My Train Everyday

They said fangirling is just a phase and one day I'll regret the time that I've wasted my life following these people who don't even know that I exist. But for me, fangirling is my way of life. Where I can be myself and freely express my emotions and learn how to love. Some people might call it delusional because of what happened to me. I, myself didn't even accept the fact that this story of mine existed, so I beg to disagree. " Hays, bakit ganun? Gustong-gusto ko siyang makita pero lagi nya naman akong napapaiyak kase hindi ko sya makita. T_T Buti pa to si Brian, kahit dito ko lang nakikita sa cellphone napapatawa at napapasaya ako." Kasama ko si Kris, naglalakad kami sa lobby ng building na tinitirhan namin. Malungkot kong hawak ang cellphone ko na tinitignan ang mga pictures ni Brian. Napapangiti ako at kinikilig habang naluluha. "Hay nako Ran, puntahan mo nalang kasi sa building nila para naman makita mo siya. Hindi yung iiyak-iyak ka diyan" - Kris "Kung gagawin ko 'yan para saan pa ang kasabihang ' Best things in life are worth waiting for?' kaya aantayin ko nalang siya. " sagot ko naman kay Kris. "Ang tanong saan mo siya aantayin?"pang-asar na tanong nya. "Ah ewan ko! basta aantayin ko magreply siya sa sulat ko. Araw-araw akong nag i-email sa kanya eh." sagot ko naman "Kilala ka ba niya?" - Kris "Syempre! nagpakilala ko sa kanya no' una palang nung tinananong niya kung sino 'ko" - pagmamalaki kong sagot. "oh! nagreply naman pala siya sa'yo eh" - Kris "Once nga lang tapos wala na". malungkot kong dugtong. " Wait lang, Ano sasama ka ba sa concert ng Day6? bibili na kami bukas ! Excited na nga ako eh!" - masayang banggit ni Kris "Hays, Anong ticket bibilhin nyo? VIP?" inggit kong tanong. "Syempre noh! gusto ko malapitan para mahalikan ko sa lips si Jaehyung my husbando, tsaka gusto ko rin regaluhan ng meme pink sweatshirt si Peter!" - Kilig na kilig na sabi ni Kris. "Ganun ah, bigyan mo na din kaya ng gayuma Love Potion hehe. Pero kasi hindi talaga sakto yung naipon kong pera para sa VIP Tix. pang Gold tix lang to eh. Siguro kung after two weeks pwede pa akong makapag-ipon. madadagdagan pa yung pera ko, sobra sobra pa siguro yun sa price ng VIP Ticket! Kaso baka ubos na yung VIP Tix non!" - Nag-aalalang malungkot kong hinanaing. "Beh, tapos na rin ang concert nun, dahil ONE WEEK NALANG! WAAAAAAAN WEEEEEEEEK! D DAY NAAAAAAAAA!" - Exagerated nitong sabi sa sobrang kilig. "Hala oonga Kris! (sabay tingin sa picture ni Brian sa phone) nakakaiyak naman baka hanggang sa picture at videos nalang kita makikita Brian" Sumakay na kami ni Kris ng elevator paakyat sa unit namin. "Beh, okay lang yan kahit Gold ticket nalang muna bilhin mo, makikita mo pa rin naman sila eh" sabi ni Kris habang pina pat at hina hug si Ran. "Ayoko! kung pipili ako sa chance na yun, gusto ko yung masasatisfy talaga ako! yung tipong lulubuslubusin ko na. Kung di rin lang naman ako makakabili ng VIP Ticket, HIndi nalang ako pupunta sa concert. tsaka kuntento at masaya naman na akong pinapasaya nya ako sa mga videos at pictures nila, sa mga mv's at songs nila. Sapat na ang pinapangiti nya ko kapag nalulungkot ako dahil kay Christian" Pagdadrama ni Ran. "Gusto mo pautangin kita? para sabay-sabay na tayong bibili nila Claire?" - Tanong ni Kris sa malungkot na kaibigan. " Weh? alam kong inipon mo lang din yang pambili mo noh! kung makakabili ako ng VIP ticket, makakapunta sa concert nila at makikita ko rin yung iba Fans na umaangking asawa nila si Brian, Baka maraming makalbo pagkatapos ng concert" pagdahilan ni Ran dahil ayaw nyang magkaroon ng utang sa kaibigan, bukod sa totoong gusto nya namang manood kaso nga lang hindi sha sanay sa magiging set up ng concert kung hindi sha sa VIP dahil ayaw nyang nasa paligid ng maraming tao. Ayus lang naman din sa kanya kung hindi sha makakabili ibigsabihin hindi talaga destined na makapunta sha at kuntento na siya don. Pero gusto nya mapanood Day6! hays gulo mo Ran. "hahahah Baliw ka talaga" sabi naman ni Kris. "Kase naman eh! pero si Christian kase talaga" "Sino ba talagang gusto mo? si Brian o si Christian?" tanong ni Kris. "Si Brian, pero mahal kosi Christian" sagot naman ni Ran. "Ewan ko sa'yo! Timer ka ah. Kanino ka sa tingin mo may pag-asa?" - Kris. "Hindi ko alam, pero hindi na ko umaasang magkakilala at maging kami ni Brian, dahil ang layo nya sa'kin, isa siyang star sa langit at ako isang puno sa lupa na kahit tumaas hindi aabot hanggang langit, hindi umaabot sa bituin. Si Christian naman para siyang ibon na lumilipad. pinagmaamsdan ko lang siya at nagaantay sa oras na lumapit at dumapo siya sa'kin. hays nakakalungkot. " - Ran "Wow! ibang klase na yan, Ang korny ah hahahahah!" - pang-asar na komento ni Kris. nang makarating sila sa 7th floor, may isang guy na naka lflesh colored longsleeve hoody, naka jogging pants at sunglass, naka-facemask at ,ay suot ding cap na red. In short, muka siyang terorista, ay hindi medyo malupit naman kung ganon, mukang holdaper nalang. Patuloy lang sa pag-tingin ng pictures si Ran, habang ang kaibigan nya ay nanunuod lang sa phone ng anime sa tabi nito. Hbang natatawa si kris sa pinapanuod ay kabaligtaran naman netong si Ran. akala mo nasa k-drama o j-drama di nya alam nasa w*****d lang sya. feeler masiyado eh. Pagdating sa 14th floor kung nasaan ang unit ni Kris ay bumaba na rin siy at nagpaalam sa kaibigan. Habang si ran naman ay naiwan sa elevator kasama nung mukang holdaper sa attire nito. Dahil nasa 27th floor pa ang unit nito ay patuloy lamang siya sa pagtingin sa mga photos ni brian at nagbabasa ng mga memes na gawa-gawa rin ng ibang mga fans. paminsan-minsang nangingiti at natatawa. Pagdating sa 18th floor ay hindi inaasahang huminto ang elevator ngunit hindi bumukas at namatay pa ang ilaw sa loob. napasigaw sa gulat si Ran at napayakap bigla sa lalaking mukang holdaper. si Ran ay mayroong Nyctophobia o ang pagkaroon ng labis na takot sa dilim. "pa-pahawak lang po sandali" - mahinang bajnggit ni Ran sa lalaki. "ah-okay , pero pwedeng igalaw ko lang yung kamay ko? i-ppress ko lang yung emergency button" - sagot naman ng lalaki na wala nang magawa dahil nakayakap na sa kanya nang mahigpit si Ran dahil sa takot nito. "okay po" - nakapikit na tugon ni Ran habang naka kapit sa estranghero. Kinapa-kapa ng lalaki ang mga keys sa elevator ngunit hindi nya mahanap ang emergency button. "Ahm, pwede bang mahiram yung phone mo?ipang -flashlight ko lang dito, di ko kase makita yung button sa sobrang dilim. tsaka pwede bang magmove tayo ng kaunti, di ko kase maabot" - marahang pakiusap naman ng lalaki. "Sige ito po yung phone ko" - iniabot ni Ran ang phone niya habang nakapikit pa rin. binuksan na nung guy ang flashlight ng phone ni Ran at pinress ang emergency red button. After 10 mins. nilang stuck sa loob, nakayakap pa rin na nakapikit si ran dun sa guy na mukang holdaper. hindi nya ramdam na nangangawit na ito, dahil kanina pa sila nakatayo at naiinitan na rin yung guy dahil kasabay na namatay ang aircon ng elevator. "kuya, nahihirapan na akong huminga, pasensya ka na ha pahawak lang sandali pa, alam na kaya nilang may tao dito sa loob? bakit hindi pa naaayos? pinindot nyo na po ba yung emergency button? babagsak na po ata tayo? bakit kayab huminto? may terorista na siguro! PAANO PAG DI NA TAYO NAKALABAS?" - mejo kalmado pang tanong ni Ran. "Hindi ko rin alam!, kumalma ka ah. umupo muna tayo . wag kang mag-alala, pwede ko bang hawakan ang mga kamay mo para hindi ka matakot? - sagot nito kay Ran. "Sige po" - bumitaw nang dahan-dahan sa pagkakayakap si Ran habang nakapikit pa rin. Ngunit hindi naman siya hinawakan sa kamay nung guy gaya ng sinabi nito. Kaya kinabahan siya at unti-unti nang naluluha nanaman. Sinubukan niyang kapain yung cellphone nya sa bulsa para buksan at magkaroon ng liwanag. kaso ayun! wala pala sa kanya pinahiram nya nga pala sa estranghero. "Kuyaaaa! [lumuluha nitong sigaw] nasan ka? akala ko hahaawakan mo ang kamay ko para di ako matakot? tsaka yung cellphone ko, kung gusto mo sa'yo na yan! pero ibalik mo nalang yung memory card, nandiyan kase yung mga pictures and videos ni Brian Kang eh! Pleeeease nasan ka na ba?" takot na humahagulgol na pagmamaka-awa nin Ran. "Nandito lang ako" sagot nito. naka-upo lang pala ito sa may rightside corner katapat ng pinto ng elevator. Agad naman niyang hinawakan si Ran sa kamay at hinila ito, dahilan kaya napaupo na ito sa tabi niya. "oh ayan. hawak ko na kamay mo, wag ka na matakot. hehe ang galing ah wala pang 5 seconds kitang binitawan, humagulgol ka na agad" banggit nito habang nagdadrama naman itong si Ran ay nagiisip na yung guy kung paano ito papakalmahin. "Hala ayan may ilaw na!" itinapat niya ang cellphone ni Ran na may wallpaper ni Brian na Hot na Hot as in Hot! kaya nung pagdilat ni Ran ng mata ay napatingin ito at pumikit ulit. "Wala naman ah! si Brian yan!" sagot ni Ran. "Bakit? star naman siya diba! oh edi ilaw din yan!" malokong sabi nito . "oh edi tumahan ka rin,Fan ka pala ni Brian ... ng Day6"