Redeem The Childish Billionaire

HULING bisita ni Stella sa Laurel Research Institute ay nagkamalay na si Glenn, ang ultimate crush niyang model, sport icon na anak ni Dr, George Laurel, na may-ari ng institute. Dito rin nagtatrabaho ang papa niya na isang technician. May isang buwan na rin simula noong nagkamalay si Glenn pero wala na siyang balita. Dati ay larawan lang ng binata ang napapantasyahan niya, at kalaunan ay nahulog sa obsesyon ang kaniyang paghanga rito. Subalit isa si Glenn sa minalas na dinapuan ng neurocalybia virus na naging pandemic noong taong 2021. Limang taon na ang nakalipas simula noong lumaganap ang virus sa mundo at wala pa ring nakalikha ng mabisang gamot. May naimbento lamang na supplement upang maiwasan ang sakit. Pero kalaunan ay naglaho rin ang virus. Naudlot ang graduation niya dahil sa pandemic, at biyente-singko anyos na siya nang magtapos sa kursong BS Psychology. Pero wala pa siyang nakukuhang trabaho kaya part-time job lang muna ang binigay sa kaniya ng Laurel Research Institute. Ayaw ng institute mag-hire muna ng maraming empleyado dahil nagsara ito sa publiko para tutukan ang neurocalybia virus. Martes ng umaga ay bumalik siya sa institute upang kunin ang certificate niya mula sa anim na buwang pagsisilbi. “Ms. Alagar, tanghali pa po makukuha ang inyong certificate. Wala pa kasing pirma,” sabi ni Hazel, na front desk staff. Tumayo siya at lumapit dito. Sinipat niya ang oras sa kaniyang relong pambisig. Alas nuwebe pa lamang ng umaga. “Puwede bang dumito muna ako? Hihintayin ko na lang na mapirmahan ang certificate ko,” sabi niya. “Walang problema. Puwede ka munang gumala since kilala ka naman dito.” Malapad na ngumiti si Hazel. Naging malapit din siya rito. “Salamat, Hazel.” Pagkuwan ay nagpaalam na siya rito. Nasa engineering department ang papa niya at isa ito sa nag-aayos ng mga may sirang machine or aparatos. Private ang institute at pinangangasiwaan ng mahuhusay na neurologist at pathologist na mag-anak. Isa ang pasilidad na iyon sa takbuhan ng mga pasiyente na dinapuan ng neurocalybia virus. Ginawa itong quarantine facility para sa mga may malalang pinsala ng naturang virus. And her mother was also the victim who didn’t survive. Naagapan ang pagkalat ng virus ngunit hindi naisalba ang buhay ng mga dinapuan nito, maliban sa anak ni Dr. Laurel na si Glenn. Ngunit ayon sa papa niya, hindi naagapan ang naburang memorya ng pasyente kaya manual ang proseso. Apektado rin umano ang personality ng pasyente. Twenty-five years old noon si Glenn nang madapuan ng virus, at doon na nadagdagan ang edad sa institute. He was currently thirty years old, but his memory back as a newborn child. Pumasok siya sa bakanteng laboratory na ginawa na lamang training ground ng mga nagsasanay sa larangan ng siyensiya. Katabi ng laboratory one ang recovery room ng neurocalybia virus patient. Glenn was there, the only survivor. Napahinto siya sa tapat ng salaming bintana ng recovery room. May kasamang nurse na lalaki si Glenn at lalaking may eyeglasses, na marahil ay tutor nito. Bugbog na ang tutor na ginawang punching bag ni Glenn. Sa laki ng katawan nito, hindi kinaya ng dalawang lalaki na awatin ito. “My goodness!” bulalas niya nang masaksihan kung gaano kakulit si Glenn, hyper pero hindi nawala ang kaguwapuhan nito at hotness. Ibang-iba na ito kumpara noong hindi ito dinapuan ng sakit. Daig pa nito ang batang walang muang. Nang makawala si Glenn sa gapos ng nurse na lalaki ay tumakbo ito palapit sa bintana at nakita siya. Hindi siya nakahuma nang magtama ang mga paningin nila. Saka niya napansin na iba na ang kulay ng mga mata nito. Ang dating brown eyes ay naging light blue. Pinalitan din pala ang mga mata nito na apektado ng virus. Kumislot siya nang biglang ngumiti si Glenn sa kaniya, and he poked the glass with his middle finger. Inilabas nito ang dila at dinilaan ang salamin. Nawindang siya nang kawayan siya nito. Umatras siya upang sana’y aalis ngunit sinuntok ni Glenn ang salaming bintana. Mabuti makapal ito at hindi basta mababasag. Hinarap niya itong muli ngunit gapos na ito ng isang lalaki. Nagwawala ito at tinadyakan ang tutor nito sa puson kaya tumalsik. Mamaya ay nakawala si Glenn at nabuksan ang pinto. Lumabas ito at sinugod siya. Tatakbo na sana siya ngunit nahagip nito ang kanang kamay niya. Hinatak siya nito at tinangay patakbo. Ang bilis nitong kumilos, malakas ngunit marahas. “Sandali!” pigil niya ngunit tila wala itong narinig. Pumasok sila sa bakanteng kuwarto. “Huwag maingay!” sabi nito, inilapat ang hintuturo sa bibig nito. Hawak pa rin nito ang kamay niya. “Hindi tamang takasan mo ang nurse at tutor mo. Bumalik ka na sa kuwarto,” sabi niya rito, parang bata ang kausap. Ngumiti pa ito na nakaloloka. “No, tuturukan na naman nila ako ng malaking karayom,” sabi nito. “Gamot naman ‘yon. Hindi ka mapapahamak,” aniya. “Sss.” Inilapat din nito sa bibig niya ang daliri nito. “Mag-ingay ka, kakagatin ko ang labi mo,” babala nito. She can’t tolerate him. Inalis niya ang daliri nito sa kaniyang bibig. “Hindi ka gagaling kung matigas ang ulo mo,” sermon niya rito. “Err! Kulit mo!” Magsasalita pa sana siya ngunit pinisil nito ang baba niya at walang abog na siniil ng halik ang kaniyang bibig. His warm mouth moved hungrily, sending a fierce heat throughout her flesh. It’s her first kiss. Ganoon pala ang pakiramdam na nahahalikan, nakahihibang ang kiliti at sensasyon. Parang ayaw na niyang itigil ni Glenn ang paghalik sa bibig niya. Ngunit katagalan ay may kasamang paggalaw na ng dila ang ginagawa nito. He sensually liked her lips. Lumapat ang kanang palad niya sa matipunong dibdib ng binata. Wala itong damit pan-itaas at tanging itim na jogging pants ang suot pan-ibaba. Nang itulak niya ito ay lalo lamang itong lumapit at iginiit ang katawan sa kaniya. Hanggang kilikili lang siya nito kaya halos matabunan siya ng malaking katawan nito. Tumigil si Glenn sa paghalik ngunit tulala itong nakatitig sa kaniyang mga mata. “Bakit ganito ang pakiramdam ko?” inosenteng tanong nito. “H-Hinalikan mo ako. May epekto itong kakaiba sa katawan ng tao,” aniya. “Halik? No, I bit you,” giit nito. “Iba ang kagat sa halik.” “Whatever. Pero bakit ganito?” Naging uneasy na ito. Napatingin din siya sa kanang kamay ni Glenn na bumaba sa ibaba ng puson nito. Nagulat siya nang mamukol ang alaga nitong nakatago sa loob ng pants. “Ay! Mahabagin!” bulalas niya nang dukutin ng kamay ni Glenn ang ari nito at inilabas mula sa pants. She insisted that Glenn was still not aware of the function of his organs. Lalo na ang mga muscles nito. Glenn grabbed his d*ck and let it out stunning, complex, and huge. Nanlaki ang mga mata ni Stella sa nakita. Hindi niya akalaing ganoon kalaki ang kargada ni Glenn. Aware siya na may lahi itong banyaga, but his size was rare. “What does it mean? It’s hard,” curious nitong tanong habang hawak ang armas na handa nang manalanta. Ginupo ng hindi mawaring init ang katawan ni Stella. Alam naman niya kung bakit ganoon na lang ang reaksiyon ng ari ni Glenn, because of the intense sensation while he was kissing her lips. Kung pababayaan niya si Glenn sa ganoong sitwasyon, baka tatakbo ito palabas na nakalabas ang matigas na alaga. Mabubulabog ang buong institute. Pero ano ang gagawin niya? Mamaya ay umangal na si Glenn. He’s granting. Malamang ay masakit na ang puson nito dahil sa hindi mapalayang silakbo ng pagkalal*ki nito. Kung hahayaan naman niya itong angkinin siya, wala rin itong malay. “Uh, stroke that with your hand,” udyok niya rito. “Huh? Paano?” Namilog ang mga mata nito. Tinuruan niya ito sa dapat gawin. Hinawakan niya ang kamay nitong hawak ang alaga at iginiya sa paghubog. “Do it continues until you feel the intense pleasure,” turo niya. “I don’t get it. Ang sakit!” angal nito. Bigla siya naawa rito. Nag-lock siya ng pinto at tinulungan na lamang si Glenn na mapalaya ang orgasmo nito. Kung hindi niya iyon gagawin ay lalo itong mahihirapan. Hindi naman siya ignorante sa ganoong bagay dahil mahilig siyang magbasa ng erotic novels. She kneeled on the floor in front of Glen, held his shaft, and started stroking it gently. Napakapit ang kanang kamay ni Glenn sa batok niya at napaungol. Matatagalan sila kung kamay lang ang gagamitin niya. Nanginig pa ang kamay niya dahil sa nerbiyos. Wala sa hinagap niya na balang araw ay gagawin niya iyon sa ultimate crush niya. It’s her chance, so she grabbed it. Kahit natatakot ay sinubukan pa rin niyang isubo ang kargada ni Glenn. Lalong dumalas ang ungol nito dahil sa kaniyang ginagawa. Tila robot na napapasunod siya sa galaw ng balakang ni Glenn. Nakailang luwa siya sa armas nito dahil nabubulunan siya, hirap huminga pero isinubo rin niya ulit hanggang sa tuluyang um-orgasmo ang binata. Dagli siyang lumayo rito at hinayaang kamay nito ang humubog sa alaga na naglalabas ng malapot na likido. Napasandal siya sa dingding, nangangatal ang kalamnan. Pinagpawisan si Glenn, hinapo pero sarap na sarap pa rin sa natamo. Tumitig ito nang malagkit sa kaniya, pilyo ang ngiti. “I was familiar with this. I saw on the television,” Glenn said huskily. Natigagal siya. Meaning, may mga natutunan na ring bagay-bagay si Glenn. Pero mabagal pa rin ang progress at kailangang tutukan ito. “Forget it. Hindi na ito mauulit. At pakiusap, huwag na huwag mo itong ipagsasabi sa iba kahit sa daddy mo,” sabi niya. “Alin ang hindi ko sabihin?” kunot-noong tanong nito. Ipinasok na nito sa pants ang alaga. “Ang ginawa natin. Bawal itong malaman ng ibang tao.” “Bakit? Magagalit ba ang mga tao? Tuturukan ba ako ng malaking karayom?” parang batang tanong nito. “Oo, at baka sasaktan ka pa nila. At ako rin, sasaktan nila,” sabi na lamang niya. “Ikaw? Sasaktan ng mga tao?” Nanlaki ang mga mata nito. “Oo. Kaya please lang, huwag kang magsumbong. Tinulungan lang naman kita para hindi ka masaktan.” Ngumiti na ito. “Sige, hindi ako magsusumbong. Pero gusto ko ulit na gawin mo ‘yon sa akin. Masarap kasi sa pakiramdam,” pilyong sabi nito. Napangiwi siya. “Hindi na puwede!” mariing tanggi niya. Napalis ang ngiti ni Glenn. “Hindi naman ako magsusumbong, eh. Sige na.” Umiling siya. “No. At baka hindi mo na ako ulit makikita pa. Kalimutan mo na ako.” Nagsalubong ang makakapal na kilay ni Glenn. “Hindi na kita makikita pa? Bakit?” “Basta.” “Sabihin mo na lang kung ano ang itatawag ko sa ‘yo para mahanap kita.” She nods again. “No name.” “Noname? Okay.” Malapad itong ngumiti. Napaawang ang bibig niya. Hindi ata siya nito naintindihan. Nang may mga yabag na nagtatakbuhan sa labas ay lumapit siya sa pinto. Hindi maaring maabutan siya ng staff na kasama si Glenn. “Ah, Glenn, tumalikod ka muna,” sabi niya rito. “Bakit?” kunot-noong tanong nito. “Basta, talikod na.” Tumalikod naman ito. Dagli niyang binuksan ang pinto saka tumakbo. “Hey! Noname!” sigaw ni Glenn. Binilisan niya ang pagtakbo upang hindi siya nito mahabol pero hindi napigil ang paghagikgik. Glenn thought that ‘no name’ was her name. Silly. Nakabalik din siya sa lobby, hapung-hapo. Mabuti hindi na siya nahabol ni Glenn. Malamang ay nahuli na iyon ng staff na naghahanap dito.