Broken Love

Raggo Castillion She is in her deep sleep when i came in; watching her silently in this quiet evening. I see some marks of tears in her face. I know she had been crying again as she usually do. How long you gonna stay like this, pretending you're okay when you are not? Why can't you tell me straight, things you just bottled up? I never knew that i hurt you this much, until i heard you talking in your sleep, mumbling the words of pain and frustration that you just keeps. Why can't you talk to me straight so i know what's in your mind, the doubts that you just harbor in your heart. We have a beautiful story, how we ended up this way? We're so close and yet becomes so far. All these are my questions in my mind while looking at her. I see her in pain, that slowly eating her up. I know i made a lot of mistakes and maybe you had enough. I know where would this love go, too many secrets and lies that i thought you would never know. I have done a lot of things that scars your heart, tainted your trust and the hassles that i had put you through. Despite the broken promises, the lapses i made, sana huwag mo parin akong bitawan. Sana matiis mo parin ang sakit, kasi di ko kayang mawala ka. Ikaw ang nag-iisa kong karamay at ang naging lakas ko sa time na nanghihina ako, kasama kita mula sa simula. We had promise to stand the test of time and i am willing to fight for that. Please, just hang on coz I'm not yet ready to give up on us. I love you so much just to let us be broken. We had gone so far just for us to be apart. Umiyak ako sa gabing yun sa harapan niya, na ako lang ang nakaka-alam, pouring my heart out to her but di niya alam. I don't know how we ended up this way, hindi ito ang plano ko, my plan is supposed to be for us, for the two of us. Ang laki na ng kaibahan namin ngayon kaysa noon. Kung sana pwede kaming bumalik sa nakaraan; ang nakaraan na gusto kong balikan, kung saan kami nagsimula. May sariling mundo na puno ng kasayahan sa kabila ng kahirapan at kakulangan. The past She's a transferee in our school sa probinsya namin noon. I saw her first walking in the hallway, kaya sinusundan ko siya, wala siyang kakilala, nangangapa pa sa lugar. Unang kita ko palang kanya, sobrang attracted na ako, ang mukha niya na parang angel, ang skin na sobrang puti at makinis, halata na di taga amin. Wow, sobrang ganda niya, mala Lucy Torres ang dating, sino kaya siya? That was my first reaction when i saw her in the crowd. She looks so beautiful kahit di pa mature. She shines among the crowd during our flag raising ceremony. Di maalis ang tingin ko sa kanya, para itong magnet na hinihila ang mga mata ko patungo sa kanya. Di ko akalain na magkaklase pala kami, we're both 3rd year high school that time. I always observed her in every movement she made. Sa klase namin tahimik lang siya, di namamansin, snob kun baga o baka nanibago lang sa lugar. Lahat kaming mga boys sa classroom crush siya, di na ako magtataka, ang ganda niya ay nakakabighani. Nagpapaligsahan pa kami kung sino unang makapagkilala sa kanya, lahat kami nagpapakitang gilas pero kailan man di kami tinitingnan, baliwala lahat ng mga moves namin. She is simply there watching us with no reaction. Pre, akin yan hah walang pwedeng maki-alam, ako unang nakakita sa kanya sa may hallway pa lang; saad ko sa mga kaklase namin. Sa totoo lang ako ang leader sa classroom namin kaya alam ko rerespituhin nila sinasabi ko sa kanila. Sa time na pauwi siya, i made sure na nakasunod ako, magkapitbahay lang pala kami, mas nauna lang bahay nila sa amin. I felt ang swerte ko, palagi ko siyang makasama pag-uwi. Sino ka? Bakit mo ako sinusundan? Tanong niya sa akin one time. I give my best smile kasi for the first time kina-usap niya ako. Hi, I'm Raggo Castillion, classmate tayo. Di kita sinusundan, nagkataon lang na same tayo ng lugar; palusot ko kaagad. Umismid lang siya, di naniniwala sa akin. She caught my attention first time i saw her. I loved looking at her eyes na parang bang nangungusap, she has an expressive eyes, pero di mo mahalata kung di mo siya matitigan, napansin ko lang yun noong nilapitan ko siya. I also noticed that she has a dimples too, nong napilitan siyang magsmile sa akin kasi ako ang kumuha ng ballpen niya nong nahulog from her chair. Sus, kandarapa naman kayo diyan, she only got a pretty face but no brain, sayang lang ang ganda kung walang utak; parinig ng mga kaklase namin, siguro insecure sa kanya. She is so quiet, never niyang pinatulan ang mga paninira nila. One time our teacher ask her a question na mahirap sagutin, wala pang naka-answer nun sa klase namin, lahat kami kinakabahan kasi terror ang teacher sa subject na yun. Then there she is answered the question smoothly and precisely. Lahat kami nakanganga lang sa kanya. Matalino pala siya tinago lang kasi di atribida, she spoke English so well at saka sa Math magaling din kaya i admired her even more. She surprises us all. Napahiya ang mga inggitera na classmate namin. Marami akong kalukuhang ginawa para lang mapansin niya, andun yong binibigyan ko siya ng sulat sa papel at ibinabato ko sa side niya, kaya lang nakita ni teacher ang ginawa ko, habang siya nagkaklase. Mr. Castillion, much better study ka muna bago makipaglandian kay Ms. Villalos; saad ni teacher. Napahiya ako dun buti nalang di niya binasa ang sulat ko at binigay lang ni teacher sa kanya. When we reach our 4th year, naging seatmate ko siya, it was my intention. Hinila talaga siya para magkatabi kami, i prepared the seat for her kasabwat ng mga friends ko. Through that we become closer, naging best friend pa. I bring food for us always para sabay kaming kumakain. Where ever she go andun ako, every event magkasama kami. She was selected to be the representative of a beauty pageant sa class namin, ako naman ang nag-presenta sa sarili na maging partner niya. Together we practice for the whole competition, it was really a tough battle. Whatever the result is, we have to accept it, the important thing is we do our best para maipanalo natin ang laban na ito; pampalakas loob ko sa kanya when the emcee is about to announce the winner. Tumango naman siya at ngumiti. We made it Raggo; her first words sa akin when the emcee announce na kami ang winner. Di ako makapaniwala, our hard work are paid off. Yeah we did, congratulation to the both of us; tangi ko lang nasabi, still in dazed sa result. I courted her, sinagot naman niya ako, that was my biggest achievement. Sobrang saya ko nun at last nagbunga na ang matagal kong pagpapansin sa kanya. Woohoo, girlfriend ko na ang crush ko. Sigaw ko sa lahat, para ipagyabang. Nahiya siya sa ginawa ko, tinakpan niya kaagad ang bibig ko pero di ako mapakali, pinagsigawan ko talaga. Ang pinakamagandang babae sa school namin ako ang boyfriend. Who would not be happy with that?