The Heartless (Kennedy Salcefuedez) RT 18+

Kennedy Salcefuedez "Happy anniversary, Mahal." Bugad ko kay Cheslie pagbukas nito ng pintuan. "Oh my god!" bulalas niya pagkakita sa 'kin. Hindi siya makapaniwala dahil kausap ko pa lang siya sa cellphone. Sinalubong ako nito ng mahigpit na yakap at agad ko naman siya sinunggaban ng halik. I really miss her, with in 2 weeks of not seeing her was it hard for me. "I miss you, Mahal... I love you," ani ko habang hindi napuputol ang halikan naming dalawa na talagang sinasabayan niya rin. "I miss you too, and I love you more, Mahal." Kinagat nito ang ibabang labi kay mas lalo akong nasabik na angkinin ang labi niya. Binuhat ko siya na agad naman nitong pinaikot ang mga hita sa baywang ko. Parang may sariling mga isip ang mga paa ko at agad kaming tumungo sa kuwarto niya, umabot kami ro'n nang walang nagbibitiw sa mainit na halik na aming pinagsaluhan. Pareho naming pinaramdam kung paano kami nangulila sa isa't isa sa dalawang linggong nawalay kami. May out of town business kasi ako kaya kailangan kong pumunta sa singapore. Nakatulog kaming dalawa nang dahil sa pagod, nauna akong nagising sa kan'ya at malaya kong pinagmamasdan ang magandang mukha ng mahal ko na himbing sa pagtulog. Napangiti ako nang maalalang ngayong gabi, balak ko nang mag propose sa kan'ya. 'I can't wait any longer, I want her to be my wife and spend the rest of my life with her and build our own happy family...and of course! To be a mother of my unborn child.' Dinukot ko singsing na binili ko para kan'ya. Nag-aalab na ang kaligayahan sa puso, alam ko na rin naman ng isasagot niya sa 'kin pero gusto ko pa rin iparanas sa kan'ya at ipakita kung gaano ko siya ka kamahal at marinig ang pagpayag niya. Ginising ko siya ng magaang mga halik dahil kailangan na naming umalis dahil dadalhin ko siya sa lugar kung saan ko balak magpropose. "Mahal, wake up," bulong ko sa tenga niya at panaka-naka ko pa rin siyang hinahalikan sa balikat. Napangiti nama siya agad nang imulat ang mga mata. "Uhmmnn..anong oras na Mahal?" tanong niya na tila tinatamad pa'ng bumangon. Napangiti ako dahil gano'n ko talaga siya pinagod. Masusundan pa naman 'yan mamaya. "It's 6:30 in the evening, Mahal. Get up, may pupuntahan tayo," aya ko sa kan'ya. "Huh? Saan naman?" takang tanong niya. "Basta! It's our two years Anniversary and we have to celebrate Mahal. Kaya mag ready ka na, hmmmn?" Ngumiti naman ito ng matamis at tumango. "Okay, just wait for a while. Maliligo lang ako," aniya. May naisip naman akong kapilyuhan. "Do you want me to join you?" Umirap naman siya sa 'kin kaya napa-halakhak ako. "Wag na! Baka hindi pa tayo makaalis niyan!" kunwari ay naiinis pa. "D'yan ka na muna, saglit lang ako." Tumalikod na ito at tinungo sa banyo. Ako naman ay maligo na pagkagising ko kanina. Kaya nag-asikaso na lang ako upang magbihis. "Mahal, saan ba talaga ako dadalhin?" Akay-akay ko siya dahil piniringan ko ang mga mata niya upang i-surprised siya. At nang madala ko na siya sa lugar na ito ay agad na akong lumuhod sa harapan niya at hawak ko na ang box ng singsing na binili ko para sa kan'ya. Binuksan ko 'yon inihanda sa pagtanggal ng piring niya. "Now mahal, puwede mo nang tanggalin ang piring mo." "Okay, sigurado ka mahal hindi ako matatakot d'yan ha! Baka mamaya may ahas kang ipapahawak sa 'kin. Humanda ka talaga," natawa naman ako sa sinabi niya. Naisip niya pa talaga 'yon! "No mahal, ahas ko lang ang dapat mong mahawakan," mahinang ani ko sa kan'ya. "Hoy! Bastos ng bunganga mo!" mas lalo naman akong natawa. "Hmmn.. Why? Anong bastos sa sinabi ko? Baka ikaw ang may ibang naiisip, Mahal," natawa na naman ako dahil nagpapatdiyak na siya sa inis kaya tinigilan ko na at baka magbago ang isip. 'Yari talaga!' "Loko ka!" Bigla niyang tinanggal ang piring waring gusto niya akong gantihan sa pang-aasar ko sa kan'ya ngunit gulat ang agad na rumihistro sa mukha niya nang makita ako. "Ken," tanging nasambit niya. "Cheslie, mahal ko. In two years being with you. You are the happiest thing happen to me. Alam kong marami pa tayong pagdadaan but please, can we continue it together as a husband and wife?" Agad naman na nagsibagsakan ang mga luha niya at naalarma naman ako. But I have to ask her. "Will you marry me, Mahal ko?" kinakabahan ako dahil baka sabihin niyang hindi. Ngunit ang agam-agam ko ay nawala nang sunod-sunod siyang tumango. "Yes! Yes Mahal ko. Kahit saang simbahan pa 'yan, pakakasal ako sa 'yo," umiiyak nito sabi at ako naman ay dali-daling isinuot ang singsing sa kamay niya. Tumayo ako at agad ko siyang niyakap ng mahigpit. "Oh god, thank you!" Muli kong inangkin ang labi niya. Masuyo at buong pagmamahal kong pinadama kong gaano ko siya kamahal at kung gaano ako ka saya. "Mahal na mahal kita, Cheslie. Hindi na ako makapaghintay na maging asawa mo kaya, please...pakasal na tayo agad, Mahal?" "Mahal na mahal na mahal din kita, Ken. Hindi ko rin kaya pang mawala ka pa sa 'min," aniya. Hindi ko alam kung nagkamali ba ako nang dinig sa "Namin" o, kung tama ang narinig ko. "Mahal, namin?" tanong ko kung baka nagkamali nga lang ako. "No, Daddy Ken...ayaw naming mawala ka sa 'min ni Baby," pagtama nito sa 'kin. Natigilan ako sa sinabi niya, ako naman ngayon ang nabigla. "M-mahal, A-ako? D-daddy?" Turo ko pa sa sarili dahil sa pagkabigla sa nalaman ko. I am going to be a father. "Yes Mahal, I'm one month pregnant with our precious child. The best gift ever, it's a blessing to us," masaya nitong sabi habang umiiyak at pati ako ay napaluha na rin sa sobra-sobrang saya ang paulit-ulit akong nagpasalamat sa may kapal dahil sa binigay niya sa 'kin si Cheslie. Wala na akong mahihiling pa. Ngunit ang mga pangarap ko na 'yon ay nawalang parang bula. Nawala ang mag-ina ko, namatay ang mahal ko habang dala-dala ang magiging anak namin sa sinapupunan nito. Sobrang sakit, napakasakit. Gumuhong bigla ang pangarap kong masayang pamilya kamasa si Cheslie. Hinding-hindi ko mapapatawad ang taong dahilan kung bakit sila nawala ng anak ko. ISINUSUMPA KO.