nin ayaklarının altına.. Oysa rahmetli kardeşinin emanetiydim.. Nasıl beni borç yüzünden gözden çıkarabilirdi? Neden kendi kızları varken kurban ben seçildim? İyi olan olaylarda en arkaya atılan ben, bedel ödeneceği zaman en başı çekiyordum. Ben Zeyşan AKDA.. 10 yaşında ailesini kaybetmiş... Küçük bir kız çocuğu.. 10 yaşında amca diye sığındım limanım... 17 yaşına basar basmaz paçavra gibi hiç tanımadığım Ağrı'nın en köklü aşireti olan Bergiran Aşiretinin Ağasının ayaklarının altına atmıştı.. Neydi benim günahım? Amcam dediğim adama güvenmek miydi? Canım dediğim insana bile güvenemeyeceksen kime güvenebilirdim ki? Doğduğum topraklardan koparalıp hiç tanımadığım toprağa ekeceklerdi beni... Ben yeni toprakda can bulabilecek miydim? Yoksa bir yudum suya muhtaç mı kalacaktım... Bir zamanlar babamın göz bebeği konumdayken şuan ki konumum tanımadım adamın ayaklarının altı olmuştu. Hayatım artık bu adamın iki dudağının arasındaydı... Bölüm 1 '' Kemal Bergiran Bey neredesin! Bak borcumun karşılığını getirdim. '' Borcunun karşılığı... Ben amcamın Kemal Bergiran Ağa'ya olan yüklü miktarda ki borcun can bulmuş karşılığı... Bir paspas gibi attı beni ağa'nin ayaklarının altına.. Oysa rahmetli kardeşinin emanetiydim.. Nasıl beni borç yüzünden gözden çıkarabilirdi? Neden kendi kızları varken kurban ben seçildim? İyi olan olaylarda en arkaya atılan ben, bedel ödeneceği zaman en başı çekiyordum. Ben Zeyşan AKDA.. 10 yaşında ailesini kaybetmiş... Küçük bir kız çocuğu.. 10 yaşında amca diye sığındım limanım... 17 yaşına basar basmaz paçavra gibi hiç tanımadığım Ağrı'nın en köklü aşireti olan Bergiran Aşiretinin Ağasının ayaklarının altına atmıştı.. Neydi benim günahım? Amcam dediğim adama güvenmek miydi? Canım dediğim insana bile güvenemeyeceksen kime güvenebilirdim ki? Doğduğum topraklardan koparalıp hiç tanımadığım toprağa ekeceklerdi beni... Ben yeni toprakda can bulabilecek miydim? Yoksa bir yudum suya muhtaç mı kalacaktım... Bir zamanlar babamın göz bebeği konumdayken şuan ki konumum tanımadım adamın ayaklarının altı olmuştu. Hayatım artık bu adamın iki dudağının arasındaydı... ? '' Ne bağırıyorsun Haşmet efendi! Bu kız neyin nesidir? '' Kemal ağa her yıl ailesi ile Antakya'da bulunan çitliğine uğrar.Burada ki topraklarını denetlerdi.Bu yılda çiftliğe ailesi ile kafa dinlemek için gelmişti. Gecenin bir yarısı amcamın bağırma sesleri ile dışarı çıkmıştı. Amcamın yerlerde sürükleyerek getirdiği bana baktı. Gözleri benim ile buluştuğunda ilk dikkatini çeken şey ayaklarımda yırtık bile olsa ayakkabıların olmamasıydı. Tüm yol boyunca çıplak ayakla gelmiştim.. Üstüm ve başım toprak içerisinde , ayağımın altında ki ve kenarlarında ki kesikler kanlarla çevrelenmişti.. Amcam konuşmaya başlamadan önce yutkunmuştum. Benim bu halime acıdığını belirten bir bakışla bakıyordu Kemal Ağa. Daha fazla karşı koyacak halim kalmamış olsa gerek düştüğüm yerden kafamı dahi kaldıramıyordum. ''Kemal Ağa duydum ki borçlarını almaya Antakya'ya gelmişsin. Geçen sene senden aldığım toprakların parasını ödemediğim için faiz koymuştun.Bu sene tarlayı soğuk vurdu..İstediğim miktarda pamuk çıkaramadım. Haliyle faizimi ödeyemedim. Ayaklarına fırlattığım kız Zeyşan.. Kendisi yeğenim olur. Babası ve annesini trafik kazasında kaybetti. Durumum iyi diye yanıma almıştım lakin çocuklarımın masrafına zor yetişir oldum. Kapının önüne koyamayacağıma göre size getirmek geldi aklıma. Hem borcum sileceksiniz.. Hemde Zeyşan'a yeni yuva olacağınızı düşündüm. Uzun lafın kısası anlayacağın Kemal Ağa , Zeyşan'ı borcuma karşılık faizi ile kabul ediyor musun ? '' Kemal Ağa , başı hafif önünde düşünür gibi yaptı. Karısı ile konuşmadan gözleri ile anlaşarak bir karar vermişti. '' Bundan sonra Bergiran Aşiretine borcun kalmamıştır Haşmet efendi. Kızı aldım borcunuda sildim. Son olarak bir şartım vardır. Bir daha ne sen ne de ailenden biri çiftliğin önünden bile geçmeyeceksiniz. '' Borcun kalmamıştır... Kemal Ağa kabul edince amcan nasılda mutlu olmuştu. Hem yeğeninden hemde borcundan kurtulmuştu. '' Ver elini öpeyim Ağam.Şartın başım üstünedir. Bir daha kapının önünden bile geçmeyeceğim. '' Yerde yatan bana bakmadan arkasını dönmüş geldiği yoldan gitmeye başlamıştı. Bir insan nasıl yeğenini mal satar gibi satıp arkasını kolayca dönüp gidebilirdi ki? Kemal Ağa'nın sesi ile daldığım düşünceden, gözyaşlarım akması ile beraber çıkmıştım. ''Şükran hanım , Bu kızı alıp bir odaya yerleştirin .Güzelce yıkayıp pansumanları yapın. Daha sonra salona getirin. Oğlum Cihat müstakbel eşi ile tanışsın.. '' Kemal Ağa ne demişti? Oğlu Cihat... Müstakbel eşi ile yani benim ile mi tanışacaktı? Yanlış anlamış olmalıydım... Bu mümkün olamazdı. Borç aldığı bir köylü kızı ile oğlu Cihat Ağayı mı evlendirecekti? Aklım yine benimle oyun oynuyor olsa gerekti ... Yaralarıma pansuman yapılırken korkudan ve tanışma gerginliğinden dolayı yaprak gibi titriyordum. Pansuman bitmiş ve temiz kıyafetler giydirilmiş bir Zeyşan olarak,Bergiran Üyelerinin karşısında duruyordum. Herkes baştan aşağı alıcı göz ile beni inceliyordu. Benden tarafa bakmayan ve camdan dışarı bakan bir adam vardı... Kafasını benden tarafa dahi çevirmeye layık bulmamıştı... Kemal Ağa'nın söze girmesi ile kafamı adamın olduğu taraftan çekip Cihat denen adama baktım. '' Cihat karşımızda duran kıza iyi bakasın yarın düğününüz vardır.. İtiraz istemiyorum. ' Kemal Ağa karşı çıkmasına izin vermeden hüküm veriyordu. '' Baba bu kız 17 yaşında! ne evlenmesi... bunun imzası dahi geçerli olmaz. Kaldı ki bu yaşta ki çocuk mu bana kadınlık yapacak! '' Gözlerimi devirmemek için kendimi zor tutuyordum. Sanki ben ona kadınlık yapmaya çok hevesliydim. Kemal Ağa duyduğu laflar ile konuşmaya başlamıştı. Tabii herkesin içinde kararına karşı gelinmiş olması onu sinirlendir olsa gerekti. '' Zeyşan çocuk ise annen neydi Cihat? Anneni benimle evlendirdikleri zaman daha 15 yaşında evcilik oynayan bir kız çocuğuydu.. Ben nasıl ki anneni büyüttüm ve karşılığında seni verdi. Sende Zeyşanı büyüteceksin ki karşılığında sana bir oğul versin... Soyumuz devam etsin. Bunca konuşmama hayır demeye devam ediyorsan eğer ağalığı amcanın oğlu Welat'a veririm soy ondan yürür. '' Welat... Pencereden bakan ve bana yüzünü hiç dönmeyen adam mıydı? Konuşmanın bu kısmını duyması ile hafifçe bizden tarafa dönmüş ve dudağının bir kenarı hafifçe yukarı çıkmıştı. Sanırım Kemal Ağa'nın sözleri hoşuna gitmişti. '' Baba öz oğlun dururken yeğenine ağalık vermeni kabul etmem! İstedin gibi olsun baba.. Zeyşan denen bu kız çocuğunu nikahıma alacağım. Bilesin ki sana yenildim !Son sözümü yarın gece söyleyeceğim sana... '' Cihat daha fazla babasının ve benim suratımı görmemek için salondan çıkıp gitmişti. Sanki bizde daha doğru bende onun tipsiz suratına bayılıyordum. Kemal ağa ise kazandığı zafere gülüyordu. Oğlu , söz konusu ağalık olunca evlenmeye razı gelmişti. Yüzü nasıl gülmesindi değil mi? Gerisinin bir önemide yoktu... Sabahın erken saatlerinde kalkılacak ve düğün dernek kurulacaktı... Kemal Bergiran'ın yegane oğlu evleniyordu.. Herşey kusursuz olmalıydı. Bir kere bile sorulmamıştı ... sen bizim yegane oğlumuzu istiyor musun diye ... Gecenin ilerleyen saatlerine doğru Kemal ve karısı Zülal hanım sabah olacak olan düğünün planlarını çiftliğin yardımcıları ve kahyası ile konuşmaya başlamıştı. Bakışlardan anladığım kadarıyla kimse Kemal Ağanın bu acelesine akıl sır erdiremiyorlardı... Zülal hanım ise oğullarının tez canlı olup verdiği bu kararından dönmemesi için acele ettiklerini bu yüzden de hemen düğünü kurmak istediklerini eltisine anlatıyordu. Misafir odalarından birine almışlardı beni.Kaçma ihtimalime karşı başımada bir yardımcı kadın konulmuştu.. İstesem bu kadını atlatıp kaçabilirdim ama kaçacak hiçbir yerim yoktu ki... Ağlamaktan kızarmış gözlerim ile karşımda ki boş duvara bakıyordum.. Hâlâ borç yüzünden satılmış olmamı hazmedememiştim. Böyle birşeyi hangi insan hazmede bilirdi ki? Birde bu yetmiyormuş gibi şimdide başıma evlilik çıkmıştı.. Tanımadığım bir adamla yarın gece başbaşa kalacağımı ve kimsenin yardım etmeyeceği düşüncesi daha fazla hazmedememe neden olmuştu. Düğün Sabahı.. ( Yazar Anlatımı) Davul ve Zurna seslerinin çıkardığı ses ile beraber gelin kızı hazırlamaya başlamışlardı. Gelinin ağlamaktan şişmiş ve kırmızı olan gözlerini kapatmaya çalışıyorlardı. Gelinin bu evliliği istemediği konağının diğer ucundan bile belli olurdu... Sahi... Kapatmaya çalışsalar ne olacaktı ki? Ağlamaktan şişmiş ve kırmızı gözlerine daha doğrusu dokunsalar yıkılacak olan bedenine merhamet edip onu düğünden kurtaracaklar mıydı? Cevabı çok basit.. Hayır.. Kimse onu kurtarmayacaktı.. Kızın rızası varmış yokmuş kimin umurundaydı? Bergiran Aşireti'nin Veliahtlarından biri evleniyordu.. Kızın ruhundan ve bedeninden kime neydi? Öyle değil mi? Sonuçta onu bu çiftliğin önüne bedel olarak atmıştılar. Herşeyden önce onun konuşma hakkı yoktu. Konuşsa ne diyecekti? Bırakın evime gideceğim mi.. ? Gidecek bir evi var mıydı? 7 yıl önce vardı. Şimdi ise gidecek ne bir evi ne de bir sevdiği vardı.. Kaderine boyun eğmek zorunda bırakılmıştı.. Dışarıdan bakan herkes bunu böyle düşünürdü.. Zeyşan , şimdiye kadar çok düşmüştü.. Her defasında babası kaldırmıştı.. Şimdi ise düştüğü yerden kendi kalkmaya çalışacaktı... Zeyşan... Aynada gelinlikli haline bakıyordu.. Neden kefenin ve gelinliğin beyaz renk olduğunu anlamıştı. Bazı tercihler ölüm olabiliyordu.. Kefen ile üzerine toprak atılırken.. Gelinlik ile kalabağın içinde ölmek üzere olan ruh ile dolaşıyordu... Cihat koluna girecek ve nikah masasına oturacaktı... Tabii resmi nikah olmayacaktı.. Sadece nikah kıyılıyormuş gibi göstereceklerdi. Nikah olmayacak. 18 yaşına geldiğinde onlara bir erkek torun verirse o zaman Bergiran soyadını hak etmiş olucaktı. Eğer hamile kalamaz veya ilk bebeğin erkek olmaması durumunda , resmi nikah ile oğullarına yeni bir eş alacaklardı.. Zülal hanım daha sonradan itiraz etmesin Zeyşan diye anlatmıştı... İtiraz edebilseydi.. Amcamasına ederdi. Onu buraya getirdi diye... Şuan ihanetin ve düğünün verdiği acı ile sessiz duruşu... Söylenenleri kabul edeceği anlamına gelmiyordu... Bergiran Ailesi Zeyşan Akda kim henüz öğrenmemişlerdi.. Silah sesleri ile Cihat ve Zeyşan Evden çıkmış bahçede onlara ayrılan masaya ilerliyorlardı. İki genç harici herkes mutlu ve memnun görünüyordu.. Hemen masaya oturmaları davetli kişilerin yüzünün düşmesine neden olmuştu , daha sonra bu durumu önemsememişler ve dans müziğinin çalması ile eşi olanlar dans etmeye kalkmıştı. Oysa ilk dansı gelin ve damat yapardı.. İkiside dans etmek istememişlerdi.. Oturdukları masadan gece boyunca kalkmamışlardı. Düğüne gelen misafirlerin halay ve oyun havaları ile coşmuş ,damadı da kaldırmak istemişlerdi. Cihat Bergiran, kesin bir dille red etmişti kalkmayı... Akşamın ilerleyen saatlerinde Zeyşan'ı gelin odasına çıkartmışlardı. Kafasına kırmızı duvağı örtmüşler ve Cihat gelince nasıl davranması gerektiğini anlatmışlardı. Aşağıdan damadın gelmek üzeri olduğu söylenince Zeyşan'ı korkusu ile baş başa bırakıp odadan çıkmışlardı. Cihat Bergiran'ı odaya kadar arkadaşları sırtına yumruk vurarak eşlik etmişti. Ardından herkes gülerek aşağı inmeye başlamıştı. Olacaklardan habersiz Kemal ve Zülal Hanım yegane oğullarına istedikleri gibi olmasada yinede düğün yapabildikleri için mutluydu... Bergiran aşiretinin erkekleri kalan misafirler ile çardakta oturmuş kahve içiyorlardı.. Bir yandanda düğünü konuşuyorlardı.. Bir anda ; Cihat'ın odasından gelen silah sesi ile herkes eve koşmaya başlamıştı.. Zeyşan elinde silah ile Cihatın başında bekliyordu... Kimse ne olduğunu anlamamıştı bile... Zeyşan gelin , ilk gece kocası Cihat Bergiran'ı mı vurmuştu?