Her Heart, My Soul

Narito ako ngayon sa mall dahil balak kong bumili ng regalo para kay Xanti, nasungkit umano ng company nila ang isang malaking investor kaya gusto ko itong i-congratulate. Magaling siyang boss kaya walang dudang makukuha niya talaga iyon! Ang nakatutuwa ay maging sa mga tao niya ay talagang makikita mo ang dedication at team work. I am very proud of him! While I'm busy to such thing. Someone’s calling my name at the back. Nang lingunin ko ay si Liane pala, best friend ni Xanti. “Cielo…” “Hi, Liane,” bati ko. Luminga ako sa paligid kung may iba pa ba siyang kasama ngunit parang wala naman. “Are you alone too?” Tumango ako, katatapos ko lang magbayad sa counter kaya wala na rin naman akong pupuntahan. “Yeah. Ikaw? Mag-isa ka lang din?” “Yes, may kinita lang ako saglit. Uuwi ka na ba?” Sinipat ko ang relo kung anong oras na. Maaga pa naman para pumunta sa office ni Xanti at wala naman akong gustong puntahan. “Hmm… I'm going to Xanti but it's too early pa naman, ikaw?” “Great! Let's have a coffee then. Can we?” Aya ni Liane kaya hindi ko na rin tinangihan. Nakakapanibago lang kasi hindi naman kami close and this is the first time na magkasama kami na kami lang talaga. “Okay.” Hinawakan ni Liane ang kamay ko at hinila na ako nito hanggang sa makarating kami sa Isang kilalang coffee shop. Siya na rin ang um-order kaya hinayaan ko na. Tahimik lang ako dahil wala naman akong gustong sabihin sa kan'ya. Siya na rin naman bumasag ng katahimikan kaya napatingin ako sa kan'ya “Cielo, kumusta iyong puso mo?” Nagulat ako sa tanong niya dahil hindi pa naman kami gaanong magkakilala, marahil ay concerned lang talaga siya sa akin. “Okay naman. Why?” balik tanong ko sa kan'ya. “Ah… wala naman. It's good to here that you're fine with her heart. Paano kaya kung hindi siya namatay? Siguro masaya pa rin sila ngayon,” aniya. Nagtaka ako kung sino ang tinutukoy niya? “Wait, Liane. What do you mean her heart? Do you know who's the owner of my heart before?” sunod-sunod kong tanong kay Liane. Mukhang natigilan siya ‘t nagsisi sa mga nasabi. “Opps! I'm dead!” “Liane? Kilala mo nga?” Pag-uulit ko pa ngunit paanong kilala niya? “Yes, but forget it. Nevermind that, okay? What important is you're alive it because of her, right?” pangungumbinsi niya pa pero may nag-ud’yok sa dibdib ko na may nais pang malaman. “Pero paanong kilala mo siya? Sabi mo rin kanina na masaya sana sila, nino?” “I'm sorry, Cielo, but you don't have to know it. Xanti will gonna kill me ‘pag sinabi ko ‘to sa iyo,” sabi niya pa. Paanong pati si Xanti alam din ito? “What? Even Xanti? Kilala niya rin? Bakit hindi niya naman sinasabi sa akin?” Ang nagsusumamong mukha kanina ni Liane ay napalitan ng iritasiyon. Nahuli ko ring inirapan ako nito pero baka namalikmata lamang ako. Tumawa rin siya nang mahina. “Alam mo? Deserve mo rin namang malaman ‘to, eh! Try to think about it many times if you want. Alam mo kasi, Cielo. Xanti’s had a girl friend before you and they dating for five f*****g years. Well, masasabi na nga ng lahat ay sila na talaga ang magkakatuluyan, kaya lang nagkasakit si Ellah and worts. Tinago niya iyon kay Xanti.” Nagimbal ako sa nalaman ko. Ellah? Ex-girlfriend ni Xanti ang owner ng puso ko ngayon? Parang huminto ang paligid na tila nabibingi rin ako. “Nasa akin ang puso niya?” “Yes. Ikaw kasi mapilit ka, ‘yan tuloy nasabi ko. Pero alam mo, Cielo. For me lang naman ha? Babae rin naman ako,” hindi na ako nakapagsalita at nakinig na lamang ako kay Liane. “Feeling ko lang naman ‘to! What if’s? Niligawan ka ni Xanti dahil nasa iyo ang puso ni Ellah? Imagine that he really loves Ellah before. I was there no'ng time na lukmok siya at hindi niya matanggap na wala na si Ellah. I'm so sorry, Cielo ha? Xanti is my best friend but I am also a girl and it's really hurt knowing that he used to be with you dahil sa puso ni Ellah hindi dahil sa bilang Ikaw.” “Stop! Please, ayaw ko na iyang marinig!” Umiiling-iling akong tumayo habang luhaan. Tinawag pa ako ni Liane subalit hindi ko na siya pinansin pa. Nasasaktan ako dahil posible ang lahat ng mga sinabi niya! Hindi ko na alam kung saan ako napadpad kalalakad. Sa tagal kong naglakad mukhang pati mga luha ko ay naubos na rin. Tumingala ako sa langit, maganda ang panahon at kitang-kita ang mga makinang na bituin. “Ellah? Salamat dahil sa puso mo ay nadugtungan ang buhay ko. Pero kung ganito rin lang naman ang kapalit, ang masaktan ako. Sana tumanggi na lang ako.” Hawak ko ang dibdib ko at parang may kidlat na lumatay sa puso ko ‘t nakaramdam ako ng kirot. “MAHAL MO PA RIN BA SIYA? PERO MAHAL KO NA RIN SIYA, ELLAH. MAHAL KO SI XANTI.”