Asistan Azra

1. Bölüm/ İş Hayatına İlk Adım. Yer: KKTC/ Lefke Ahmet Haznedar Lefke’deki Malikânesinin çalışma odasında oturmuş İsviçre’den dönmek üzere olan kızını bekliyordu. Yaşı geçiyordu ve o bu imparatorluğu kurmak için çok çalışmıştı. Oğlu Uraz’a bu koltuğu bırakmak istiyordu ama Uraz beyefendi Amerika’daki şirketten kopup buraya gelmek istemiyordu. Bu yüzden kızı Azra’yı sıkı bir eğitime tabi tutmuş bu imparatorluğun başına geçmesi için hazırlamıştı. Gergince bir gözü odasından uçsuz bucaksız seyirlik Akdeniz’e bir gözü ise masa üstündeki saate kayıyordu. En sonunda beklenen an geldi ve çalışma odasının kapısı üç kere vuruldu. “İçeri girin!” diye bariton bir sesle konuşan Ahmet beyin talimatı ile kapı açılınca iki senedir görmediği kızını gördü. Ayağa kalkıp ona sıkıca sarılmak istiyordu ama o ailesinden öyle bir sevgi görmediği için çocuklarına da gösteremiyordu. Bu durum içini acıtsa da karşı hamleye geçemiyordu. “Hoş geldin kızım.” Dedi ve eliyle kızına oturması gereken yeri gösterdi. Azra stresten bayılmak üzereydi aşırı derecede gergindi konuşacakları konunun ne olduğunu bilmiyordu daha yeni dönmüştü ve en azından akşam yemeğinden sonra bu konuşma olur diye düşünüyordu. Ama gergin olduğunu babasına yansıtmadan omuzları dik bir şekilde babasının gösterdiği sandalyeye oturdu ve bacaklarını birleştirip sola doğru nazikçe çevirdi. Ellerini birleştirdiği dizlerinin üzerinde sabitledi. Ahmet Bey bu konulara çok dikkat ederdi ona göre bir kadın oturmasını kalkmasını ve dik bir şekilde özgüvenle durmasını bilmesi gerekirdi. Azra’da aynen böyle yetiştirilmişti. Bir nevi mağrur. “ Hoş buldum baba.” Dedi Azra düz bir sesle. Babasının sert mizacını elbette biliyordu ama yine de iki senedir görmemişti sarılmak istiyordu. Ama bu düşüncesini daha önceleri olduğu gibi öteledi. Azra babasından korkmuyordu ama onun tavrından çekiniyordu. “Sizi dinliyorum.” Diye devam etti Azra. Çünkü babası susuyordu ve bu onu germeye başlamıştı. Ahmet Bey artık konuya girmesi gerektiğini düşündü ve “Kızım küçücük yaşından itibaren beni ve anneni bir kere üzmedin.” Dediğinde Azra üzmem için o tavizi vermediniz baba diye içinden geçirdi. “Hep akıllı uslu ve söz dinleyen bir evlat oldun.” Dadılarımın azarından ve cezalarından korktuğum için hata yapamadım baba… “Bir kez gözüm arkada kalmadı, arkadaş çevreni ve ortamını kendi saygın kişiliğindeki gibi arkadaşlar ile kurdun.” Evet o yüzden peşimde üç koruma ile tuvalete kadar takip ediliyordum baba.. “Okulundaki başarıların ile beni ve anneni hep gururlandırdın.” Bana başka seçenek bırakmadınız ki baba… “Bunun için Allah senden razı olsun kızım.” Bismillahirrahmanirrahim…. Dedi Azra içinden beni mi evlendirmeye karar verdiler diye korkmaya başladı ve endişeden gözleri kızardı. “Teşekkür ederim baba, size layık evlat olmaya çalıştım.” Dedi samimiyetten yoksun bir sesle. O işletme okumak istememiş piyanist olmak istemişti ama kimse ona bunu sormamıştı. Kırgındı bir yanı ama yine de anne babasını ve o baş belası abisini çok seviyordu. Sadece seneler sonra böyle ciddi bir konuşma hele de geldiği ilk an beklemiyordu. Aslında birazda şaşkındı babası duygularını pek belli eden bir adam değildi. Ve o da bir süre sonra bu yetiştirilme şekline uyum sağlamış babasının yoktan var ettiği bu şirkete sahip olmak için çok çalışmış eğitimini başarı ile bitirmişti. “Baba..” “Sözümü kesme kızım. Senden bir ricam var.” Azra işte şimdi şaşırdı normalde babası sana bunu uygun gördüm yap derdi şimdi rica ediyordu kesin beni evlendirecekler diye düşündü ve buna emin oldu. Dedikleri gibi büyüdü, okudu, hayallerinden vaz geçti ama o asla şirket evliliği yapmayacaktı aşık olacaktı sevecekti sevilecekti ve öyle evlenecekti işte buna kimse karışamazdı. Derin bir nefes aldı ama yetmedi endişesi her an bir çığ gibi büyüdü. “Dinliyorum baba.” Dedi. “Ben bu şirketi yoktan var ettim. Biz atadan zengin değildik. Dişimle tırnağımla bugünümüze geldik. Çok çalıştım çabaladım ve şükürler olsun bugünlere geldik.” Durdu Ahmet Bey ve derin nefes aldı. “Ben istiyorum ki.” Dediğinde Azra yerinden huzursuzca kıpırdandı. Bu Ahmet beyin gözünden kaçmadı. O kızını korkutmak istememişti. “Ben istiyorum ki sende işin en alt tabakasından başla. Ve adım adım yüksel. Öyle ki o zaman oturduğun koltuğun gücüne ve rehavetine kapılmazsın. Emrin altında çalışan insanların da evlerine bir ekmek götürdüğünü bilir ona göre riskli hamleler yapmazsın.” Azra bunu duymayı hiç beklemiyordu. Evlenmesini isteyecekler diye çok korkmuştu ama şuan duydukları ile aşırı derecede rahatlamıştı. Rahatlamıştı ama şimdi bu yeni pozisyon ile de şaşırmıştı. Ahmet Bey ise kızındaki gergin halin an ve an azaldığını görünce oda rahat bir nefes aldı. Azra aile şirketinde işe başlar diye düşünürken bu yeni pozisyona kafası takıldı. Babası en alt tabaka demişti en alt tabaka temizlik ve çaycılıktı. Orada mı işe başlayacaktı o kadar üniversite yüksek lisansı çay demlemek ve yerleri paspaslamak için mi okumuştu. Aklı tamamen karışmıştı iyice huzursuzlandı tabi ki yapardı gocunmazdı da ama okulunu derece ile bitirmiş Azra Haznedar elinde paspasla yerleri mi temizleyecekti, bunu nasıl izah edeceğini bilemedi ve kara gözlerini babasına dikti. “Seni arkadaşım Ersan Aslansoy’un yanına asistan olarak göndereceğim. Ersan biraz sert ve oldukça disiplindir ama baba adamdır. Ondan birçok şey öğrenip tecrübe edineceksin. Onun yanında dört sene asistan olarak çalıştıktan sonra seni direk bizim şirketin yönetim kurulu başkanı olarak atayacağım. Ve bende emekliye ayrılacağım. Annen ile biraz vakit geçirmek istiyorum. Bu yaşıma kadar çok çalıştım ve annene gereken zamanı ayıramadım.” Dedi Ahmet Bey ve kara kara düşünmeye başladı. Elini ensesine attı ve orasını biraz ovdu. Bakışları kocaman gözleri olmuş kızına kayınca bıyık altından güldü. Azra ise Ersan Aslansoy’un yanında asistan olarak işe başlayacak olmasına çok şaşırdı. Çünkü Ersan Bey bu piyasadaki sert namı ile bilinen disipline takıntılı bir adamdı. Kara kara bu adamın asistanlığını nasıl yapacağını düşünmeye başladı. Birden bire aklına abisi gelince babasına döndü. “Baba abim oda seninle çok çalıştı bu başkanlık onun hakkı değil mi?” diye sordu. “O Uraz Efendi bundan sonra Amerika’daki şirkette kalacağını adaya bir daha dönmeyeceğini söyledi. Şerefsiz torunlarıma hasret bırakıyor beni.” Diye sitem edince Azra biranda hüzünlendi. Çünkü o da abisi ve yeğenlerini çok özlemişti. Bu hüzün dalgasından kısa sürede toparlanan baba kız hemen eski profesyonel hallerine geri döndüler. “Azra yarın sabah saat tam yedide Aslansoy holdingin yönetim katında hazır ol. Ersan erken saatte işe başlar. Bu dosya da Ersan hakkında detaylı bilgiler var. Sana güveniyorum ha bu arada kimse senin Haznedar holdingin varisi olduğunu bilemeyecek sen sıradan bir vatandaş olarak orada işe başlayacaksın.” Diyen Ahmet Bey ayağa kalktı ve dosyayı kızının eline bırakıp artık ona kasvetli gelen bu çalışma odasından hızlıca ayrıldı. Azra ise eline bırakılan dosyayla kısaca bakıştı ve oda ayağa kalkıp çalışma odasını terk etti. Akşam yemeği saatine kadar odasına geçti kendisine bir kahve istedi ve çalışma masasına geçerek dosyayı incelemeye başladı. 10 Ekim 2023 Yazar Pınar Kurt