An Affair with the Badboy

“On May 8, 1945, with Germany’s unconditional surrender, World War Two ended. That's why every 8th of May, the whole of Europe celebrates the so-called V-E Day or the Victory Europe Day. So, that’s it. Any questions?”    Hana Mori stood in front of her students with confidence. Tiningnan ni Hana isa-isa ang mga estudyante niya. She was discussing how the second world war commenced and how it ended. A topic that most students find boring.    Halata sa mga mukha ng mga ito ang pagkabagot. Hindi na iyon bago sa kan’ya bilang isang History professor. Most of her students doesn’t feel the need to study the past, because according to them, it won’t change the future.     Napailing na lamang si Hana. Well, she enjoyed reading history books and anything that has to do with the past, it fascinates her.     “That’s all for today. Your reaction paper will be due next meeting.”     Kinuha ni Hana ang class record niya at tiningnan iyon. Kumunot ang noo niya nang makinang may isang estudyante siyang halos isang buwan ng hindi pumapasok, at ang makakawindang pa ay ito iyong transferee na estudyante galing Itlay.     “Miss Perez, you’re with the same English class with Mr. Romano, right? Have you seen him?”     Tinanong ni Hana ang isa sa mga estudyante niyang uli na lumabas. Palagi itong nahuhuli dahil nagpapaganda pa ito bago lumabas.     Tanya Perez halted from her attempt to exit the room. Nakataas ang kilay nito na bumaling sa guro. Kumurba ng isang pilyang ngisi ang mga labi nito bago sumagot kay Hana. “Miss Mori, I'm not his babysitter. Why don’t you look for him yourself. May paa ka naman.” Tumalikod ito at walang paalam na lumabas.     Nagbuga na hangin si Hana, “Ang taray, akala mo naman maganda.” Napairap siya.     Nasanay na si Hana sa mga ganoong klaseng ugali ng mga estudyante niya. She worked as a professor at one of the most prestigious universities in the country, and most of her students came for filthy rich families.     Muling binuklat ni Hana ang records niya at hinanap ang bagong salta na estudyante.     Napatitig siya sa mukha nito. “Silverius Romano. 22, major in Business Economics.” Mukhang hindi twenty-two years old ang itsura nito, may balbas at mahaba ang buhok. “Kailan pa nila piyagan na magpa-picture ng ganito ang mga estudyante?” Napapailing na lamang si Hana.     Hana knew that just like politics, this school favors those sons and daughters of the wealthiest clan. Ito iyong sinasabi na kapag may pera ka, nasa mga palad mo ang mundo.     She scanned his records. Galing din ito sa isang pretihiyosong unibersidad sa Italya. “Well, I’m sorry to burst your bubble, Mr. Romano but you’re going to get an F if you won’t come to my class.”    Kinopya niya ang cellphone number na nakalagay sa admission slip form nito. Tatawagan niya ito, kahit naman papaano hindi siya ma-guilty kapag binagsak niya ito. At least she tried her best. Kung hindi ito sisipot sa klase, hindi na niya problema iyon.     She dialed his number. Tatawagan niya na lang ito para pagsabihan. Hindi niya maintindihan kung bakit gano’n ang mga ugali ng mga anak-mayaman. Instead of being grateful for the abundance, they took it for granted.     Matagal bago sumagot ang kabilang linya. Muli niya itong tinawagan, pero ring lang iyon ng ring. Hana was about to end it, when he answered. Tumikhim muna siya bago nagsalita.     “Mr. Romano, this is Miss Hana Mori, your professor in History. You have not attended my class since you transferred. I want to inform you that your absence may reflect on your gra–    “F*ck, yeah! Ride me hard, baby.”    Hindi na natuloy ang dapat sana na sasabihin ni Hana nang makarinig ng masarap na ungol mula sa kabilang linya. Tumayo ang mga balahibo niya dahil parang nasa tainga niya talaga ang umungol. Hindi siya makahinga at biglang lumukob sa sistema niya ang kakaibang init nang marinig niya ulit na umungol ito.     “Damn, you’re f*cking wet, Kat. I’m gonna come.”    Nae-eskandalong inilayo ni Hana ang cellphone sa tainga niya. Bigla na lamang namawis ang leeg dahil sa kiliting gumapang sa sistema niya. Pinatay niya ang tawag at pinaypayan ang sarili.     “Diyos ko, ano ba ‘yon?” Ilang beses siyang nagbuga ng hangin para pakalmahin ang sarili. Hindi niya nagustohan ang paggapang ng kiliti sa katawan niya.     She dialed his number again, this time he answered it immediately. Humuhingal pa rin ito.     Muli siyang tumikhim para pakalmahin ang sarili. “Mr. Romano, I hope you can talk to me now. You haven’t showed in my class since you transferred. Hindi porke’t may malaking share ang magulang mo sa paaralan na ito ay puwede mo nang magawa ang gusto mo. I will still give you an F if you won’t come to my class next meeting.”     Matagal bago sumagot ang kabilang linya. Rinig pa rin ni Hana ang paghingal nito kaya kinilabutan siya. His voice sounded so sexy, and she hates herself for thinking that way towards a student.     “How old are you? Hana Mori, right?” His baritone voice filled the other line. There was something in his voice that made Hana suck all the air from her lungs.     Tumukihim si Hana para mabawi ang nawalang kompostura. She needs to act unaffected.     “What? I'm not just Hana Mori, Mr. Romano, I'm your history teacher. You should not call any teacher by their names, it’s disrespectful.”    “You have a sexy voice.”     Namula ang pisngi ni Hana sa sinabi nito. Gustong tampalin ni Hana ang sintido niya. Anong klaseng estudyante ba itong batang ito?    “Mr. Romano, you are not supposed to say that to your professor. That's unethical.” Matigas na ang boses ni Hana.     Isa ito sa naging problema niya simula nang magtrabaho siya bilang isang propesor sa universidad na ito. Male students often hit on her just because she’s young.     “Feisty. I like girls who dominates in bed.” His voice became low. Nang-aakit ito. Ayaw man aminin ni Hana ay nadadala siya sa ganda ng boses nito. Ito iyong sinasabi nilang boses palang, ulam na.     “If you think you can escape my subject because of this behavior then you’re mistaken. Show up to my class next meeting, or else I'll give you an F.”     Hana pressed the end button of her cellphone and drew in a shaky breath. Nanginginig ang mga kamay niya. Hindi iyon dahil sa galit, kun’di dahil sa kiliting umaasulto sa pinakasensitibong bahagi ng katawan niya.     She felt ashamed of herself for feeling that way towards a man she hasn’t even met yet, and the worst part, he is her student.    Hindi naman siya inosente sa bagay na iyon, pero kakaiba ang dating ng ungol nito sa katawan niya. Ang sarap pakinggan ng baritono nitong pag-ungol.     Tinitigan ni Hana ang larawan ni Silverius sa admission slips nito. She could imagine his face and his voice inside her mind.     “Diyos ko, ano ba itong iniisip ko. Estudyante ang batang iyan, nababaliw ka na Hana Mori.” Kastigo niya sa sarili.     Gustong suntukin ni Hana ang sarili. She actually feels wet down there. Ramdam niya ang pamamasa ng gitnang bahagi ng kaniyang katawan. Namula ng husto ang mukha niya, nahihiya sa sarili.     Paano na lang kung makakaharap na niya ang batang iyon?     “Mali yata iyong pinapapasok ko siya sa klase ko.”