A Mind of Fantasy

High school when I started imagining myself on different scenarios. Minsan nakakakilig, minsan nakakatakot, at minsan naman nakakaiyak. May be that's my own coping mechanism para makatakas sa reyalidad na hindi lahat ng bagay perfect. There are times na ayoko na lang magising mula sa mga ilusyon na nabubuo sa utak ko. I mean hindi ko naman siguro masisisi ang sarili ko na pinanganak akong ganito hindi ba. It wasn't my fault, I know. "Elle, kailangan nating magmadali baka pagsaraduhan tayo ng gate ano ba?!" Nagmamadaling sabi ni Cathy sa akin. High school na ako at siya pa lang ang nagiging kaibigan ko. "Ah, sorry sorry" I said sorry not to her but for myself. May problema siguro nung pinanganak ako. Even the smallest thing kinokonsensya ako. Nagmamadali kaming tumakbo papuntang room para hindi kami malate sa klase. Pagdating ay umupo agad kami at inayos ang sarili para hindi mapaghalataan ng teacher naming palaging masama ang loob. "Get one-fourth sheet of paper." Pagpasok na pagpasok ni ma'am sa room habang todo paypay sa sarili. Mainit ang ulo kaya siguro todo paypay para atleast lumamig. Hindi kami makareklamo kase kami lang din naman ang mahihirapan. "Narinig ko yung mga chismis ah. Ano yung sinasabi na may nakikipaghamon daw sa inyo ng suntukan ha? Sabihin nyo nga hindi ba kayo pinalaki ng maayos ng mga magulang nyo ha? Ang kakapal naman ng mga mukha ninyo ano." Galit na galit na naman sya. Halos lahat na lang ng bagay pinuna. "Nakipagbreak siguro yung jowa ni ma'am" Medyo bata pa talaga si ma'am. Parang matanda lang kung umasta. Nainspired siguro sa mga naging teacher na akala mo nagmemeno pause na. "Ano? Sino yung tangang nagsabi non?!ha?! Sino sabi, ano ba?! Walang aamin" Ako siguro yung tinutukoy nyang tanga. Dapat sa utak ko lang yon. Siguro tama si ma'am na tanga ako. Aamin ba ako? Baka paginitan ako. Alam ko namang honesty is the best policy, but sometimes honesty can kill you. Ayaw ko pang mamatay. Pero kung mamatay man ako edi guguho na ang mundo. Hindi pwedeng mag isa ako diba. With that thought tinaas ko yung kamay ko. "At proud na proud ka pa? Nagawa mo pang itaas ang kamay mo. Aba't ang galing mo namang bata ka. Gusto mong ipatawag ko parents mo ha?" Ano bang problema nya? Nagtaas na nga ako ng kamay eh. Sa recitation nga hindi ako nagtataas ng kamay. Eto namang mga hayop kong kaklase nahiya pang tumawa. Eh halos pula ng nga ang mga mukha. "Ma'am sorry po hindi ko po sinasadya. Dapat po kase sa utak ko lang yon. Nasabi ko po pala unconciously" ngingiwi ngiwi pa ako nung sinabi ko yon. Diba para maawa sya. "Sorry? Sorry? Eh tanginang sorry yan. Sa tingin mo okay na basta makapagsorry ka ha? Aba neng hindi sayo iikot ang mundo" pulang pulang ang mukha nya. Ahh, sasabog na talaga sya. Wala naman akong sinabing sa akin iikot ang mundo. Hindi ba sya nag aral ng science? "Bukas na bukas siguraduhin mong kasama mo ang parents mo ha. Wag ka nang pumasok kung hindi. Tingnan natin kung anong mangyari sayo" pananakot pa nya. "Ma'am sorry po talaga hindi ko po talaga sinsadya" kailangan kong magsorry kay ma'am kung hindi mahihirapan na naman akong matulog mamayang gabi dahil sa sobrang pagkaguilty. Isa pa, sure akong mapapagalitan ako nina mama. They're working really hard para lang mapatawag ako. Ano na lang sasabihin nila. I'm in a public high school pero maganda naman ang sistema dito. Hindi ganoon karami ang bully pero madami ang striktong teacher. They focus more on academic but we're also a top tier when it comes to other aspects. I am aware of what will happen to me kapag nagloko ako at first time ipapatawag ang parents ko dahil sa kabalastugan ko. Exciting kase first time pero nakakatakot din kase hindi ko talaga alam ang mukhang maihaharap ko. "Ms. Perez nagkakaintindihan ba tayo?! Makinig ka sa akin hindi yang kung ano ano yang laman ng utak mo." Ilang minuto na ang nakalipas pero hindi pa din sya tapos. Hindi na kami nakapagklase dahil sa mga sermon nya. Nagagawa pa nyang isingit ang mga 'kabaitan' nya nung kasing edad pa namin sya. "Sorry po talaga ma'am" halos magmakaawa pa ako sa kanya para lang tumigil na sya. Alam ko namang may kasalanan ako pero kailangan ba talagang ulit ulitin nya? Nakakapagod kaya makinig. Natapos ang oras namin kay ma'am nang puro reklamo at sermon lang ang natanggap namin imbes na maturo yung dapat na lesson.